Αυτό που διαδραματίζεται σήμερα, θα μπορούσε κάλλιστα να ονομαστεί «η μητέρα των Bank-Runs» – όπου στη θέση των φοβισμένων καταθετών που στέκονται στην ουρά για να αποσύρουν τις αποταμιεύσεις τους, είναι οι κεντρικές τράπεζες
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
“Την εποχή της Μεγάλης Ύφεσης, μετά τη χρηματιστηριακή κατάρρευση του 1929, μπορούσε κανείς να αντικρύσει δύο ειδών ουρές: αυτές οι οποίες δημιουργούνταν σε μέρη που παρείχαν δωρεάν συσσίτιο, ψωμί και άλλα τρόφιμα, καθώς επίσης τις άλλες, στις εισόδους των τραπεζών.
Σήμερα δεν βλέπει κανείς δημόσια τέτοιες μεγάλες ουρές, οι οποίες όμως υπάρχουν σε κάθε αμερικανική Πολιτεία – αφού 50 εκατομμύρια πολίτες επιβιώνουν αποκλειστικά και μόνο από τη δωρεάν παροχή κουπονιών για την αγορά τροφίμων, καθώς επίσης από τα επιδόματα ενίσχυσης τους εκ μέρους του δημοσίου, ενώ η απόσυρση καταθέσεων γίνεται ηλεκτρονικά, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας” (B. Holder).
.
Άρθρο
Κάτι ανάλογο με τα παραπάνω συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα, αφού η βαθιά ύφεση είναι αντίστοιχη (μείωση του ΑΕΠ κατά -25%), περί το 1.500.000 άνεργοι επιβιώνουν με επιδόματα του κράτους, οι εκροές χρημάτων ξεκίνησαν ξανά, με ηλεκτρονικό φυσικά τρόπο, οι τράπεζες θα επιστρέψουν στο μηχανισμό χρηματοδότησης της ΕΚΤ, αδυνατώντας να δανειστούν εάν δεν υπάρξει νέα πιστωτική γραμμή στα τέλη του 2014, ενώ οι ισολογισμοί τους θα επιβαρυνθούν, εάν τα επιτόκια δανεισμού της χώρας φτάσουν στο 10-12% (δεν αποκλείεται η πιστοληπτική υποβάθμιση της Ελλάδας), το χρηματιστήριο καταρρέει ξανά κοκ.
Φυσικά η εικόνα είναι εντελώς διαφορετική σε σχέση με τότε, οπότε τα συναισθήματα που προκαλούνται είναι πολύ λιγότερο επικίνδυνα. Αρκεί να φαντασθεί κανείς πως θα ένοιωθε εάν, στο δρόμο για το χώρο εργασίας του, συναντούσε ουρές ανθρώπων που θα περίμεναν υπομονετικά τη σειρά τους για λίγα τρόφιμα ή αντίστοιχες μπροστά από τα υποκαταστήματα τραπεζών – ενώ το βράδυ, ανοίγοντας την τηλεόραση του, θα αντίκριζε ανάλογες εικόνες, διογκωμένες ίσως υπερβολικά από τους δημοσιογράφους.
Το ίδιο συνέβη και στις Η.Π.Α., τη διετία του 2008-2009, όπου πολλές τράπεζες χρεοκόπησαν χωρίς όμως να φανεί κάτι προς τα έξω – επειδή η κυβέρνηση κατάφερε να αποφύγει τον πανικό, διασώζοντας, συγχωνεύοντας ή κλείνοντας κάποιες τράπεζες και επενδυτικές εταιρείες στο παρασκήνιο, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
Άλλωστε δεν είχε άλλη επιλογή, αφού ένα χρηματοπιστωτικό σύστημα, όπως το δικό μας, το οποίο βασίζεται αποκλειστικά και μόνο στην εμπιστοσύνη, θα κατέρρεε σε χρόνο μηδέν, εάν τυχόν οι κυβερνήσεις δεν ενεργούσαν ανάλογα – γεγονός που γνωρίζουν πια όλες οι μεγάλες τράπεζες, ιδιοποιούμενες τα κέρδη και κοινωνικοποιώντας τις ζημίες, χωρίς κανέναν απολύτως ενδοιασμό.
.
Η νέα εποχή
Περαιτέρω, ελάχιστοι έχουν παρατηρήσει πως στη σημερινή εποχή, έχει ξεκινήσει πρόσφατα η δημιουργία μίας άλλης ουράς – η οποία είναι εξαιρετικά ανησυχητική, αν και δεν γίνεται αντιληπτή από την κοινή γνώμη. Πρόκειται για τη μητέρα όλων των τραπεζικών επιθέσεων, όπως χαρακτηρίζεται από ορισμένους, η οποία εξελίσσεται σιωπηλά, υπόγεια, εκ μέρους των κεντρικών τραπεζών – οι οποίες, η μία μετά την άλλη, στέκονται ουρά στις «θυρίδες» της Fed, παραστατικά φυσικά, απαιτώντας τον επαναπατρισμό του χρυσού τους.
Μετά τη Γερμανία λοιπόν, η κεντρική τράπεζα της οποίας ζητάει από το 2013 την επιστροφή του χρυσού στη χώρα της, ο οποίος είναι αποθηκευμένος στα θησαυροφυλάκια της Fed (έχοντας ελάχιστη επιτυχία μέχρι στιγμής), ακολούθησε η Ολλανδία – η οποία ανακοίνωσε επίσημα τον επαναπατρισμό 122,5 τόνων χρυσού, αφού είχε ήδη ολοκληρωθεί η μεταφορά του.
Αργότερα η γαλλική αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία θα κερδίσει πιθανότατα τις εκλογές του 2017, ανέφερε πως θα ζητήσει επίσης την επιστροφή των αποθεμάτων της από τις Η.Π.Α. – ενώ πρόσφατα έκανε το ίδιο και το Βέλγιο, η κεντρική τράπεζα του οποίου απαίτησε την επιστροφή του χρυσού της χώρας.
Στο γράφημα που ακολουθεί, φαίνονται τα αποθέματα χρυσού ορισμένων χωρών, η αξία τους με μία μέση τιμή 1.300 $ η ουγγιά, το ΑΕΠ των χωρών ή περιοχών (Ευρωζώνη), καθώς επίσης το ποσοστό των αποθεμάτων ως προς το ΑΕΠ των κρατών – το οποίο είναι κάτι περισσότερο από επικίνδυνα χαμηλό.
.
Αποθέματα χρυσού – τα αποθέματα χρυσού ορισμένων χωρών (Gold, Tonnes), η αξία τους με μία μέση τιμή 1.300 $ η ουγγιά (σε δις, Value US$), το ΑΕΠ των χωρών ή περιοχών (σε δις, GDP US $), καθώς επίσης το ποσοστό των αποθεμάτων ως προς το ΑΕΠ των κρατών (Gold Percent of GDP).
.
Περαιτέρω, η απαίτηση του Βελγίου για επιστροφή του χρυσού του είναι ιδιαίτερα σημαντική – επειδή η χώρα είναι η πρωτεύουσα κατά κάποιον τρόπο της ΕΕ και της Ευρωζώνης, η οποία «στεγάζει» την έδρα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και της Κομισιόν, καθώς επίσης το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όπου λαμβάνονται όλες οι αποφάσεις (αφού εγκριθούν από τη Γερμανία φυσικά).
Η απόφαση του λοιπόν, η οποία ανακοινώθηκε δημόσια, με επίσημο τρόπο, προκάλεσε μεγάλη έκπληξη – αφού είναι αδύνατον να μην συμμετείχε σε αυτήν η ΕΚΤ, η οποία είναι η δεύτερη μεγαλύτερη κεντρική τράπεζα του πλανήτη, μετά τη Fed. Φυσικά η κεντρική τράπεζα του Βελγίου είναι μία ξεχωριστή οντότητα – θεωρείται όμως αδύνατον να μην ζήτησε τη συγκατάθεση της ΕΚΤ, όπως επίσης πιθανολογείται για τις δύο άλλες ευρωπαϊκές τράπεζες: της Γερμανίας και του Βελγίου.
