Οι τράπεζες της Ευρωζώνης είναι σε άσχημη οικονομική κατάσταση, με προβλήματα επισφαλειών και κερδοφορίας – ενώ η ΕΚΤ σχεδιάζει να τις διασώσει τυπώνοντας χρήματα, γεγονός που ίσως οδηγήσει σε εθνικοποιήσεις ιδρυμάτων
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
“Τα 44 δις € που εξανεμίστηκαν μέσα σε εννιά μόλις μήνες από τις ελληνικές τράπεζες αντιστοιχούν με 20 σχεδόν ΕΝΦΙΑ, με τις συντάξεις ετών, με τους μισθούς χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων και με μέτρα τέσσερις φορές περισσότερα από όλα μαζί του τρίτου μνημονίου! Είναι δυνατόν λοιπόν να διασωθεί η Ελλάδα ή να εξυπηρετηθεί ποτέ το δημόσιο χρέος, όταν αυξάνεται με τέτοιον ιλιγγιώδη ρυθμό από τις κυβερνήσεις μας;
Φυσικά δεν είναι το μοναδικό έγκλημα του κράτους που κατακλέβει συνέχεια τους πολίτες του, όσο κανένα άλλο στην υφήλιο, απαιτώντας ταυτόχρονα να είναι εντάξει με τις δικές τους υποχρεώσεις απέναντι του.
Προηγήθηκε άλλωστε το 2010 η παράδοση των κλειδιών της Ελλάδας στους διεθνείς τοκογλύφους, η ληστεία των μικρών ομολογιούχων που είχαν το θράσος να δανείσουν στη χώρα τους τα χρήματα τους, η κλοπή των ασφαλιστικών ταμείων και των οργανισμών του δημοσίου, τρία ανηλεή μνημόνια και τόσα πολλά άλλα, που είναι αδύνατον να τα καταγράψει κανείς.
Είναι όμως το πιο αποτρόπαιο όλων των εγκλημάτων του, ενώ τα αποτελέσματα του θα ακολουθήσουν σύντομα, όταν θα κατάσχονται τα σπίτια των Ελλήνων από τα ξένα κοράκια, πολλά από τα οποία θα είναι μεταμφιεσμένα ελληνικά, οι επιχειρήσεις τους, οι μισθοί τους, οι συντάξεις τους, πιθανότατα ακόμη και οι καταθέσεις τους.
Δεν πρόκειται λοιπόν για ένα κράτος στην υπηρεσία του πολίτη, αλλά για έναν αιμοχαρή δυνάστη τους. Για το μεγαλύτερο τους εχθρό, ο οποίος κατανοεί το ρόλο του ως εκείνου που έχει το δικαίωμα να απομυζεί αχόρταγα τους πάντες, για να συντηρείται ο εκάστοτε κομματικός στρατός και η πολιτική διαφθορά, χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν.
Ελπίζω βέβαια, χωρίς όμως στην πραγματικότητα να το περιμένω, πως θα τιμωρηθούν κάποια στιγμή όλοι οι υπεύθυνοι του σημερινού, στυγνού εγκλήματος των τραπεζών (άρθρο). Όπως οι «συνάδελφοι» τους στην Ισλανδία, οι οποίοι καταδικάστηκαν και κλείστηκαν στη φυλακή, για τις ληστείες που και αυτοί διενήργησαν στο φως της ημέρας” (πηγή).
.
Άρθρο
Ξεκινώντας από τις ελληνικές τράπεζες, παρά τη μεγάλη απάτη που προηγήθηκε εις βάρος των μετόχων τους, ο κυριότερος των οποίων είναι το ελληνικό δημόσιο, άρα οι Έλληνες φορολογούμενοι, κανένας δεν μπορεί να μας πείσει πως είναι πλέον φερέγγυες – κυρίως λόγω των τεράστιων επισφαλειών τους (κόκκινα δάνεια), οι οποίες έχουν υπερβεί πλέον τα 115 δις € ή το 50% των συνολικών (203,2 δις € το Φεβρουάριο του 2016).
Με δεδομένο τώρα το ότι, η επάρκεια των κεφαλαίων τους είναι αποκλειστικά και μόνο το αποτέλεσμα μίας αρκετά εντυπωσιακής δημιουργικής λογιστικής, αφού προστέθηκαν οι αναβαλλόμενοι φόροι (άρθρο), η οικονομική τους κατάσταση είναι πολύ χειρότερη από όσο φανταζόμαστε – αν και οι επισφάλειες είναι επίσης μεγάλο πρόβλημα στην Ιταλία, όπου υπολογίζονται στα 360 δις € (πηγή), στη δήθεν διασωθείσα Κύπρο που υπερβαίνουν επίσης το 50% των συνολικών, στην Ισπανία, στην Ιρλανδία κοκ.
Όσον αφορά δε τις καταθέσεις, ύψους 121,6 δις € το Φεβρουάριο του 2016, οι οποίες ουσιαστικά συνιστούν υποχρεώσεις των τραπεζών απέναντι στους αποταμιευτές, όλοι γνωρίζουν πως είναι εντελώς εικονικές – ενώ φυσικά δεν θα μπορούσαν σε καμία περίπτωση να εκταμιευτούν.
Εκτός αυτού οι τράπεζες είναι αδύνατον να δανείσουν την πραγματική οικονομία, οπότε να αυξήσουν τα κέρδη τους ή να καλύψουν έστω τα έξοδα τους – όχι επειδή δεν έχουν τα χρήματα, αφού τα παράγουν από το πουθενά, αλλά λόγω του ότι δεν υπάρχουν πλέον αρκετοί φερέγγυοι δανειολήπτες. Τέλος, ακόμη και αυτοί που έχουν απομείνει αντιμετωπίζονται με επιφυλάξεις – αφού η χώρα βιώνει συνθήκες κυλιόμενης χρεοκοπίας, οπότε είναι αδύνατες οι προβλέψεις.
.
Το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα
Στην υπόλοιπη Ευρώπη τώρα, οι μετοχές των τραπεζών ευρίσκονται σε συνεχή πτωτική πορεία (γράφημα) – ενώ τα διατραπεζικά επιτόκια, με τα οποία δανείζονται μεταξύ τους, αυξάνονται συνεχώς. Ακόμη χειρότερα, κλιμακώνονται επικίνδυνα οι τιμές των ασφαλειών πιστώσεων (CDS) για τα τραπεζικά ομόλογα – γεγονός που σημαίνει βέβαια ότι, οι επενδυτές φοβούνται πως θα υπάρξουν αθετήσεις πληρωμών εκ μέρους τους (χρεοκοπίες).
.
.
Περαιτέρω, όπως φαίνεται από το παραπάνω γράφημα, οι τιμές των τραπεζικών μετοχών συνεχίζουν να ευρίσκονται σε ελεύθερη πτώση μετά το 2008 – ενώ διαπραγματεύονται πλέον σε επίπεδα τιμής προς κέρδος (Ρ/Ε) κατά 40% χαμηλότερα από την υπόλοιπη αγορά. Την τελευταία φορά που είχε συμβεί αυτό ήταν το 2000 – ενώ, όσον αφορά την τιμή τους σε σχέση με τη λογιστική τους αξία, είναι κατά 60% χαμηλότερη από την υπόλοιπη αγορά.
Η βασική αιτία, εκτός από την ύφεση, είναι προφανώς οι φόβοι των επενδυτών σε σχέση με την κερδοφορία τους, λόγω των αυστηρότερων ρυθμίσεων που τους έχουν επιβληθεί, καθώς επίσης της μείωσης των επιτοκίων από την ΕΚΤ – όσον αφορά φυσικά τις υγιείς, αφού για τις υπόλοιπες υπάρχουν πολλοί άλλοι λόγοι (κόκκινα δάνεια, μόχλευση όπως στην περίπτωση της Deutsche Bank κοκ.).
