Η Δύση γίνεται βορά μίας αχόρταγης, αδίστακτης πολιτικής και οικονομικής ελίτ – όπως φαίνεται από την ιδιωτικοποίηση των αμερικανικών φυλακών, με αποτέλεσμα να εγκλείονται αθώοι, εργαζόμενοι υποχρεωτικά για 0,79 Σεντ την ώρα
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
“Πρέπει να έχει συμβεί κάτι τρομακτικό, όσον αφορά την ευφυΐα, τη διαίσθηση και τη συνείδηση των δυτικών πληθυσμών, αφού έχουν χάσει πλέον την ικανότητα να αντιλαμβάνονται τις μηχανορραφίες των κυβερνήσεων «τους».
Από την άλλη πλευρά, οι κυβερνήσεις που ενεργούν με υπευθυνότητα, καθώς επίσης με επίγνωση των ευθυνών τους, ανήκουν πλέον στο παρελθόν, όσον αφορά τη Δύση. Ως εκ τούτου, οι αποτυχίες και οι καταρρεύσεις θα είναι αναμφίβολα η μοίρα του δυτικού πολιτισμού, έως ότου χαθεί εντελώς από το πρόσωπο της γης” (P.C. Roberts).
.
Άρθρο
Ο τρόπος που ληστεύτηκαν τα κράτη του τρίτου κόσμου, όπως μας έχουν μάθει να τον αποκαλούμε, από τη «λευκή φυλή», είναι σε όλους μας γνωστός. Ειδικότερα, στην αρχή πείσθηκαν οι ευκολόπιστες κυβερνήσεις τους από τους δυτικούς να υιοθετήσουν διάφορα αναπτυξιακά σχέδια, όπως η ηλεκτροδότηση, οι υποδομές και άλλα παρόμοια, δήθεν προς όφελος της ευημερίας του πληθυσμού τους. Για να χρηματοδοτήσουν αυτά τα σχέδια απαιτούνταν εξωτερικά δάνεια, τα οποία τους προσέφερε γενναιόδωρα η Δύση – όπου η αποπληρωμή τους προϋπέθετε φυσικά την αύξηση των φόρων.
Στην πραγματικότητα βέβαια, όλα αυτά τα εγχειρήματα είχαν ως αποτέλεσμα την απώλεια των συναλλαγματικών αποθεμάτων τους, οπότε την υπερχρέωση τους. Αμέσως μετά, όταν κάποιο από αυτά τα δύστυχα κράτη δεν μπορούσε να εξυπηρετήσει τα χρέη του, οι δανειστές έστελναν το ΔΝΤ – το οποίο εξηγούσε με καλοσύνη στην κυβέρνηση ότι, θα στήριζε την πιστοληπτική της αξιολόγηση δανείζοντας της χρήματα, έτσι ώστε να μπορεί να αποπληρώνει τα χρέη της στις δυτικές τράπεζες (όπως συνέβη στην Ελλάδα, το 2010). Διαφορετικά θα καταδικαζόταν στο πυρ το εξώτερο – σε άδεια Σούπερ Μάρκετ, σε κλειστά νοσοκομεία και σε ερημωμένα σχολεία.
Έναντι αυτών των δανείων, το ΔΝΤ απαιτούσε την υιοθέτηση αυστηρών μέτρων λιτότητας για να εξασφαλιστεί η επιστροφή των χρημάτων του – συμπεριλαμβανομένων των τόκων που χρέωνε, καθώς επίσης των αμοιβών των στελεχών του για τις υπηρεσίες που παρείχε. Τα μέτρα αυτά ήταν συνήθως η μείωση των δημοσίων δαπανών, ο περιορισμός του κοινωνικού κράτους, οι μικρότεροι μισθοί και οι συντάξεις, καθώς επίσης το ξεπούλημα των εθνικών πόρων τους στους ξένους – οι οποίοι κερδοσκοπούσαν επί πλέον με διάφορους τρόπους (CDS κλπ.), βασιζόμενοι στην εσωτερική πληροφόρηση που τους παρείχε αφειδώς το ΔΝΤ.
Στη συνέχεια, τα χρήματα που εξοικονομούσαν τα υπερχρεωμένα κράτη από τη μείωση των κοινωνικών δαπανών, καθώς επίσης τα έσοδα τους από την πώληση των εθνικών περιουσιακών στοιχείων τους στους ξένους, χρησιμοποιούνταν για την αποπληρωμή των δανείων του ΔΝΤ. Παρέμεναν βέβαια χρεωμένα στο διηνεκές, έτσι ώστε να μην τολμήσουν να σηκώσουν κεφάλι – αφού το ΔΝΤ δεν ήθελε μόνο να εξασφαλίσει την εξόφληση του αλλά, επίσης, να εκμεταλλευθούν οι ξένοι νέοι ιδιοκτήτες των τοπικών παραγωγικών πόρων το εργατικό δυναμικό της χώρας.
Με απλά λόγια, το υπερχρεωμένο κράτος μετατρεπόταν σε μία περιοχή χαμηλού εργατικού κόστους για τις δυτικές πολυεθνικές, οι οποίες ήταν πλέον οι νέοι ιδιοκτήτες του – ενώ, εάν μία κυβέρνηση αρνιόταν να υπογράψει αυτές τις συμφωνίες, χρηματιζόταν και εκβιαζόταν, όπως συνέβη με την Ελλάδα, έως ότου συμβιβαστεί τελικά.
Περαιτέρω, όταν δεν υπήρχε πλέον κάτι που θα μπορούσε να ληστευτεί, η Δύση άρχισε να αγοράζει γεωργικές εκτάσεις – οπότε ξεκίνησε η αρπαγή της γης (άρθρο). Αμέσως μετά πίεσε τις χώρες του τρίτου κόσμου να αναιρέσουν την πολιτική της αυτάρκειας, όσον αφορά τα τρόφιμα, έτσι ώστε να επικεντρωθούν στις μονοκαλλιέργειες – με στόχο να αυξήσουν τις εξαγωγές τους, οι οποίες θα αποτελούσαν δήθεν το φάρμακο για τη θεραπεία των αδύναμων οικονομιών τους.
Με αυτόν τον τρόπο οι πληθυσμοί των χωρών του τρίτου κόσμου εξαρτήθηκαν από τις εισαγωγές τροφίμων που παρήγαγε η Δύση – ενώ συνήθως τα έσοδα από τις εξαγωγές κατευθύνονταν είτε στις τσέπες διεφθαρμένων εθνικών κυβερνήσεων, είτε στους ξένους εμπόρους, οι οποίοι πλήρωναν πολύ χαμηλές τιμές για τα εγχώρια προϊόντα, όταν οι τιμές των εισαγομένων εκτοξεύονταν στα ύψη.
Έτσι καταστράφηκε ολοσχερώς η εγχώρια διατροφική αλυσίδα, τα κράτη έπαψαν να είναι αυτάρκη όσον αφορά τα είδη πρώτης ανάγκης, ενώ τα χρέη τους συνέχισαν να αυξάνονται – κάτι που ήδη παρατηρείται στην Ελλάδα όπου η κυβέρνηση, εκτελώντας τις εντολές των δανειστών, προσπαθεί να δώσει τη χαριστική βολή στη γεωργία, μετατρέποντας τη χώρα μας σε μία πλήρως εξαρτημένη αποικία των ξένων.
.
Η λεηλασία της περιφέρειας
Συνεχίζοντας, όταν ολόκληρος ο τρίτος κόσμος λεηλατήθηκε έως εκεί που δεν πηγαίνει άλλο, η Δύση άρχισε να λεηλατεί τον εαυτό της – εν πρώτοις την Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία. Η τελευταία έχει σε τέτοιο βαθμό πιεστεί, ώστε ένας μεγάλος αριθμός νεαρών γυναικών έχει οδηγηθεί στην πορνεία – κάτι που δυστυχώς δεν επιβαρύνει ούτε στο ελάχιστο τη συνείδηση της δυτικής ελίτ.
Σε αντίθεση λοιπόν με το απώτερο παρελθόν όπου, όταν ένα δυτικό κυρίαρχο κράτος δεν μπορούσε να εξυπηρετήσει τα χρέη του, έπρεπε οι πιστωτές του να διαγράψουν τόσα, ώστε να είναι ξανά σε θέση να το κάνει, σήμερα ισχύει κάτι εντελώς διαφορετικό – άλλοι κανόνες.
Οι νέοι αυτοί κανόνες επιβάλλουν στον πληθυσμό μίας χώρας να δεχτεί τη μείωση των εισοδημάτων, των μισθών και των συντάξεων του, να περιορίσει τις θέσεις εργασίας και το κοινωνικό κράτος, να εγκρίνει τις αυξήσεις των φόρων χωρίς καμία ανταποδοτικότητα, καθώς επίσης να ξεπουλήσει όλα τα πάγια στοιχεία και τους φυσικούς πόρους του σε ξένους – όπως τα αεροδρόμια, τις τηλεπικοινωνίες, τα τυχερά παιχνίδια, τα λιμάνια, τις εταιρείες ηλεκτροδότησης και ύδρευσης, τα ενεργειακά του αποθέματα κοκ.
Οι κανόνες αυτοί ισχύουν ακόμη και όταν τα πολιτικά κόμματα μίας χώρας συσσώρευσαν χρέη, χρηματιζόμενα από τους ξένους – όπως στο παράδειγμα της Ελλάδας, όπου ανέκαθεν οι μεγαλύτεροι διαφθορείς των κυβερνήσεων της ήταν οι γερμανικές εταιρείες.
Αφού τώρα οι ξένοι εξαγοράσουν τα πάντα, δημιουργώντας τέτοιες συνθήκες ώστε οι τιμές πώλησης να είναι εξευτελιστικές (αύξηση της ανεργίας, κατάρρευση των τιμών των ακινήτων, πτώση των δεικτών του χρηματιστηρίου κοκ.), τότε αυξάνουν τις τιμές των υπηρεσιών και των προϊόντων που παρέχουν πλέον οι ίδιοι – όπως το νερό, το ρεύμα, τις συγκοινωνίες κοκ.
Έτσι είναι σε θέση να κερδίζουν πλέον τεράστια ποσά – ενώ δεν προκαλούνται κοινωνικές αντιδράσεις, επειδή έχουν φροντίσει προηγουμένως να πείσουν τους Πολίτες πως οι ίδιοι ευθύνονται με τα λάθη τους, για το κατάντημα της χώρας τους. Επίσης για τη διαφθορά των πολιτικών τους, αφού αυτοί τους ψηφίζουν – πείθοντας τα θύματα πως είναι οι θύτες, με τη βοήθεια χρηματισμένων πολιτικών, ΜΜΕ και δημοσιογράφων.
