Η Δύση, κυρίως με τις συμφωνίες ΤΤΙΡ και την TISA, προωθεί τον καπιταλισμό των πολυεθνικών, για να αντιμετωπίσει τον κρατικό καπιταλισμό της Κίνας – η ισχύς της οποίας οφείλεται στο ότι, δεν εμποδίζεται από τις δημοκρατικές διαδικασίες
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
Ο φόβος των ανθρώπων απέναντι στο καπιταλιστικό σύστημα αυξάνεται συνεχώς, κρίνοντας από τις εκρηκτικές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας που πραγματοποιούνται – με τελευταία αυτήν στη Φρανκφούρτη, στα πλαίσια των εγκαινίων του «γυάλινου πύργου» της ΕΚΤ.
Τα περισσότερα ερωτήματα έχουν σχέση με εκείνους που πραγματικά κυβερνούν τα κράτη σήμερα: με τις τράπεζες, καθώς επίσης με τα πολυεθνικά μεγαθήρια. Με όλους αυτούς δηλαδή που αποκαλούνται γενικότερα «αγορές», προσδιορίζοντας με τις αποφάσεις τους το μέλλον ολόκληρων χωρών, μεγαλύτερων και μικρότερων, καθώς επίσης των κυβερνήσεων τους.
Η πλειοψηφία των Πολιτών διαισθάνεται, χωρίς να το γνωρίζει ακριβώς και χωρίς να μπορεί να το τεκμηριώσει ότι, ο παγκόσμιος καπιταλισμός έχει εισέλθει σε μία καινούργια φάση – στην οποία η δημοκρατία θεωρείται επικίνδυνη, ενώ οι περισσότερες αποφάσεις, οι οποίες αφορούν την οικονομία και τους πολέμους, λαμβάνονται πλέον κρυφά.
Μία από τις σημαντικότερες σήμερα είναι αναμφίβολα η συμφωνία ελευθέρου εμπορίου μεταξύ των Η.Π.Α. και της Ευρώπης (TTIP), επίσημος στόχος της οποίας είναι η απλοποίηση της κυκλοφορίας εμπορευμάτων και υπηρεσιών – όπου όμως οι διαπραγματεύσεις διεξάγονται μυστικά, είναι αυστηρώς εμπιστευτικές και δεν ενημερώνονται καθόλου οι Πολίτες. Οι υπεύθυνοι υποστηρίζουν βέβαια πως από την TTIP εξαρτάται το μέλλον της Δύσης, το οποίο απειλείται πολύ σοβαρά από τον ανταγωνισμό της Κίνας, αναφέροντας τα εξής:
“Εάν κατανοήσει κανείς πόσο αυξάνεται η ισχύς της Κίνας, της Ασίας ευρύτερα, όσον αφορά τον αριθμό του πληθυσμού, καθώς επίσης τα οικονομικά μεγέθη τους, παράλληλα με τη συρρίκνωση της Ευρώπης, θα συμπεράνει ότι, η ήπειρος μας χρειάζεται ισχυρούς συμμάχους – έτσι ώστε να μην ηττηθεί εντελώς, στα πλαίσια του διεθνούς εμπορίου, των ανοιχτών αγορών και της παγκοσμιοποίησης“.
Βέβαια, αυτό σημαίνει πως οι κυβερνήσεις της Δύσης σχεδιάζουν να προσανατολίσουν την οικονομία της προς την Κίνα – κάτι που δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι το επιθυμούν οι Πολίτες, οι οποίοι ασφαλώς δεν θέλουν να υιοθετήσουν τις συνθήκες εργασίας και διαβίωσης που επικρατούν στην Ασία.
Στο σημείο αυτό έχουν ίσως ενδιαφέρον οι απόψεις των ανθρώπων σε διάφορες χώρες, όσον αφορά τον καπιταλισμό – οι οποίες είναι οι εξής:
.
| Χώρες / Ερώτημα | Ο καπιταλισμός λειτουργεί σωστά, αλλά έγινε πιο αδύναμος λόγω των κρατικών ρυθμίσεων | Ο καπιταλισμός έχει προβλήματα, τα οποία θα λύνονταν με περισσότερες κρατικές ρυθμίσεις | Ο καπιταλισμός απέτυχε, χρειάζεται ένα καινούργιο σύστημα |
| Γερμανία | 16% | 75% | 8% |
| Γαλλία | 6% | 47% | 43% |
| Ιταλία | 5% | 59% | 29% |
| Ισπανία | 5% | 56% | 29% |
| Μ. Βρετανία | 13% | 57% | 19% |
| Η.Π.Α. | 25% | 53% | 13% |
| Κίνα | 11% | 58% | 18% |
| Ρωσία | 12% | 44% | 23% |
Πηγή: GlobeScan
.
Όπως φαίνεται από τον παραπάνω πίνακα, οι περισσότεροι άνθρωποι είναι της άποψης ότι, ο καπιταλισμός είναι ένα καλό οικονομικό σύστημα, αλλά δεν λειτουργεί όπως θα έπρεπε – οπότε οφείλει να επεμβαίνει το κράτος, ρυθμίζοντας τη λειτουργία του (για παράδειγμα, περιορίζοντας την ισχύ των τραπεζών, θεσμοθετώντας άλλους κανόνες κλπ.).
Περισσότερο νεοφιλελεύθεροι παρουσιάζονται οι Αμερικανοί (πρώτη στήλη, 25%), ενώ κυρίως οι Γάλλοι (43%, τρίτη στήλη) θεωρούν πως υπάρχει ανάγκη ενός νέου συστήματος – ακολουθούμενοι από τους Ιταλούς, τους Ισπανούς και τους Ρώσους.
Περαιτέρω, οι κυβερνήσεις συγκλίνουν στην άποψη ότι, χρειάζεται ένα καινούργιο σύστημα, με στόχο την επιβίωση της Δύσης απέναντι στον ανταγωνισμό της Κίνας – όπου όμως την πρωτοκαθεδρία δεν θα έχει το κράτος, κατά το παράδειγμα της Κίνας, αλλά οι πολυεθνικές.
Αυτό ακριβώς επιδιώκεται με τη συμφωνία ΤΤΙΡ, με την έννοια πως οι πανίσχυροι όμιλοι θα επεμβαίνουν στους προϋπολογισμούς των εθνικών κρατών, θα τα καθιστούν υπεύθυνα για τυχόν ζημίες τους, θα εμποδίζουν την ψήφιση νόμων που δεν είναι προς όφελος τους, καθώς επίσης θα τα απειλούν με αγωγές αποζημίωσης, όταν ενεργούν αντίθετα με τα δικά τους συμφέροντα.
Υπάρχουν ήδη παραδείγματα μίας τέτοιας «συμπεριφοράς» ακόμη και στη Γερμανία – η οποία, όταν ξεκίνησε το σταμάτημα της λειτουργίας των πυρηνικών της εργοστασίων, μετά το καταστροφικό ατύχημα στη Fukushima, καταγγέλθηκε από το σουηδικό ενεργειακό όμιλο Vattenfall, ο οποίος υπέβαλλε αγωγή αποζημίωσης ύψους 5 δις €.
Η αιτία της αγωγής ήταν η διμερής συμφωνία ελευθέρου εμπορίου μεταξύ της Γερμανίας και της Σουηδίας, η οποία έδινε το δικαίωμα στο σουηδικό όμιλο να καταγγείλει τη Γερμανία, λόγω των ζημιών που θα υφίστατο από την απόφαση της κυβέρνησης της – όπως η απώλεια μελλοντικών κερδών κοκ.
