Η Ελλάδα είναι η μεγαλύτερη απειλή για τη γερμανική κυβέρνηση, αφού θέτει σε κίνδυνο το μακροπρόθεσμο προγραμματισμό της – δεύτερη η Ρωσία, η οποία αποτελεί το αντίπαλο δέος της χώρας στην Ευρώπη, αν και δεν φαίνεται να το συνειδητοποιεί
(To άρθρο αποτελείται από 3 Σελίδες)
.
“Στα τέλη του 19ου αιώνα, κατά την εποχή της πρώτης παγκοσμιοποίησης (βιώνουμε τη δεύτερη σήμερα), η οποία κατέληξε στον παγκόσμιο πόλεμο του 1914, γύρω από τη Γερμανία, σαν κεντρικό υποστύλωμα, συναθροίστηκε το υπόλοιπο του ευρωπαϊκού οικονομικού συστήματος – ενώ από την ευημερία και την επιχειρηματικότητα της Γερμανίας, εξαρτιόταν κυρίως η ευημερία των υπολοίπων χωρών της ηπείρου.
Η Γερμανία δεν τροφοδοτούσε μόνο το εμπόριο των χωρών της Ευρώπης αλλά, επίσης, προμήθευε ένα μεγάλο μέρος του απαιτούμενου για την ανάπτυξη τους κεφαλαίου. Μέσω του συστήματος δε της ειρηνικής διείσδυσης (την οποία βιώνουμε ξανά σήμερα), έδινε στις χώρες αυτές όχι μόνο κεφάλαιο, αλλά και κάτι που δεν είχαν λιγότερο ανάγκη – την οργάνωση.
Όλη η Ευρώπη, ανατολικά του Ρήνου, περιήλθε κατ’ αυτόν τον τρόπο σε γερμανική βιομηχανική τροχιά – ενώ ο οικονομικός βίος των χωρών της προσαρμόσθηκε αναλόγως, έως ότου ξέσπασε ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος, ο οποίος κατέστρεψε τα πάντα” (Keynes με παρεμβάσεις).
.
Ανάλυση
Το πλεόνασμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της Γερμανίας υπολογίζεται πως θα φτάσει στο 8,5% το 2015, από 7,5% το 2014 – ένα τεράστιο ποσοστό για μία οικονομία με ΑΕΠ της τάξης των 3 τρις € (255 δις € πλεόνασμα το 2015!). Εάν η χώρα δεν ήταν μέλος της Ευρωζώνης, τότε η συγκεκριμένη «διαστρέβλωση» θα εξισορροπούταν από την ισοτιμία του νομίσματος – το οποίο θα ανατιμούταν, οπότε τα γερμανικά εμπορεύματα θα γινόταν ακριβότερα στο εξωτερικό, οι εξαγωγές τους θα μειωνόταν και οι εισαγωγές εύλογα θα αυξανόταν, αφού θα ήταν φθηνότερες.
Η Γερμανία έχει όμως ως νόμισμα της το ευρώ, το οποίο υποτιμάται συνεχώς, λόγω της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους, επίκεντρο της οποίας είναι η Ελλάδα – καθώς επίσης εξ αιτίας των πακέτων ποσοτικής διευκόλυνσης της ΕΚΤ, με στόχο την καταπολέμηση της κρίσης. Ως εκ τούτου, συνεχίζουν να αυξάνονται τα πλεονάσματα της Γερμανίας, τα οποία πολύ σύντομα θα φτάσουν στο 10% – κάτι που δεν πέτυχε ποτέ ούτε η Ιαπωνία, ούτε η Κίνα στο παρελθόν, γνωρίζοντας πως είναι αντίθετο με τα συμφέροντα τους.
Είναι αντίθετο δε με τα συμφέροντα τους λόγω του ότι: (α) δημιουργούνται εχθροί, επειδή το πλεόνασμα της μίας χώρας είναι το έλλειμμα της άλλης, οπότε η πλεονασματικές χώρες ζουν ουσιαστικά εις βάρος των ελλειμματικών (εισάγουν θέσεις εργασίας και πλούτο, εξάγοντας ανεργία και φτώχεια), (β) οι εγχώριες επιχειρήσεις είναι υποχρεωμένες να επενδύουν στο εξωτερικό τα πλεονάσματα τους.
Η βασική αιτία των υποχρεωτικών επενδύσεων στο εξωτερικό «πηγάζει» από το αξίωμα της «διπλογραφικής λογιστικής», σύμφωνα με το οποίο το ισοζύγιο δεν απεικονίζει μόνο τη διαφορά μεταξύ των εξαγωγών και των εισαγωγών αλλά, επίσης, τα πλεονάσματα των αποταμιεύσεων έναντι των επενδύσεων – όπου, επειδή οι αποταμιεύσεις και οι επενδύσεις πρέπει στο τέλος να είναι ισοσκελισμένες μεταξύ τους, το πλεόνασμα επενδύεται νομοτελειακά στο εξωτερικό.
Εν τούτοις η γερμανική κυβέρνηση, με την απίστευτα μεγάλη αλαζονεία που τη χαρακτηρίζει, σε συνδυασμό με την πλήρη ανυπαρξία συναισθημάτων αλληλεγγύης, αδιαφορεί για τα προβλήματα που δημιουργεί τόσο στην Ευρωζώνη, όσο και στον υπόλοιπο πλανήτη, από τα ελλείμματα που προκαλεί – από τις ζημίες κατά κάποιον τρόπο που επιφέρει στις άλλες οικονομίες. Θεωρεί δε πως μπορεί να τα λύσει, με στόχο να γίνει ξανά η μεγαλύτερη δύναμη στον πλανήτη, με αυτοκρατορία της την Ευρώπη, ως εξής:
.
Η αντιμετώπιση του προβλήματος του εχθρικού περιβάλλοντος
Οχυρωμένη στην Ευρωζώνη και απομυζώντας τους «εταίρους» της η Γερμανία, με τη βοήθεια της κρίσης χρέους, έχει κατ’ αρχήν εξασφαλίσει τη μη ανατίμηση του νομίσματος της, χωρίς να κατηγορείται από κανέναν – κάτι που δεν μπορούσαν να κάνουν η Ιαπωνία ή η Κίνα στο διηνεκές, επειδή θα ήταν υποχρεωμένες να διατηρούν τεχνητά υποτιμημένο το νόμισμα τους, με αποτέλεσμα να γίνονται αντικείμενο επιθέσεων εκ μέρους όλων των άλλων χωρών, ιδίως δε των Η.Π.Α. (η υπερδύναμη ουσιαστικά εξανάγκασε την Ιαπωνία τη δεκαετία του 1980 να ανατιμήσει το νόμισμα της, χάνοντας έκτοτε τη δυναμική στις εξαγωγές της).
Βοηθούμενη δε από τη σύγκρουση των Η.Π.Α. με τη Ρωσία, έχει επίσης εξασφαλίσει ένα πολύ χαμηλό ενεργειακό κόστος – αφού η έλλειψη ενέργειας είναι ένα από τα σημαντικότερα μειονεκτήματα της. Το χαμηλό αυτό κόστος αυξάνει την ανταγωνιστικότητα των προϊόντων της τα οποία, σε συνδυασμό με το υποτιμημένο νόμισμα, τα πολύ χαμηλά επιτόκια δανεισμού (επίσης λόγω της κρίσης χρέους), την υψηλή παραγωγικότητα των εργαζομένων της κοκ., τα καθιστούν ασυναγώνιστα στις διεθνείς αγορές.
Την ίδια στιγμή, κρυμμένη πίσω από τα 19 κράτη της Ευρωζώνης, τα οποία διοικεί σχεδόν απολυταρχικά, επειδή την έχουν ανάγκη από πολλές πλευρές, δεν γίνεται στόχος επιθέσεων εκ μέρους των Η.Π.Α. ή οποιασδήποτε άλλης χώρας – οπότε έχει αποφύγει το πρόβλημα που αντιμετώπισε η Ιαπωνία στο παρελθόν. Στον Πίνακα Ι που ακολουθεί φαίνονται οι εξαγωγές της Γερμανίας το 2014 – συνολικά ύψους 1.133,6 δις € (1,13 τρις) ή 38% του ΑΕΠ της.
.
Πίνακας Ι: Συνολικές εξαγωγές της Γερμανίας σε δις € το 2014
| Περιοχή | Ποσόν | Ποσοστό επί συνόλου |
| Ευρωπαϊκή Ένωση | 657,3 δις € | 57,98% |
| (α) Ευρωζώνη | 414,2 δις € | 36,54% |
| (β) εκτός Ευρωζώνης, εντός ΕΕ | 243,1 δις € | 21,44% |
| Τρίτες χώρες | 476,3 δις € | 42,02% |
| Σύνολα | 1.133,6 δις € | 100% |
Πηγή: Statista
.
Όπως φαίνεται από τον Πίνακα Ι η Γερμανία, με τη βοήθεια πλέον της χαμηλής ισοτιμίας του ευρώ, της «εσωτερικής υποτίμησης» κατά κάποιον τρόπο, έχει πάψει να εξαρτάται σε έναν ορισμένο βαθμό από τις χώρες της ΕΕ, όσο αφορά τις εξαγωγές της – οπότε η μείωση των εισαγωγών τους, ως αποτέλεσμα της πολιτικής λιτότητας που επιβάλλει, δεν της δημιουργεί σημαντικά προβλήματα.
