Συνεχίζοντας, το αξίας 50 δις € πρόγραμμα εκποίησης της δημόσιας περιουσίας (πίνακας που ακολουθεί), έτσι ώστε να οδηγηθούν τα έσοδα στην εξόφληση των δανείων, περιορίζεται συνεχώς – κυρίως λόγω της πτώσης των τιμών, ως αποτέλεσμα των επιβληθέντων μέτρων. Έχει μειωθεί λοιπόν ήδη στα 11 δις € έως το τέλος του 2016, ενώ μάλλον δεν θα αποδώσει τα αναμενόμενα – γεγονός που «αναγκάζει» την κυβέρνηση να επιβάλλει νέους φόρους ή να αυξήσει τους παλαιούς, εντείνοντας τις διώξεις των Πολιτών.
.
| Ολοκληρωμένες Ιδιωτικοποιήσεις | ‘Άμεσες μελλοντικές Ιδιωτικοποιήσεις |
| ΟΠΑΠ | ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ (ύδρευση) |
| Ελληνικό | ΔΕΣΦΑ (Φυσικό αέριο) |
| Άγιος Ιωάννης (νησί) | Τραίνα και σιδηροδρομικές γραμμές |
| Κασσιόπη (ακτή στην Κέρκυρα) | Λιμάνια Πειραιά και Θεσσαλονίκης |
| Ακίνητα δημοσίου εντός και εκτός Ελλάδας | Τοπικά αεροδρόμια |
| Ταχυδρομεία | |
| Αγ. Τριάδα (παραλιακό χωριό στη Θεσσαλονίκη) | |
| ΕΛΠΕ | |
| Ιαματικές πηγές Φθιώτιδας | |
| ΔΕΗ |
.
Έγκλημα εν προκειμένω είναι σίγουρα η ιδιωτικοποίηση του κερδοφόρου ΟΠΑΠ, σε μία εξευτελιστική τιμή – ενώ είχε προηγηθεί ο ΟΤΕ, ο οποίος δεν είναι μόνο μία κερδοφόρα, αλλά και μία στρατηγική επιχείρηση. Οι κοινωφελείς δημόσιες εταιρείες ύδρευσης, ηλεκτροδότησης και ενέργειας που θα πουληθούν, θα διευρύνουν το έγκλημα εναντίον των Ελλήνων – χωρίς να υποτιμούμε τα λιμάνια ή τα υπόλοιπα.
Περαιτέρω, η Ελλάδα χρεοκοπεί το 2011, όταν υπογράφεται το PSI – με τη διαγραφή μεγάλου μέρους των χρεών της (περί τα 110 δις €), με την επιμήκυνση των υπολοίπων, καθώς επίσης με μία επόμενη διαγραφή (επαναγορά ομολόγων), ύψους περί τα 2Ο δις € (άρθρο).
Ευρίσκεται δε ακόμη σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, προ των πυλών της χρεοκοπίας, με το δημόσιο χρέος της ξανά στο 175% του ΑΕΠ της, με την ανεργία στα ύψη, καθώς επίσης με μία σωρευτική ύφεση (μείωση του ΑΕΠ) πάνω από 25% – μεγαλύτερη ακόμη και από αυτήν των Η.Π.Α. το 1930.
.
Η Πορτογαλία
Ένα χρόνο μετά την Ελλάδα ακολουθεί η Πορτογαλία, η οποία δανείζεται 78 δις € από την Τρόικα, για να διασώσει το δημόσιο και τις τράπεζες της – υποσχόμενη ιδιωτικοποιήσεις αξίας 5,5 δις €. Η χώρα γίνεται σταδιακά ο πιο αγαπημένος παίκτης της Τρόικας, επειδή η κυβέρνηση της ξεπερνάει συνεχώς τους στόχους που της τοποθετούνται.
Έως το τέλος του προγράμματος (καλοκαίρι του 2014) εισπράττει 9 δις €, πουλώντας δημόσιες επιχειρήσεις στην Κίνα, καθώς επίσης μία ολόκληρη τράπεζα στην Αγκόλα – ενώ, παρά το ότι βγαίνει από το πρόγραμμα, συνεχίζει να τηρεί τις δεσμεύσεις της.
Το καινούργιο αφεντικό της είναι η Κίνα, η οποία τον προηγούμενο μήνα αγόρασε το 90% των ακινήτων που πούλησε το δημόσιο (πηγή). Η εξέλιξη του συνολικού χρέους της φαίνεται στο γράφημα που ακολουθεί (μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις/SMEs, νοικοκυριά, μεγάλες επιχειρήσεις, δημόσιος τομέας χωρίς το χρηματοπιστωτικό).
.
.
Όπως διαπιστώνεται από το γράφημα, το συνολικό χρέος της Πορτογαλίας, στην οποία δεν υπήρξε διαγραφή ή διακανονισμός, συνέχισε να αυξάνεται σταθερά, παρά την πώληση των παγίων – ενώ το δημόσιο χρέος της εκτοξεύθηκε στο 129%, από 68,3% το 2008. Οι υπόλοιποι τομείς παρέμειναν σχετικά σταθεροί, ενώ τα οικονομικά της μεγέθη (ανεργία, ύφεση κλπ.), διατηρήθηκαν μη προβληματικά – δεν συγκρίνονται δε σε καμία περίπτωση με την Ελλάδα.
.
Η Ιρλανδία
Η Ιρλανδία μπήκε στο πρόγραμμα της Τρόικας σχεδόν μαζί με την Ελλάδα, το 2010 – ενώ είναι η πρώτη που το εγκατέλειψε, έχοντας προηγουμένως εκβιασθεί από την ΕΚΤ να αναλάβει τα χρέη των ιδιωτικών τραπεζών της (άρθρο). Αναφερθήκαμε δε πολλές φορές στη χώρα, με κείμενα που μπορεί να βρει κανείς από το ευρετήριο της σελίδας, γράφοντας στα δεξιά της το όνομα της, στη θέση «αναζήτηση».
Η κυβέρνηση της Ιρλανδίας πήρε δάνειο ύψους 68 δις €, υποσχόμενη ιδιωτικοποιήσεις ύψους 3 δις € – χωρίς όμως να δρομολογήσει σχεδόν καμία, αφού η προσπάθεια πώλησης της ενεργειακής εταιρείας «Bord Gais Energy» απέτυχε τελικά. Αποκρατικοποιήθηκε μόνο η άδεια εθνικού λαχείου, ενώ η επιχείρηση ηλεκτροδότησης, καθώς επίσης η αεροπορική Air Lingus, παρέμειναν στην ιδιοκτησία του δημοσίου.
Ουσιαστικά η χώρα ευρίσκεται υπό την προστασία των αμερικανικών πολυεθνικών, οι οποίες τη χρησιμοποιούν αφενός μεν ως φορολογικό παράδεισο, λόγω του χαμηλού συντελεστή φορολόγησης, αφετέρου ως βάση για τις πωλήσεις τους στην Ευρωζώνη και στην ΕΕ. Συνεχίζει όμως να είναι το πιο υπερχρεωμένο κράτος του πλανήτη, οι κάτοικοι της σκλάβοι των ξένων, το δημόσιο χρέος της εκτοξεύθηκε στο 123,3% από 25% το 2007 ενώ, παρά τον υψηλό ρυθμό ανάπτυξης της, λόγω των εξαγωγών των πολυεθνικών (7,7% το δεύτερο τρίμηνο του 2014), συνεχίζει να έχει ελλειμματικό προϋπολογισμό (αντίθετα, πλεονασματικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών).
.
.
Κατά την άποψη μας, οι Πολίτες της χώρας που συνεχίζουν να μεταναστεύουν, θα πληρώνουν για πολλά χρόνια ακόμη την κρίση των τραπεζών τους – την οποία προκάλεσε, μεταξύ άλλων, η φούσκα ακινήτων που είχε δημιουργηθεί, σε συνδυασμό με τα αμερικανικά δομημένα ομόλογα (CDO’s).
Με δεδομένο δε το ότι, είναι η χώρα με το μεγαλύτερο «χάσμα» στις βιομηχανικές οικονομίες, μεταξύ του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος (GDP) και του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος (GNP), λόγω του ότι το 75% των εξαγωγών της οφείλεται στις ξένες πολυεθνικές (δυστυχώς στην Ελλάδα τα αρχικά και για τα δύο μεγέθη είναι τα ίδια, ΑΕΠ), τα φαινόμενα απατούν – γεγονός που θα το διαπιστώσει στα επόμενα χρόνια.
