Οι δυνατότητες της Κίνας
Θεωρητικά βέβαια η κινεζική ηγεσία θα μπορούσε να οχυρωθεί αποτελεσματικά, απέναντι σε μία τέτοια χρηματοπιστωτική επίθεση – επειδή διαθέτει μία διπλή, διαχωρισμένη αγορά για το νόμισμα της.
Υπάρχει το εγχώριο γουάν (Onshore – CNY RMB), καθώς επίσης το διεθνές (Offshore – CNH RMB), για τα οποία μπορούν να υιοθετηθούν διαφορετικές νομισματικές πολιτικές (γράφημα) – όπως φαίνεται από το γράφημα που ακολουθεί (πηγή).
.
.
Για παράδειγμα, η Κίνα θα μπορούσε να εμποδίσει την κερδοσκοπία εναντίον του διεθνούς γουάν (CNH RMB), αυξάνοντας ισχυρά τα επιτόκια μόνο σε αυτό – χωρίς να προκαλέσει προβλήματα στο εσωτερικό της, όπως η ύφεση από μία πιθανή αύξηση των επιτοκίων του εγχωρίου νομίσματος.
Εν τούτοις, οι αμερικανοί κερδοσκόποι έχουν συμπεριλάβει στα σχέδια τους αυτό το ενδεχόμενο – τοποθετούμενοι ταυτόχρονα στην πτώση εκείνων των νομισμάτων, τα οποία θα υποτιμούταν στον απόηχο της πιθανότητας κατάρρευσης του γουάν. Πρόκειται για τη Μαλαισία (Ringgit), για τη Νότια Κορέα (Won), καθώς επίσης για το Χονγκ Κονγκ (δολάριο) – χώρες που δεν έχουν ανάλογες δυνατότητες στήριξης των νομισμάτων τους με την Κίνα, οπότε θα βιώσουν πολύ δύσκολες καταστάσεις, τόσο όσον αφορά τα νομίσματα τους, όσο και τα χρηματιστήρια.
Περαιτέρω, η λογική πίσω από αυτά τα στοιχήματα εναντίον του γουάν είναι απλή και προφανής: οι διαχειριστές των κερδοσκοπικών κεφαλαίων προσδοκούν πως, λόγω της πτώσης του ρυθμού ανάπτυξης της χώρας, καθώς επίσης της κατάρρευσης του χρηματιστηρίου της, σε συνδυασμό με τις φούσκες που έχουν δημιουργηθεί στο σκιώδη τραπεζικό τομέα, στα ακίνητα κοκ., οι εκροές κεφαλαίων τόσο εκ μέρους των φοβισμένων Κινέζων, όσο και των διεθνών επενδυτών θα είναι τόσο μεγάλες, ώστε δεν θα μπορεί η κεντρική τράπεζα της να αμυνθεί – παρά τα τεράστια συναλλαγματικά αποθέματα που διαθέτει (περί τα 3.000 δις $).
Η πιθανότητα αυτή ενισχύεται άλλωστε από το γεγονός ότι, οι εκροές κεφαλαίων μόνο το Δεκέμβρη υπερέβησαν τα 100 δις $ – ενώ αναμένεται ένα επόμενο μαζικό κύμα μετά τις γιορτές της κινεζικής πρωτοχρονιάς (δεύτερη εβδομάδα του Φεβρουαρίου), όπου οι Κινέζοι ανταλλάσσουν μεταξύ τους κόκκινους φακέλους που περιέχουν πολλά χρήματα. Εκείνη την εποχή οι Πολίτες της χώρας αλλάζουν τις αποταμιεύσεις τους σε γουάν με δολάρια – τα οποία συνήθως μεταφέρουν στο εξωτερικό, κυρίως στις Η.Π.Α. ή σε άλλα υπεράκτια κέντρα (Offshore centers).
Αυτό σημαίνει με τη σειρά του ότι, η κινεζική κεντρική τράπεζα θα υποχρεωθεί να αγοράσει, χρησιμοποιώντας τα αποθέματα της σε δολάρια, όλη αυτή την πλημύρα των γουάν – έτσι ώστε να στηρίξει την ισοτιμία του νομίσματος. Εάν όμως δεν τα καταφέρει, τότε θα καταρρεύσει το γουάν – με τις πιθανότητες να συμβεί κάτι τέτοιο να είναι πολύ μεγάλες.
.
Οι ομοιότητες με την επίθεση εναντίον της στερλίνας
Τα παραπάνω θυμίζουν σε μεγάλο βαθμό τις οδυνηρές εμπειρίες της Μ. Βρετανίας από το 1992, όπου ο G. Soros, μαζί με ορισμένους άλλους κερδοσκόπους, γονάτισαν την κυβέρνηση και τη στερλίνα – η οποία είχε συνδεθεί το 1990 με την ευρωπαϊκή νομισματική μονάδα, από την M. Thatcher.
Τότε είχαν υιοθετηθεί σταθερές ισοτιμίες μεταξύ των ευρωπαϊκών νομισμάτων, όπου όμως οι Βρετανοί είχαν αυξήσει τη συναλλαγματική ισοτιμία της στερλίνας – παρά το ότι η οικονομία της χώρας τους υποχωρούσε, όπως συμβαίνει σήμερα με την Κίνα.
Έτσι οι κερδοσκόποι, υπό την ηγεσία του G. Soros, αντιλήφθηκαν τη μεγάλη ευκαιρία και ξεκίνησαν μία μετωπική επίθεση εναντίον του νομίσματος, τοποθετώντας πολλά χρήματα στην πτώση του – ταυτόχρονα με συνεντεύξεις και με ανακοινώσεις στα ΜΜΕ, για να προσελκύσουν ακόμη περισσότερους «συναδέλφους» τους.
Μόνο ο εμβληματικός κερδοσκόπος δανείσθηκε (πούλησε ανοιχτά) στερλίνες μίας τάξης μεγέθους των 10 δις $, αγοράζοντας άλλα νομίσματα – όπως γερμανικά μάρκα και γαλλικά φράγκα. Ως εκ τούτου, η ισοτιμία του νομίσματος μειώθηκε σημαντικά, οπότε η κεντρική τράπεζα της χώρας αύξησε τα επιτόκια για να την στηρίξει. Επειδή όμως τα επιτόκια ήταν ήδη πολύ υψηλά, η πραγματική οικονομία της Βρετανίας επιβραδύνθηκε επικίνδυνα – γεγονός που έγινε αντιληπτό από τους άλλους κερδοσκόπους, οι οποίοι τοποθετήθηκαν επίσης εναντίον της στερλίνας, μαζί με τον Soros.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να πιεσθεί ακόμη περισσότερο το βρετανικό νόμισμα – έως ότου ο τότε πρωθυπουργός (J. Major), καθώς επίσης η Τράπεζα της Αγγλίας συνθηκολόγησαν, αποδεσμεύοντας το νόμισμα στις 16.9.1992 από τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά. Έτσι η στερλίνα υποτιμήθηκε ραγδαία και ο κερδοσκόπος κέρδισε περί το 1 δις $ – ενώ όλοι οι υπόλοιποι ανάλογα μεγάλα ποσά.
Επανερχόμενοι στην Κίνα, εάν η ηγεσία της μειώσει αργά αλλά σταθερά την ισοτιμία του νομίσματος, για να μπορέσει να ελέγξει τις παρενέργειες, τότε θα προκαλέσει ανασφάλεια στις χρηματαγορές – όσον αφορά την αποφασιστικότητα της, καθώς επίσης την επιλογή ή μη της σωστής χρονικής στιγμής (timing).
Η ανασφάλεια αυτή θα είχε ως αποτέλεσμα την κλιμάκωση των κερδοσκοπικών πιέσεων, επειδή οι διστακτικές κινήσεις των κυβερνήσεων θεωρούνται πάντοτε ως αδυναμία από τους επιτιθέμενους – σε καμία περίπτωση ως δείγμα ισχύος, όπως θα ήταν περισσότερο λογικό.
Πόσο μάλλον όταν το κινεζικό νόμισμα στις διεθνείς αγορές (CNH RMB), το οποίο πριν από μερικούς μήνες αποτιμούταν στο 6,20 σε σχέση με το δολάριο, έφτασε έως το 6,80 – αν και σήμερα ευρίσκεται στα 6,60 (πηγή).
Βέβαια, στις επόμενες εβδομάδες θα τεκμηριωθεί ποιός είναι πιο ψύχραιμος ή διαθέτει πιο πολλά όπλα – με τους περισσότερους να εύχονται να κερδίσει το μεγάλο παιχνίδι η Κίνα, αφού στην αντίθετη περίπτωση θα έχαναν πολλές άλλες χώρες μαζί της, παρά το ότι δεν συμμετέχουν στο πόκερ με τους κερδοσκόπους.
.
Επίλογος
Θα μπορούσε να ισχυρισθεί κανείς πως η επίθεση εναντίον της Κίνας ενορχηστρώνεται από τις ίδιες τις Η.Π.Α. – λόγω της συνεργασίας της με τη Ρωσία, καθώς επίσης με τις υπόλοιπες χώρες των BRICS, παράλληλα με την πρόθεση της να αποτελέσει το διάδοχο της υπερδύναμης.
Εν τούτοις, επειδή η Κίνα δεν θα ήταν ο μεγάλος χαμένος από τυχόν πτώση της ισοτιμίας του νομίσματος της, εάν το απελευθέρωνε έγκαιρα, αφού θα αυξανόταν οι εξαγωγές, θα μειωνόταν οι εισαγωγές και θα δημιουργούσε μεγάλα πλεονάσματα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της (όπως άλλωστε ήδη συμβαίνει), ενώ η Δύση θα υφίστατο τεράστιες ζημίες από τον ανταγωνισμό των προϊόντων της, ο ισχυρισμός αυτός δεν φαίνεται απόλυτα λογικός.
Από την άλλη πλευρά όμως, η μαζική εκροή κεφαλαίων θα μπορούσε να της δημιουργήσει άλλου είδους προβλήματα (ανάλυση), επειδή είναι ήδη βυθισμένη σε μία μεγάλη κρίση – με τρομακτικές φούσκες σε όλους σχεδόν τους τομείς της οικονομίας της.
Επομένως, δεν μπορεί να αποκλείσει κανείς τίποτα, ειδικά επειδή τα κεφάλαια που θα εγκατέλειπαν την Κίνα θα κατευθύνονταν κυρίως στις Η.Π.Α., μετά την αύξηση των βασικών επιτοκίων από τη Fed – με θετικά αποτελέσματα για την υπερχρεωμένη οικονομία τους.
Ολοκληρώνοντας, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως οι διευρυμένοι νομισματικοί πόλεμοι οδηγούν, με κριτήριο την εμπειρία, σε παγκοσμίους πολέμους – κάτι που δεν θα ήθελε κανείς να συμβεί, αφού οι οικονομικές συρράξεις, όσο επώδυνες και αν είναι, δεν προκαλούν ποτέ τέτοιες καταστροφές, ενώ δεν κοστίζουν τόσο πολλές ανθρώπινες ζωές, όσο οι στρατιωτικές.
.
