Οι πραγματικές λύσεις δεν μπορούν να βρεθούν σε εθνικό επίπεδο, αλλά σε παγκόσμιο – αφού ο πλανήτης, βυθισμένος σε τεράστια βουνά χρεών, έχει μετατραπεί σε ένα σύνολο συγκοινωνούντων δοχείων, γεμάτων με εκρηκτικές ουσίες.
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
Ξεκινώντας από την ευχάριστη είδηση της αύξησης του ELA για τις ελληνικές τράπεζες, αφού επιτέλους ο πρόεδρος της ΕΚΤ κατανόησε ότι ενήργησε παράνομα (ανέφερε χαρακτηριστικά πως οι λειτουργίες του ELA δεν έχουν σχέση με τη νομισματική πολιτική, ενώ ρυθμίζονται από μία ξεχωριστή συμφωνία που απαιτεί μόνο εγγυήσεις, τις οποίες διαθέτουν άλλωστε οι ελληνικές τράπεζες – ανάλυση), ενώ τάθηκε για πρώτη φορά υπέρ της διαγραφής του δημοσίου χρέους μας, θεωρούμε πως οι βασικότεροι εχθροί της Ελλάδας είναι η Γερμανία, η οποία τοποθετήθηκε πια στο στόχαστρο των Η.Π.Α., καθώς επίσης τα δύο «πιόνια» της: η Ολλανδία και η Φινλανδία.
Η τελευταία, η οποία εκπροσωπείται πλέον στο «Euro Group» από έναν ακροδεξιό υπουργό οικονομικών του κόμματος «Αληθινοί Φιλανδοί», αν και ενέκρινε τελικά την έναρξη των διαπραγματεύσεων για το νέο πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας, είναι η μοναδική χώρα που τοποθετήθηκε μαζί με τη Γερμανία επιθετικά εναντίον της νέας ελληνικής κυβέρνησης – ενώ ζήτησε και έλαβε στο παρελθόν, στα πλαίσια του PSI, εγγυήσεις εκ μέρους της Ελλάδας, σε πλήρη αντίθεση με όλα τα άλλα κράτη.
Περαιτέρω, παρά το ότι αντιμετωπίζεται θετικά από τις τρεις αδελφές (άρθρο), αν και η πιστοληπτική της αξιολόγηση έχει μειωθεί από την S&P, το ΑΕΠ της δεν έχει επανέλθει στα επίπεδα προ της κρίσης (γράφημα), ενώ οι προβλέψεις, σε σχέση με το ρυθμό ανάπτυξης της, είναι μηδενικές – γεγονός που την τοποθετεί στις τελευταίες θέσεις της Ευρωζώνης.
.
.
Από την άλλη πλευρά, το δημόσιο χρέος της σχεδόν διπλασιάσθηκε μετά το 2008 – από τα 33,9% του ΑΕΠ στα 59,3% σήμερα. Αν και είναι ακόμη πολύ χαμηλό σε σχέση με το ΑΕΠ της, είναι αρκετά ανησυχητική η εξέλιξη του, η «δυναμική» του καλύτερα – πόσο μάλλον όταν η ανεργία συνεχίζει να αυξάνεται, έχοντας φτάσει ήδη στο 11,8% από 9,2% στις αρχές του 2014.
Τέλος, το μεγάλο πρόβλημα της Φινλανδίας είναι οι κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας, καθώς επίσης οι σχέσεις της ΕΕ μαζί της, τόσο από οικονομικής, όσο και από στρατιωτικής πλευράς – πόσο μάλλον εάν θα έπρεπε να αυξήσει τις δαπάνες πολεμικού εξοπλισμού, εις βάρος του προϋπολογισμού της.
.
Οι οικονομικές διασυνδέσεις της Φινλανδίας
Όπως έχουμε ήδη αναφέρει, η Φιλανδία ήταν ανέκαθεν μία χώρα «ανταλλαγής» μεταξύ της Δύσης και της Ανατολής – ενώ, κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου, είχε διατηρήσει μία ουδέτερη θέση, η οποία διευκόλυνε το εμπόριο με τους ανατολικούς γείτονές της.
Μετά το άνοιγμα δε των συνόρων και την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, η οποία συμπαρέσυρε στη δίνη της όλες τις γειτονικές χώρες, οι Φιλανδοί δεν αποσυνδέθηκαν από τις παραδοσιακές τους αγορές – παραμένοντας σταθεροί στις σχέσεις τους.
Οι λαμπρός Λουθηριανός ναός ευρίσκεται δίπλα στον Ορθόδοξο καθεδρικό στην πρωτεύουσα της χώρας, η οποία συνεχίζει να μην είναι μέλος του ΝΑΤΟ, ακόμη και μετά την κρίση της Ουκρανίας – όπου οι «προτροπές» και οι πιέσεις για την είσοδο της στη δυτική στρατιωτική συμμαχία, έχουν αυξηθεί.
Περαιτέρω, πολλοί Ρώσοι έχουν αγοράσει ακίνητα στην ακτή της Βαλτικής της Φινλανδίας, έχοντας βοηθήσει στην ανάπτυξη της χώρας, όσον αφορά το συγκεκριμένο τομέα – ενώ ο τουρισμός στο Ελσίνκι τροφοδοτείται κυρίως από Ρώσους τουρίστες.
Σημαντικότερο όμως όλων, όσον αφορά την οικονομία της χώρας, είναι η δραστηριοποίηση των φινλανδικών επιχειρήσεων στη Ρωσία – όπου, για παράδειγμα, ο όμιλος Stockmann λειτουργεί πολλά υποκαταστήματα, ενώ οι φιλανδικές βιομηχανίες ξυλείας εισάγουν σημαντικές πρώτες ύλες.
Υπάρχει φυσικά και το θέμα της ενέργειας επειδή η Φινλανδία, σε αντίθεση με τη Σουηδία ή με τη Νορβηγία, δεν διαθέτει υδροηλεκτρικά εργοστάσια. Εκτός από την ενέργεια λοιπόν που εξασφαλίζει από τα ελάχιστα ατομικά της εργοστάσια, είναι απολύτως εξαρτημένη από τις ρωσικές εισαγωγές – με αποτέλεσμα η Ρωσία να είναι ο μεγαλύτερος προμηθευτής της χώρας, με μερίδιο 18% επί των συνολικών εισαγωγών της.
