Αυτό που οφείλει να μας ενδιαφέρει σήμερα δεν είναι το εάν θα ακολουθήσει το αναμενόμενο παγκόσμιο κραχ, αλλά το πότε θα συμβεί, με την σχεδόν ακριβή ημερομηνία του να διαγράφεται στον ορίζοντα – η ανοησία της Αργεντινής
(To άρθρο αποτελείται από 3 Σελίδες)
.
“Επιθυμούμε να τονίσουμε πως ο όγκος των σημερινών πληροφοριών που μας κατακλύζουν, καθώς επίσης η συνεχώς επιδεινούμενη ποιότητα τους, πρέπει να μας προβληματίζει ιδιαίτερα – ενώ είναι δεδομένο το ότι, η επιλογή των πηγών γνώσης και πληροφόρησης, είναι κατά πολύ σημαντικότερη από τις ίδιες.
Εάν δε προσθέσουμε πως οι περισσότερες ειδήσεις σήμερα είναι στην κυριολεξία «τρομοκρατικές», αφενός μεν λόγω του ότι η τρομοκρατία, ο φόβος καλύτερα βοηθάει στην «πώληση» τους (άρα τα ΜΜΕ), αφετέρου επειδή εξυπηρετούν «ανίερους» στόχους της εξουσίας (υποταγή των ανθρώπων, συνεχές «κυνήγι» τους για να μην προλαβαίνουν να σκεφθούν κλπ.), τότε θα κατανοήσουμε ότι, η σωστή επιλογή οφείλει να είναι η πρωταρχική μας επιδίωξη“.
.
Άρθρο
Δεν υπάρχει καμία απολύτως αμφιβολία σε σχέση με το εκκωφαντικό σπάσιμο της φούσκας των χρηματιστηρίων στις Η.Π.Α. – κάτι που δεν θα λέγαμε για τα ευρωπαϊκά, πόσο μάλλον για το πάμφθηνο ελληνικό, παρά τις πολύ υψηλές τιμές τους, εάν δεν γνωρίζαμε πως είναι αδύνατον να μην συμπαρασυρθούν.
Αυτή που αναζητιέται λοιπόν δεν είναι το εάν θα σπάσει ή όχι η φούσκα, αλλά το πότε θα συμβεί – με την έννοια πως οι μακροπρόθεσμες προβλέψεις, ειδικά στην σημερινή χρονική περίοδο της βασιλείας των παραγώγων και της βραχυπρόθεσμης κερδοσκοπίας, δε έχουν καμία αξία.
Πολύ περισσότερο όταν ζούμε σε μία εποχή «αλλαγής παραδείγματος», στην οποία η παγκόσμια οικονομία είναι βυθισμένη στα προβλήματα (υπερχρέωση, ελλείμματα, υφέσεις, τραπεζικές κρίσεις, κρατικές χρεοκοπίες κοκ.), το χρηματοπιστωτικό σύστημα καταρρέει, ο νεοφιλελευθερισμός πεθαίνει (άρθρο), οι γεωπολιτικές εντάσεις αυξάνονται συνεχώς, ξεκινούν οι γενοκτονίες (εν πρώτοις των Παλαιστινίων από τους Ισραηλινούς, αν και η φυλετική εκκαθάριση στην Ελλάδα δεν είναι λιγότερο επώδυνη), οι θρησκευτικοί πόλεμοι μαίνονται, πολλές κοινωνίες ευρίσκονται στα πρόθυρα της εξέγερσης κοκ.
Ειδικά στο θέμα της διένεξης των Η.Π.Α. με τη Ρωσία, όπου δυστυχώς η Ευρώπη εξυπηρετεί συμφέροντα που σε καμία περίπτωση δεν προάγουν τα δικά της, εγκυμονεί ο κίνδυνος να υποχρεωθεί ο πρόεδρος της, ή κάποιος άλλος περισσότερο εθνικιστής που θα τον διαδεχόταν, στη «χιτλεροποίηση» της χώρας του (άρθρο) – με την έννοια πως η απομόνωση, στην οποία εξαναγκάζεται η Ρωσία, έχει υπερβολικά πολλά κοινά χαρακτηριστικά με την αντίστοιχη της Γερμανίας πριν από το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στο θέμα της αμερικανικής φούσκας τώρα, η απάντηση σχετικά με το πότε θα σπάσει είναι εξαιρετικά απλή – αφού, εάν παρατηρήσει κανείς τη διαχρονική άνοδο του βασικότερου δείκτη της, του S&P, θα διαπιστώσει χωρίς καμία αμφιβολία ότι, ακολουθεί πιστά τα πακέτα ποσοτικής διευκόλυνσης (QE) της Fed (γράφημα). Τη διόγκωση δηλαδή του ισολογισμού της, μέσω της εκτύπωσης νέων χρημάτων (αγορά ομολόγων του δημοσίου και παγίων στοιχείων των τραπεζών).
.
Η διόγκωση του ισολογισμού της FED (μπλε γραμμή) και η αντίστοιχη εξέλιξη του δείκτη S&P 500 των ΗΠΑ. Ο δείκτης S&P 500 αντιπροσωπεύει τις 500 μεγαλύτερες (βάση κεφαλαιοποίησης) εταιρίες των ΗΠΑ, ενώ η αύξηση στον ισολογισμό της FED φανερώνει την συνέχιση της πολιτικής της για διοχέτευσης φθηνού χρήματος στην αγορά. Το αποτέλεσμα της πολιτικής αυτής φαίνεται να είναι τα χρήματα αυτά, αντί να καταλήγουν στις επιχειρήσεις υπό τη μορφή επιχειρηματικών δανείων, να διοχετεύονται στα χρηματιστήρια, δημιουργώντας συνθήκες ασφυξίας στην πραγματική οικονομία και μια φούσκα στις αγορές μετοχών.
.
Επομένως, εκείνη ακριβώς τη στιγμή που θα σταματήσουν τα πακέτα, που θα τοποθετηθεί δηλαδή ένα ανώτατο όριο στην αύξηση του ισολογισμού (πριν είναι ακόμη πολύ αργά και οδηγηθούν οι Η.Π.Α. σε έναν ανεξέλεγκτο υπερπληθωρισμό), η φούσκα θα σπάσει – ενώ η πτώση θα επιταχυνθεί, εάν παράλληλα αυξηθούν τα βασικά επιτόκια, όπως ανακοίνωσε ήδη η κεντρική (ακόμη) τράπεζα του πλανήτη.
To άρθρο αποτελείται από 3 Σελίδες (…)
