.
Οι μεγάλοι χαμένοι του ριζικού μετασχηματισμού των Η.Π.Α. από τον κ. Trump, θα είναι οι πρώην εχθροί της υπερδύναμης και οι μετέπειτα ηττημένοι του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου: κυρίως η Γερμανία και δευτερευόντως η Ιαπωνία.
.
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
“Η Γερμανία, η οποία διενέργησε δύο παγκοσμίους πολέμους, αιματοκύλισε την Ευρώπη, «γαλούχησε» το ναζισμό και δρομολόγησε το Ολοκαύτωμα, όπου αντί να τιμωρηθεί της χαρίστηκε το 50% των χρεών της, η πληρωμή των υπολοίπων με ρήτρα ανάπτυξης, τα κλοπιμαία, καθώς επίσης ένα σχέδιο Μάρσαλ, ενώ της επετράπη να ενωθεί ξανά, έχει το θράσος να κατηγορεί τις Η.Π.Α. – εκείνη τη χώρα δηλαδή που κυριολεκτικά της χάρισε τα πάντα, χωρίς ουσιαστικά κανένα αντάλλαγμα, εκτός από το ότι αποτέλεσε το δυτικό ανάχωμα στον ψυχρό πόλεμο.
Προφανώς λοιπόν πρόκειται για το πιο αχάριστο κράτος του πλανήτη, χωρίς απολύτως καμία διάθεση υπερβολής – για μία χώρα που δεν διστάζει να εκμεταλλευθεί τους πάντες και τα πάντα, για να εξυπηρετήσει αποκλειστικά και μόνο τα δικά της συμφέροντα“.
.
Ανάλυση
Μετά την Κίνα και τη Γερμανία (άρθρο), οι οποίες κατηγορήθηκαν από τις Η.Π.Α. για τη χειραγώγηση της ισοτιμίας των νομισμάτων τους, με στόχο τα υπερβολικά εμπορικά πλεονάσματα εις βάρος των άλλων χωρών, για μερκαντιλισμό ουσιαστικά, σειρά είχε η Ιαπωνία – με την ίδια κατηγορία, παρά το ότι το πλεόνασμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της είναι σχετικά χαμηλό στο 2,9% του ΑΕΠ της, όπως περίπου της Κίνας (γράφημα), σε σύγκριση με το τερατώδες της Γερμανίας (8,8% το 2015).
Επεξήγηση γραφήματος: Ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της Ιαπωνίας (γαλάζιες στήλες, αριστερή κάθετος), σε σύγκριση με την Κίνα (διακεκομμένη γραμμή, δεξιά κάθετος).
.
Βέβαια αυξήθηκε το πλεόνασμα της το 2015, ενώ το γεγονός ότι, τυπώνει συνεχώς νέα χρήματα ως αποτέλεσμα του μεγαλύτερου νομισματικού πειράματος όλων των εποχών, προφανώς αδυνατίζει την ισοτιμία του γεν – οπότε λογικές οι αναφορές στη χειραγώγηση του.
Εν τούτοις, ο πρωθυπουργός της Ιαπωνίας αρνήθηκε τις κατηγορίες κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στο κοινοβούλιο – τονίζοντας πως οι αγορές καθορίζουν την ισοτιμία και όχι η κεντρική τράπεζα της χώρας του, οπότε ασφαλώς δεν τη χειραγωγεί. Η Κίνα, αντίθετα, δεν αντέδρασε καθόλου στην αναφορά του προέδρου Trump, σύμφωνα με την οποία τα εξής:
“Βλέπετε τι κάνει η Κίνα, βλέπετε τι έκανε η Ιαπωνία όλα αυτά τα χρόνια. Παίζουν με τις αγορές χρήματος, παίζουν με τις υποτιμήσεις και εμείς καθόμαστε εδώ σαν μία ομάδα ηλιθίων. Οι άλλες χώρες χρησιμοποιούν τις Η.Π.Α. με τα νομίσματα τους, με την προσφορά νέου χρήματος και με τις υποτιμήσεις τους“.
Περαιτέρω, ο κ. Trump δεν επιτίθεται στην Ιαπωνία μόνο εξαιτίας της υποτίμησης του νομίσματος της – αλλά, επίσης, λόγω των εμποδίων που θεωρεί πως τοποθετεί στις εισαγωγές αμερικανικών αυτοκινήτων. Στο στόχαστρο του είναι τα διμερή εμπορικά ελλείμματα μεταξύ των Η.Π.Α. και της Ιαπωνίας, τα οποία είναι της τάξης των 69 δις $ – αφού οι Η.Π.Α. εξάγουν στην Ιαπωνία εμπορεύματα αξίας 62 δις $ και εισάγουν 131 δις $ (πηγή).
Εν τούτοις, η Ιαπωνία «συμβάλλει» μόνο με 9% στα συνολικά εμπορικά ελλείμματα των Η.Π.Α., από σχεδόν 50% τη δεκαετία του 1990 – όπου υπενθυμίζουμε πως της επέβαλλε έμμεσα η υπερδύναμη μία τρομακτική ανατίμηση του νομίσματος της, με αποτέλεσμα τότε να σπάσει η διπλή φούσκα του χρηματιστηρίου και των ακινήτων της, καθώς επίσης να βυθιστεί σε μία ύφεση ισολογισμών, από την οποία δεν έχει ακόμη ξεφύγει.
Για σύγκριση, η Κίνα συμβάλλει με περίπου 45% στα συνολικά εμπορικά ελλείμματα των Η.Π.Α., αφού εισάγει εμπορεύματα αξίας 116 δις $ και εξάγει 483 δις $ (πηγή) – οπότε η συμμετοχή της είναι της τάξης των 367 δις $, στα περίπου 800 δις $ που είναι το συνολικό έλλειμμα της υπερδύναμης. Όσον αφορά τη Γερμανία, εξάγει περί τα 125 δις $ στις Η.Π.Α. και εισάγει μόλις 50 δις $ (πηγή) – οπότε το πλεόνασμα της είναι περί τα 75 δις $, ελαφρά υψηλότερο από αυτό της Ιαπωνίας, αλλά συντριπτικά χαμηλότερο από της Κίνας.
Η κατηγορίες της χειραγώγησης
Συνεχίζοντας, η Ιαπωνία ναι μεν δεν επεμβαίνει απ’ ευθείας στις αγορές συναλλάγματος (η τελευταία φορά ήταν το 2011), αλλά χρησιμοποιεί έμμεσες μεθόδους υποτίμησης του νομίσματος της – όπως η Γερμανία υποτιμάει συνεχώς το ευρώ, ξεκινώντας με την ευρωπαϊκή κρίση χρέους που η ίδια πυροδότησε μέσω της Ελλάδας, καθώς επίσης με τα πακέτα ποσοτικής διευκόλυνση (QE), τα οποία δεν έχει σταματήσει η ΕΚΤ παρά το ότι το έκανε η Fed πριν από αρκετούς μήνες.
Λογικά λοιπόν υποθέτει η Ιαπωνία πως ο βασικός στόχος του αμερικανού προέδρου είναι η νομισματική πολιτική της κεντρικής της τράπεζας – η οποία αγοράζει από το 2013 τεράστιες ποσότητες ομολόγων που, σε συνδυασμό με τα αρνητικά επιτόκια, προκαλεί ασφαλώς την (τεχνητή) υποτίμηση του γεν. Βέβαια ισχυρίζεται ότι, η αιτία της πολιτικής της είναι η καταπολέμηση του αποπληθωρισμού, όπως συμβαίνει επίσης με την ΕΚΤ – κάτι που όμως δεν γίνεται αποδεκτό από την κυβέρνηση των Η.Π.Α., η οποία ασφαλώς δεν είναι ανόητη, κρίνοντας από τη στελέχωση της (εικόνα).
Σε κάθε περίπτωση, η ισοτιμία του γεν απέναντι στο δολάριο είναι κατά 30% περίπου χαμηλότερη σε σχέση με το 2013, όπου ανέλαβε ο νέος πρωθυπουργός της Ιαπωνίας τα καθήκοντα του – αν και ανατιμήθηκε κατά 18% το περασμένο έτος, παρά τη μαζική εκτύπωση νέων χρημάτων. Όταν όμως εξελέγη πρόεδρος ο Trump, με αποτέλεσμα να αναμένεται μεγαλύτερη ανάπτυξη στις Η.Π.Α., η κατάσταση άλλαξε – οπότε το γεν άρχισε ξανά να υποτιμάται.
Περαιτέρω, ο πρωθυπουργός της Ιαπωνίας (Abe), στη συνάντηση που θα έχει με τον κ. Trump, σχεδιάζει να τον ενημερώσει σχετικά με το πόσο έχουν συμβάλλει οι επενδύσεις των εταιρειών της χώρας του στις Η.Π.Α., τόσο στην ανάπτυξη, όσο και στη δημιουργία θέσεων εργασίας – ενώ η Κίνα, την οποία κατηγόρησε ο κ. Trump ότι βιάζει την πατρίδα του, ενώ χειραγωγεί το νόμισμα της για να πουλάει φτηνά τα εμπορεύματα της στην αμερικανική αγορά, απειλώντας την με δασμούς της τάξης του 45%, δεν φαίνεται να έχει την πρόθεση να ενεργήσει ανάλογα με την Ιαπωνία, ούτε πανικοβλήθηκε.
Εν τούτοις, η κινεζική κυβέρνηση θεωρεί πως οι Η.Π.Α. θα πραγματοποιήσουν τις απειλές τους, με αποτέλεσμα να ξεσπάσει ένας εμπορικός πόλεμος μεταξύ των δύο χωρών – αναζητώντας τη στήριξη της Γερμανίας. Σύμφωνα με τον πρωθυπουργό της (Li Keqiang), ο οποίος επικοινώνησε με την καγκελάριο, οι δύο χώρες πρέπει από κοινού να εκπέμψουν «σήματα σταθερότητας» σε ολόκληρο τον πλανήτη, σε σχέση με τους «κομπασμούς» του κ. Trump – οπότε αρκετοί θεωρούν πιθανό το σχηματισμό ενός γερμανοκινεζικού μετώπου απέναντι στις Η.Π.Α., επιδιώκοντας τη συνεργασία και άλλων κρατών.
Όσον αφορά πάντως τη χειραγώγηση του νομίσματος της, οι Η.Π.Α. έχουν άδικο – αφού ναι μεν ήταν ο βασιλιάς της υποτίμησης από το 2003 έως το 2014, αγοράζοντας περί τα 300 δις $ ετήσια για να υποτιμάει το γουάν, αλλά έκτοτε η κατάσταση έχει αλλάξει δραματικά.
Ειδικότερα, όπως φαίνεται από το γράφημα που ακολουθεί, μεταξύ των ετών 2003 και 2014, η κεντρική τράπεζα της Κίνας (PBoC) επενέβαινε πράγματι στην αγορά συναλλάγματος – αγοράζοντας μεγάλες ποσότητες ξένων νομισμάτων για να μην αυξηθεί η ισοτιμία του γουάν, ως αναπόφευκτο αποτέλεσμα των πλεονασμάτων της (κάτι που επιτυγχάνει έμμεσα η Γερμανία, διαθέτοντας το ευρώ).
Επεξήγηση γραφήματος: Αλλαγές σε σύγκριση με τον προηγούμενο μήνα σε $, «ολισθήσεις» τρίμηνων μέσων όρων (Πηγή: PBoC, FRED). Στην επισκιασμένη επιφάνεια τα συναλλαγματικά αποθέματα της Κίνας, με την κόκκινη καμπύλη η ισοτιμία δολαρίου/γουάν.
.
Σύμφωνα δε με μελέτες (πηγή), η συγκεκριμένη πολιτική αύξανε την ανταγωνιστικότητα της στο ζενίθ των παρεμβάσεων, μεταξύ 30% και 40% – κάτι που όμως έπαψε να συμβαίνει μετά το καλοκαίρι του 2014, όπου η Κίνα πουλάει πλέον τις συναλλαγματικές της ρεζέρβες, όπως φαίνεται καθαρά από το γράφημα, για να μην υποτιμηθεί το νόμισμα της (μεταξύ άλλων, λόγω των μεγάλων εκροών κεφαλαίων).
Μετά το 2014 λοιπόν η Κίνα δεν αγοράζει πλέον δολάρια για να υποτιμήσει το νόμισμα της – αλλά, αντίθετα, πουλάει δολάρια για να μην υποτιμηθεί, ως αποτέλεσμα των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η οικονομία της (άρθρο). Ως εκ τούτου έχουν μειωθεί κατά 10% τα συναλλαγματικά της αποθέματα, με κίνδυνο να πέσουν κάτω από τα 3 τρις $ – ενώ η Κίνα ισχυρίζεται πως το νόμισμα της είναι πια σημαντικά υποτιμημένο.
Συνεχίστε στη 2η σελίδα (…)
