.
Πρόκειται για το επόμενο στάδιο του τερματισμού της διαδικασίας της παγκοσμιοποίησης που ξεκίνησε μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση, το οποίο ευρίσκεται ήδη σε εξέλιξη – με βασικούς μονομάχους τις Η.Π.Α. και την Κίνα.
.
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
Ανάλυση
Εάν εξετάσει κανείς όλα τα οικονομικά μεγέθη που έχουν σχέση με το διεθνές εμπόριο θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι, η χρηματοπιστωτική κρίση του 2007/08 σχεδόν τερμάτισε τη διαδικασία της παγκοσμιοποίησης (ανάλυση).
Ειδικότερα, το παγκόσμιο εμπόριο μειώθηκε ξαφνικά το 2015 περισσότερο από 10% για πρώτη φορά μετά το 2009 – ενώ η μοναδική φορά στην ιστορία που παρατηρήθηκε κάτι ανάλογο, ήταν κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης του 1930.
Επομένως, ο πλανήτης έχει εισέλθει σε μία νέα εποχή, σημαντικότερο χαρακτηριστικό της οποίας είναι η ενίσχυση του προστατευτισμού – όσον αφορά το διεθνές εμπόριο, τις επενδύσεις, καθώς επίσης τον κατακερματισμό της παγκόσμιας αγοράς σε επί μέρους εμπορικές και οικονομικές ζώνες, με την αύξηση των διμερών συμφωνιών.
Σύμφωνα δε με τον παγκόσμιο οργανισμό εμπορίου (ΠΟΕ), στο χρονικό διάστημα μεταξύ του Οκτωβρίου του 2015, καθώς επίσης του Μαΐου του 2016, οι χώρες των G20 υιοθέτησαν 145 νόμους που ενισχύουν τους εμπορικούς φραγμούς – ενώ μετά το 2008 έχουν θεσπισθεί πάνω από 1.500 ανάλογοι.
Περαιτέρω, με βάση τις εκτιμήσεις βρετανού οικονομολόγου, υπάρχουν συνολικά πάνω από 4.000 προστατευτικοί νόμοι και κανονισμοί στον πλανήτη – με το 80% να αφορά τα κράτη των G20, στα οποία οφείλεται το 90% του παγκόσμιου εμπορίου. Με δεδομένη τώρα την προεδρία του κ. Tramp, ο οποίος στήριξε την προεκλογική του εκστρατεία στον επί πλέον προστατευτισμό της υπερδύναμης (ανάλυση), εάν βέβαια δεν εμποδιστεί τελικά από τους αντιπάλους του που προσπαθούν να πείσουν τους εκλέκτορες να μην εγκρίνουν την εκλογή του (πηγή), η παγκοσμιοποίηση θα υποχωρήσει ακόμη περισσότερο – αφού έχει δηλώσει τα εξής:
(α) Θα σταματήσει τις διαπραγματεύσεις μεταξύ των Η.Π.Α. και της ΕΕ, όσον αφορά τη διατλαντική συμφωνία ΤΤΙΡ – πόσο μάλλον όταν η υπογραφή της CETA την καθιστά ουσιαστικά περιττή για τη χώρα του, αφού έτσι οι αμερικανικές εταιρείες θα έχουν όλα τα πλεονεκτήματα, χωρίς κανένα μειονέκτημα (ανάλυση). Παράλληλα, δεν θα επικυρώσει την ήδη υπογραφείσα συμφωνία με τις χώρες της Ασίας (ΤΡΡ), την οποία μάλλον θα αναλάβει η Κίνα.
(β) Είτε θα καταργήσει, είτε θα αναθεωρήσει τη NAFTA – τη συμφωνία δηλαδή των χωρών της Β. Αμερικής (Η.Π.Α., Μεξικό, Καναδάς), η οποία ρυθμίζει τις εμπορικές τους σχέσεις.
(γ) Θα προβεί σε διμερείς εμπορικές και οικονομικές συμφωνίες των Η.Π.Α. με τα άλλα κράτη, καταργώντας την πολιτική των πολυμερών συμφωνιών με ομάδες κρατών – ενώ δεν είναι απίθανο να αρνηθεί τη συμμετοχή της χώρας του στις διεργασίες του ΠΟΕ.
(δ) Θα αναθεωρήσει πλήρως τους όρους που διεξάγεται το εμπόριο των Η.Π.Α. με την Κίνα, αυξάνοντας τους εισαγωγικούς δασμούς για τα κινεζικά προϊόντα – καθώς επίσης υιοθετώντας προστατευτικά μέτρα όσον αφορά το νόμισμα της χώρας, επειδή θεωρεί πως η Κίνα διεξάγει έναν νομισματικό πόλεμο εναντίον της υπερδύναμης.
Όσον αφορά το θέμα της Κίνας, ο κ. Tramp έχει ήδη δηλώσει ότι, οι Η.Π.Α. ευρίσκονται σε εμπορικό πόλεμο μαζί της, έχοντας χάσει μέχρι στιγμής όλες τις μάχες – αφού το εμπορικό έλλειμμα της υπερδύναμης απέναντι της είναι τεράστιο, στα -365,7 δις $ το 2015, ενώ ακολουθούν η Γερμανία (-74,2 δις $), η Ιαπωνία (-68,6 δις $), το Μεξικό (-58,4 δις $) και το Βιετνάμ (-30,9 δις $). Την ίδια στιγμή η Κίνα έχει οικοδομήσει τεράστια συναλλαγματικά αποθέματα της τάξης των 3 τρις $ κατά τη διάρκεια των 15 ετών που συμμετέχει στον ΠΟΕ – εκμεταλλευόμενη κυρίως τα διαχρονικά πλεονάσματα της με τις Η.Π.Α.
Εν τούτοις, ο κ. Trump δεν έχει δίκιο, όσον αφορά όλες τις κατηγορίες του εναντίον της Κίνας – την οποία έχει τοποθετήσει στο στόχαστρο, σκοπεύοντας εν πρώτοις να απομακρύνει τη Ρωσία από τη συμμαχία μαζί της (ανάλυση). Επίσης να την προκαλέσει, κρίνοντας από την πρόσφατη τηλεφωνική συνομιλία του με την ηγέτιδα της Ταιβάν – κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά, αφού οι Η.Π.Α. δεν διατηρούν επίσημα σχέσεις με τη χώρα μετά το 1979, σεβόμενες την ιστορία της Κίνας.
Η δήθεν χειραγώγηση του κινεζικού νομίσματος
Αναλυτικότερα, όσον αφορά το νόμισμα, ο κ. Trump κατηγόρησε πρόσφατα την Κίνα, ισχυριζόμενος ότι χειραγωγεί την ισοτιμία του, διατηρώντας την τεχνητά χαμηλή – έτσι ώστε να αυξάνει τις εξαγωγές της, μειώνοντας ταυτόχρονα τις εισαγωγές, οπότε να έχει υψηλότερα εμπορικά πλεονάσματα. Εν προκειμένω όμως φαίνεται ότι έχει παραμείνει στο παρελθόν, αφού δεν συμβαίνει πια κάτι τέτοιο – με κριτήριο το γράφημα που ακολουθεί:
Επεξήγηση γραφήματος: Αλλαγές σε σύγκριση με τον προηγούμενο μήνα σε $, «ολισθήσεις» τρίμηνων μέσων όρων (Πηγή: PBoC, FRED). Στην επισκιασμένη επιφάνεια τα συναλλαγματικά αποθέματα της Κίνας, με την κόκκινη καμπύλη η ισοτιμία δολαρίου/γουάν.
.
Όπως διαπιστώνεται από το γράφημα, μεταξύ των ετών 2003 και 2014, η κεντρική τράπεζα της Κίνας (PBoC) επενέβαινε πράγματι στην αγορά συναλλάγματος – αγοράζοντας μεγάλες ποσότητες ξένων νομισμάτων για να μην αυξηθεί η ισοτιμία του γουάν, ως αναπόφευκτο αποτέλεσμα των πλεονασμάτων της (κάτι που επιτυγχάνει έμμεσα η Γερμανία, διαθέτοντας το ευρώ).
Σύμφωνα με μελέτες (πηγή), η συγκεκριμένη πολιτική αύξανε την ανταγωνιστικότητα της στο ζενίθ των παρεμβάσεων, μεταξύ 30% και 40% – κάτι που όμως έπαψε να συμβαίνει μετά το καλοκαίρι του 2014, όπου η Κίνα πουλάει πλέον τις συναλλαγματικές της ρεζέρβες, όπως φαίνεται καθαρά από το γράφημα, για να μην υποτιμηθεί η ισοτιμία του νομίσματος της (μεταξύ άλλων, λόγω των μεγάλων εκροών κεφαλαίων).
Συνεχίστε στη 2η σελίδα (…)
