Όσον αφορά το ότι η Ελλάδα είναι το μοναδικό κράτος που δεν τα κατάφερε, αποκλειστικά και μόνο με δική της ευθύνη, πρόκειται για έναν κακοπροαίρετο μύθο – ο οποίος δεν τεκμηριώνεται ούτε από τα γεγονότα, ούτε από την οικονομική λογική
(To άρθρο αποτελείται από 4 Σελίδες)
.
“Κατά την άποψη μας, η οποία δεν θεωρούμε φυσικά πως είναι υποχρεωτικά σωστή, το πρόβλημα της Ελλάδας πρέπει να λυθεί τώρα (άρθρο) – πριν ακόμη χαθεί η εμπιστοσύνη των Ελλήνων και σε αυτήν την κυβέρνηση, με αποτέλεσμα να βυθιστεί η χώρα μας σε μία εντελώς καταστροφική πολιτική και κοινωνική κρίση, με τρομακτικά επακόλουθα ειδικά για εμάς (επίσης για την Ευρωζώνη, την ΕΕ και την παγκόσμια οικονομία).
Εάν βέβαια παρ’ ελπίδα δεν συμφωνήσει η Ευρώπη, επιμένοντας στη «σκληρή» γραμμή, τότε δεν έχουμε άλλη επιλογή από τη χρεοκοπία εντός του ευρώ (άρθρο) – η οποία θα ήταν μεν εξαιρετικά επώδυνη, αλλά η μοναδική μας έντιμη και ορθολογική εναλλακτική λύση, υπό τις παρούσες προϋποθέσεις.
Ευχόμαστε προφανώς να μην συμβεί, αφού θα ήταν υπερβολικά άδικο, μετά από τόσες προσπάθειες και θυσίες. Οφείλουμε όμως να πάρουμε το ρίσκο, εάν δεν θέλουμε να παραμείνουμε αποικία των δανειστών και σκλάβοι χρέους του διεθνούς τοκογλυφικού κεφαλαίου” (πηγή).
.
Ανάλυση
Ακούγεται συνεχώς, χωρίς να αντικρούεται ότι, ένοχοι για την κρίση της χώρας τους ήταν οι Έλληνες, επειδή ζούσαν επάνω από τα όρια των δυνατοτήτων τους – δαπανούσαν δηλαδή περισσότερα, από όσα εισέπρατταν. Εάν όμως πράγματι συνέβαινε κάτι τέτοιο, τότε πώς είναι δυνατόν το ιδιωτικό χρέος της Ελλάδας να ήταν, πριν από την κρίση, το χαμηλότερο σχετικά με τα περισσότερα δυτικά κράτη, περίπου ίσο με αυτό της Γερμανίας;
Γιατί χώρες όπως η Ολλανδία, η Σουηδία, καθώς επίσης μία σειρά άλλες, έχουν ιδιωτικά χρέη σχεδόν τριπλάσια από αυτά των Ελλήνων, όπως έχουμε τεκμηριώσει με ανάλογες αναλύσεις μας; Πως εξηγείται το γεγονός ότι, τα περιουσιακά στοιχεία των Ελλήνων ιδιωτών, πριν από την κρίση αφού μετά οι τιμές τους κατέρρευσαν (χάθηκε περί το 1 τρις €), ήταν κατά πολύ υψηλότερα των χρεών τους;
Με ποιά λογική οι τραπεζικές καταθέσεις τους ήταν υψηλότερες (περί τα 240 δις €) από αυτές της Αυστρίας (187 δις €), για παράδειγμα, η οποία έχει σχεδόν το διπλάσιο ΑΕΠ; Όσον αφορά δε το ελλειμματικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, αποδεικνύει μεν πως στην Ελλάδα «εισάγονταν» λιγότερα χρήματα από όσα «εξάγονταν», αλλά όχι πως οι Έλληνες ήταν υπερχρεωμένοι.
Μήπως λοιπόν πρόκειται για έναν μύθο, όπως όλοι οι υπόλοιποι που κυκλοφορούν, αφού όλα τα γεγονότα, μεταξύ άλλων με βάση το γράφημα που ακολουθεί, τεκμηριώνουν το ακριβώς αντίθετο; Οι ιδιώτες (62% του ΑΕΠ) και οι επιχειρήσεις (65% του ΑΕΠ) δεν είχαν χαμηλότερα χρέη, σε σχέση με πολλές άλλες χώρες; Δεν ήταν μόνο το κράτος αυτό που ζούσε πολύ επάνω από τα όρια των δυνατοτήτων του, με τη σπατάλη, με τη διαπλοκή και με την πολιτική διαφθορά του, οδηγώντας ανεύθυνα την Ελλάδα στη χρεοκοπία;
.
.
Περαιτέρω, επειδή ακούγονται πάρα πολλά, ειδικά όσον αφορά την Ελλάδα σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες που «κατάφεραν να ανακάμψουν», ενώ η χώρα μας παραμένει βυθισμένη στην κρίση, θεωρούμε σκόπιμη την παρουσίαση των οικονομικών μεγεθών όλων εκείνων των κρατών που υποχρεώθηκαν να ζητήσουν τη χρηματοδότηση τους, εκ μέρους της Ευρώπης.
Εν πρώτοις λοιπόν τον κατωτέρω πίνακα, στον οποίο αναφέρονται τα πακέτα βοήθειας που εγκρίθηκαν για κάθε μία από τις πέντε χώρες της Ευρωζώνης – έτσι ώστε να έχει κανείς μία συνολική εικόνα.
.
Πίνακας I: Πακέτα έγκρισης βοήθειας σε δις €
| Ποσά / Χώρα | Ελλάδα | Ιρλανδία | Πορτογαλία | Ισπανία | Κύπρος |
| Ποσόν | 240,0 | 85,0 | 78,0 | 100,0 | 10,0 |
.
Συνεχίζοντας, όσον αφορά τις συνθήκες του κάθε κράτους, πριν από την εφαρμογή των μέτρων λιτότητας, καθώς επίσης τη χρονική περίοδο που εισήχθηκε το εκάστοτε «στην εντατική», τα εξής:
