Το γεγονός ότι ένα τόσο μεγάλο κράτος οδηγήθηκε στη χρεοκοπία, αφού λεηλατήθηκε από το ΔΝΤ, προκαλεί φόβο στους Έλληνες – επειδή γνωρίζουν πως η χώρα τους ευρίσκεται σήμερα σε πολύ χειρότερη κατάσταση, σχετικά με το 2010
(To άρθρο αποτελείται από 3 Σελίδες)
.
Το θέμα της Αργεντινής ενδιαφέρει όλους εκείνους τους Έλληνες, οι οποίοι προσπαθούν να καταλάβουν εάν θα ήταν καλύτερα να χρεοκοπήσει η πατρίδα μας το 2010, παρά να αφεθεί ανυπεράσπιστη στα νύχια της Τρόικας – της εγκληματικής αυτής «συμμαχίας» του ΔΝΤ, της ΕΚΤ (Fed), καθώς επίσης του «τοποτηρητή προτεκτοράτου» των Η.Π.Α. στην Ευρώπη, της Γερμανίας.
Φυσικά οι συνθήκες στην Ελλάδα ήταν και είναι εντελώς διαφορετικές, αφού ανήκει σε μία νομισματική ένωση, οπότε δεν έχει την κυριότητα της νομισματικής πολιτικής της – ενώ το χρηματοπιστωτικό σύστημα της Ευρωζώνης λειτουργεί όπως τα συγκοινωνούντα δοχεία, με αποτέλεσμα τυχόν «διαρροή» (χρεοκοπία) κάποιου, να μπορεί να συμπαρασύρει όλα τα υπόλοιπα.
Εν τούτοις το γεγονός ότι, η Αργεντινή οδηγήθηκε στη χρεοκοπία, αφού προηγουμένως λεηλατήθηκε από το ΔΝΤ, προκαλεί φόβο στους Έλληνες – επειδή γνωρίζουν πως η χώρα τους ευρίσκεται σήμερα σε πολύ χειρότερη κατάσταση τόσο σχετικά με το 2010, όσο και σε σύγκριση με την Αργεντινή του 2001. Πόσο μάλλον όταν διαπιστώνουν πως η λεηλασία της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας τους μόλις ξεκίνησε – ενώ οι προοπτικές για το μέλλον τους είναι κάτι περισσότερο από σκοτεινές.
.
Άρθρο
Οι πιστωτές της Αργεντινής περίμεναν μάταια, στις 30 Ιουλίου του 2014, την πληρωμή της εξάμηνης δόσης των αναδιαρθρωμένων ομολόγων – τα οποία εκδόθηκαν μετά τη στάση πληρωμών της χώρας, το 2001. Η κυβέρνηση είχε βέβαια καταθέσει μερικές ημέρες πριν 531 εκ. δολάρια στην «Bank of New York Mellon» – τα οποία όμως η τράπεζα δεν μπορούσε να εμβάσει στους πιστωτές της Αργεντινής.
Η αιτία ήταν το ότι, ο αμερικανός ομοσπονδιακός δικαστής T. Griesa είχε απαγορεύσει τις πληρωμές προς τους πιστωτές της Αργεντινής, οι οποίοι είχαν συμφωνήσει με τη διαγραφή χρέους – θέτοντας ως απαραίτητη προϋπόθεση την ολοκληρωτική εξόφληση, συμπεριλαμβανομένων των τόκων, εκείνων των πιστωτών, οι οποίοι είχαν αρνηθεί εντελώς τη συμμετοχή τους στην αναδιάρθρωση του χρέους (7%).
Εάν λοιπόν δεν εξοφλούνταν προηγουμένως όλοι όσοι δεν συμφώνησαν με τη διαγραφή, απαιτώντας την 100% πληρωμή των απαιτήσεων τους μαζί με τους τόκους, τότε δεν θα μπορούσαν να πληρωθούν οι δόσεις των υπολοίπων (93%), κατά το δικαστή – ένας «εκβιασμός» και μία απόφαση τόσο παράλογη, που δεν μπορεί παρά να είναι το «προϊόν χρηματισμού», κατά πολλούς, χωρίς αυτό να σημαίνει πως ισχύει.
Για πρώτη φορά στην ιστορία λοιπόν μία χώρα ήταν σε θέση και ήθελε να πληρώσει τους πιστωτές της, αλλά εμποδίστηκε από έναν δικαστή να το κάνει – με αποτέλεσμα τα διεθνή ΜΜΕ να αναφέρονται στη δεύτερη χρεοκοπία της Αργεντινής, μέσα σε μερικά χρόνια.
Η κυβέρνηση όμως της χώρας είχε σεβαστεί τις υποχρεώσεις της απέναντι στους πολίτες της, καθώς επίσης απέναντι σε εκείνους τους δανειστές της, οι οποίοι είχαν συμφωνήσει με τη διαγραφή – αρνούμενη να υποκύψει στους «εκβιασμούς» των κερδοσκοπικών κεφαλαίων, όπως δυστυχώς έχει κάνει η Ελλάδα σχετικά πρόσφατα, με τα ομόλογα αγγλικού δικαίου.
Υπενθυμίζουμε εδώ πως η χρεοκοπία ενός κράτους δεν είναι ένα ασυνήθιστο γεγονός – ούτε τόσο εξευτελιστικό, όπως το παρουσιάζουν οι δανειστές του, για να «εκβιάσουν» την πληρωμή των απαιτήσεων τους. Το γεγονός αυτό αποδεικνύεται από το γράφημα που ακολουθεί – όπου καταγράφονται όλες οι πτωχεύσεις μετά το 1.800.
.
Χρεοκοπία κρατών – οι χρεοκοπίες διαφόρων κρατών από το 1800 έως σήμερα
.
To άρθρο αποτελείται από 3 Σελίδες (…)
