Στεγάζεται στο κτίριο της Παγκόσμιας Τράπεζας, της φωλιάς του κτήνους που κατευθύνει τους Αρχιερείς της Δύναμης – ενώ η Ελλάδα μάλλον θα οδηγηθεί σε δικαστικές αντιπαραθέσεις, στα πλαίσια της διαγραφής χρέους (PSI)
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
“Τις τελευταίες δεκαετίες, οι Η.Π.Α. έχουν υποστεί μία από τις πλέον ριζοσπαστικές, οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές μεταμορφώσεις στην ιστορία τους – ενώ ο χρηματοπιστωτικός τομέας, ο οποίος απομυζεί αμερικανούς και μη, έχει γίνει η κυρίαρχη πηγή εσόδων της χώρας.
Παράλληλα, ο πιο διεφθαρμένος, με αποτέλεσμα οι Η.Π.Α. να αποτελούν αυτή τη στιγμή την πιο άδικη και γεμάτη ανισότητες κοινωνία του κόσμου – με τις ανισότητες να εξάγονται σε ολόκληρο τον πλανήτη, οδηγώντας αργά ή γρήγορα στην απόλυτη καταστροφή του“ (Ch. Ferguson, με παρεμβάσεις).
.
Ανάλυση
Στο κέντρο της Ουάσιγκτον, σχετικά κοντά στο Λευκό Οίκο και μέσα στο πολυτελέστατο κτίριο της Παγκόσμιας Τράπεζας (της σκοτεινής «φωλιάς του κτήνους» δηλαδή που ελέγχει και κατευθύνει τους «Αρχιερείς της δύναμης», δανείζοντας επί πλέον χρήματα στις φτωχές χώρες του πλανήτη, έναντι «αδρών» ανταλλαγμάτων), έχει την έδρα του ένα πολύ περίεργο δικαστήριο – άγνωστο στους κοινούς θνητούς.
Πρόκειται για το «Διεθνές κέντρο επίλυσης επενδυτικών διαφορών» (International Centre for Settlement of Investment Disputes ή ICSID), στο οποίο κατατίθενται οι αγωγές των επιχειρήσεων, εναντίον των κρατών – εάν οι πολυεθνικές είναι της άποψης ότι, τα κράτη μείωσαν άδικα την αξία των επενδύσεων τους, χωρίς να τις αποζημιώσουν ανάλογα.
Όταν λοιπόν αναφέρεται κανείς στα υπέρ και κατά των πάσης φύσεως αποκρατικοποιήσεων, με τις οποίες συνήθως μεταβιβάζεται η ιδιοκτησία των δημοσίων επιχειρήσεων σε ξένες πολυεθνικές, θα ήταν καλό να γνωρίζει τις «δικαιοδοσίες» τους, καθώς επίσης τις ύπουλες τακτικές τους – έτσι ώστε να αποφεύγει τις διάφορες παγίδες, στις οποίες πέφτει μετά, με κόστος που υπερβαίνει κατά πολύ την τιμή πώλησης τους.
Ειδικότερα, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, χωρίς να γίνεται αντιληπτό δηλαδή από τις ανθρώπινες κοινωνίες, λειτουργεί γύρω από το συγκεκριμένο δικαστήριο μία πανίσχυρη και κερδοφόρα «Δικαστική μηχανή» – υπηρετούμενη από εξειδικευμένους νομικούς του εταιρικού Δικαίου, οι οποίοι εργάζονται σε διεθνείς δικηγορικές εταιρείες, με εντολείς τις υπερμεγέθεις πολυεθνικές (ανάλυση μας).
Εάν δε ερευνήσει κανείς τον τρόπο, με τον οποίο λειτουργεί η τρομακτική αυτή μηχανή, θα καταλάβει πόσο ελάχιστη δύναμη έχουν τα κράτη σήμερα, συγκριτικά με τους διεθνείς ομίλους – διαπιστώνοντας τελικά ποιοί είναι οι κυρίαρχοι του σύμπαντος. Επίσης, πόσο επικίνδυνη για τους Πολίτες είναι η υπερατλαντική συμφωνία Η.Π.Α. και ΕΕ, για την οποία ελάχιστα γνωρίζουν – κάτι που διαπιστώνεται και με την πιθανή επιλογή του κ. Juncker (The game is over), του υποψηφίου των τραπεζών δηλαδή, για την ηγεσία της Κομισιόν.
Σήμερα εκδικάζονται 185 διαφορετικές αγωγές στο συγκεκριμένο δικαστήριο – όπου κατηγορούμενοι είναι πάντοτε τα κράτη, οι φορολογούμενοι πολίτες τους επομένως και κατήγοροι οι επιχειρήσεις. Δίπλα δε στο «ICSID» υπάρχουν μερικά μικρότερα δικαστήρια, τα οποία εκδικάζουν επενδυτικές διαφορές χαμηλότερης αξίας – όπου όμως δεν πρόκειται για «συμβατικά Δικαστήρια», όπως αυτά που γνωρίζουμε, αλλά για «Διαιτητικά Δικαστήρια».
Αν και με μία πρώτη προσέγγιση δεν φαίνεται να υπάρχει καμία ειδοποιός διαφορά, αφού και στα «Διαιτητικά Δικαστήρια» υπάρχουν κατηγορούμενοι, κατήγοροι και δικηγόροι, ενώ εμφανίζονται μάρτυρες ή εμπειρογνώμονες, στο θέμα των Δικαστών, οι οποίοι είναι πάντοτε τρεις, παρατηρείται η πρώτη ιδιαιτερότητα – αφού δεν εργάζονται σταθερά στο Δικαστήριο, δεν είναι δημόσιοι λειτουργοί και ούτε καν υπάλληλοι.
Πρόκειται ουσιαστικά για εξειδικευμένους νομικούς από πολλές διαφορετικές χώρες – οι οποίοι καλούνται από τους διαδίκους για την εκάστοτε εκδίκαση, ενώ συνεδριάζουν και διαπραγματεύονται σε μία από τις αίθουσες του Διαιτητικού Δικαστηρίου. Εκτός αυτού, δεν υπάρχουν θέσεις για το κοινό, αφού αποκλείεται από τις συνεδριάσεις, οι οποίες είναι στην πραγματικότητα μυστικές – γεγονός που αποτελεί μία επί πλέον ιδιαιτερότητα.
Όσον αφορά τις ίδιες τις δίκες, δεν είναι «στο όνομα του λαού», όπως αυτές που γνωρίζουμε, αλλά «στο όνομα του χρήματος» – εάν θέλει κανείς να είναι ρεαλιστής, χωρίς περιττές ουτοπίες.
.
ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Το «ICSID» είναι ένας από τους πέντε διεθνείς οργανισμούς, οι οποίοι ανήκουν στην Παγκόσμια Τράπεζα – όπου όμως δεν πρόκειται για μία ειδική υπηρεσία του ΟΗΕ. Ιδρύθηκε το 1965, με στόχο την επίλυση των διαφορών μεταξύ κρατών και πολιτών άλλων χωρών – ενώ, έως τον Ιούνιο του 2008, είχαν υπογράψει τη σύμβαση μαζί του 155 χώρες, εκ των οποίων οι 143 έχουν καταθέσει έγγραφα επικύρωσης και έχουν γίνει συμβαλλόμενα μέλη. Στο γράφημα που ακολουθεί φαίνονται οι χώρες που συμμετέχουν.
.
.
Με βαθύ πράσινο απεικονίζονται οι συμβαλλόμενες χώρες, με ανοιχτό πράσινο αυτές που έχουν απλά υπογράψει τη σύμβαση, με κόκκινο πρώην μέλη που έχουν αποχωρήσει (για παράδειγμα, η Βολιβία αποχώρησε την 1.11.2007) και με γκρίζο οι μη συμμετέχοντες.
.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΔΟΜΗ
Το «Δικαστήριο» αποτελείται από δύο βασικά, κεντρικά όργανα – το διοικητικό συμβούλιο (Administrative Council) και τη γραμματεία, στην κορυφή της οποίας βρίσκεται ο γενικός γραμματέας. Η θέση αυτή κατέχεται από το 2009 από έναν Καναδό – ενώ στο διοικητικό συμβούλιο συμμετέχει ένας εκπρόσωπος από κάθε χώρα μέλος.
Οι συνεδριάσεις του διοικητικού συμβουλίου διευθύνονται από τον εκάστοτε πρόεδρο της Παγκόσμιας τράπεζας, ο οποίος όμως δεν έχει δικαίωμα ψήφου. Στις υπευθυνότητες του συμβουλίου, συμπεριλαμβάνονται κυρίως η διεύθυνση και η εκπροσώπηση του «ICSID», καθώς επίσης ο εκ πρώτης όψεως (prima facie) έλεγχος «επί του παραδεκτού» των αγωγών που καταθέτονται ενώπιον του δικαστηρίου.
To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες (…)
