Βρετανική τραπεζική βόμβα

(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)

“Η χρηματοπιστωτική κρίση ήταν το αποτέλεσμα της ελλιπέστατης ρύθμισης των τραπεζών – ενώ οι σημερινές προσπάθειες μεταρρυθμίσεων δεν είναι αρκετές για να επιλύσουν το πρόβλημα. Από την άλλη πλευρά, το επίπεδο μισθών των Γερμανών εργαζομένων είναι πολύ χαμηλό, συγκριτικά με την παραγωγικότητα της οικονομίας – οπότε οδηγεί σε πλεονάσματα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, τα οποία επιδεινώνουν την κρίση.

Μία πολιτική, η οποία διαχωρίζει τους ανθρώπους στην Ευρώπη σε εθνικές ομάδες διαφορετικών «εργασιακών κουλτούρων», ενώ προσπαθεί να καταπολεμήσει την κρίση με την προσαρμογή της εργατικής νομοθεσίας (βασικοί μισθοί, προνόμια κλπ.) προς τα κάτω, είναι εντελώς εσφαλμένη.  

Πρέπει να περιορίσουμε θεσμικά, νομικά καλύτερα τις κοινωνικές ζημίες που έχει προκαλέσει η Οικονομία, η οποία βρέθηκε εκτός ελέγχου. Εάν, αντί αυτού, θελήσει κανείς να καταστήσει υπεύθυνους τους ανθρώπους στις χώρες που είναι βυθισμένες στην κρίση, για την αποτυχία της ευρωπαϊκής πολιτικής, τότε είναι κυνικός, λέει ψέματα και προκαλεί εθνικιστικές δυσαρέσκειες.

Με απλά λόγια, η ευρωπαϊκή πολιτική της καγκελαρίου προκαλεί τη διάσπαση της ηπείρου μας – γεγονός που, εάν δεν αλλάξει, θα το πληρώσουν πολύ ακριβά και οι Γερμανοί Πολίτες. Θα πρέπει λοιπόν να αμυνθούμε όλοι μαζί απέναντι στην πολιτική λιτότητας, χωρίς αναπτυξιακά μέτρα. Μεταξύ άλλων, οι επηρεαζόμενοι ασθενείς, οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι και, υπό προϋποθέσεις, τα συνδικάτα.

Τα νομικά μέσα που έχουμε στη διάθεση μας για να αμυνθούμε είναι τα εθνικά δικαστήρια, τα ευρωπαϊκά, καθώς επίσης τα διεθνή – όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα. Με τη βοήθεια όλων αυτών των Θεσμών θα πρέπει να «επιτεθούμε» εναντίον των παράνομων, αντισυνταγματικών μνημονίων.

Τα δικαστήρια πρέπει με κάθε τρόπο να «από-νομιμοποιήσουν» αυτήν την παράνομη, παράλογη και ανόητη πολιτική λιτότητας που αγνοεί εντελώς το πλέγμα της οικονομικής και κοινωνικής σταθερότητας, η οποία είναι απαραίτητη σε όλα τα κράτη της Ευρώπης – εάν θέλουμε να αποφύγουμε τις κοινωνικές αναταραχές, τις εξεγέρσεις και τις εθνικές αντιπαλότητες.

Η δικαστική οδός είναι ένα από τα μέσα που οφείλουν να χρησιμοποιηθούν. Ο αγώνας εναντίον της εγκληματικής πολιτικής λιτότητας δεν μπορεί να είναι μόνο οικονομικός και πολιτικός αλλά, επίσης, νομικός – εάν θέλουμε πράγματι να σταματήσουν να υπάρχουν οι σκανδαλώδεις και εξευτελιστικές συνθήκες που έχουν επικρατήσει στην Ευρώπη” (A.F. Lescano, Γερμανός νομικός και φιλόσοφος).

 .

Η HSBC

Επτά χρόνια μετά την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, την οποία προκάλεσαν τα ενυπόθηκα δάνεια χαμηλής εξασφάλισης στις Η.Π.Α., καθώς επίσης οι απάτες εκ μέρους των τραπεζών, φαίνεται πως δύο από τις μεγαλύτερες τράπεζες της ΕΕ αντιμετωπίζουν μεγάλα οικονομικά προβλήματα.

Και οι δύο αυτές τράπεζες είναι βρετανικές, ενώ η αιτία των δυσκολιών τους είναι τα επισφαλή δάνεια ύψους πολλών δις €, τα οποία δόθηκαν την εποχή της «χρηματοοικονομικής επανάστασης» που εγκαινίασε η πολιτική του κεντρικού τραπεζίτη των Η.Π.Α. – του κ. A.Greenspan.

Σύμφωνα με ορισμένα ΜΜΕ, τις τελευταίες εβδομάδες παρατηρήθηκε μία σιωπηλή τραπεζική επίθεση (Bank run) εναντίον της λονδρέζικης HSBC, εκ μέρους των καταθετών της. Από την άλλη πλευρά, λέγεται πως η Royal Bank of Scotland (RBS) έχει ζημίες στον Ισολογισμό του 2013 της τάξης των 10 δις € – γεγονός που, εφόσον αποδειχθεί πως ισχύει, θα της δημιουργήσει τεράστια προβλήματα.

Αναλυτικότερα, στις 16. Ιανουαρίου η εταιρεία οικονομικών αναλύσεων «Forensic Asia» με έδρα το Χόνγκ Κονγκ πρότεινε την πώληση των μετοχών της HSBC – αιτιολογώντας τη συμβουλή της με το ότι, βρέθηκαν στοιχεία στο ενεργητικό της τράπεζας, τα οποία δημιουργούσαν πολλά ερωτηματικά.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις της εταιρείας, τα περιουσιακά στοιχεία της μεγαλύτερης τράπεζας της Ευρώπης έχουν υπερεκτιμηθεί κατά 60 δις – γεγονός που σημαίνει ότι, θα χρειαστεί μία κεφαλαιακή ενίσχυση της τάξης των 85 δις €, σχεδόν όσο το 50% του ΑΕΠ της Ελλάδας, εάν θέλει να επιβιώσει.

Ο πανικός των καταθετών αυξήθηκε επί πλέον όταν η HSBC μείωσε, χωρίς καμία προηγούμενη ειδοποίηση, το ποσόν που μπορούν να αποσύρουν καθημερινά οι πελάτες της από το λογαριασμό τους, εάν δεν δηλώνουν γιατί χρειάζονται τα χρήματα – από τις 24. Ιανουαρίου, σύμφωνα με το BBC.

Στα πλαίσια αυτά, όταν ένας καταθέτης ζήτησε να πάρει 8.500 € από τις αποταμιεύσεις του, για να πληρώσει κάποιες υποχρεώσεις προς τη μητέρα του, η τράπεζα αρνήθηκε να του τα δώσει, απαιτώντας τη βεβαίωση της μητέρας του – ενώ δεν του έδωσε όλα τα χρήματα, ακόμη και όταν πήγε τη βεβαίωση.

Η τράπεζα προσπάθησε να δικαιολογήσει την πολιτική της, στέλνοντας μία πληροφοριακή επιστολή στους πελάτες της, στην οποία έγραφε τα εξής: “Ρωτάμε τους πελάτες μας το λόγο των αναλήψεων τους, όταν είναι ασυνήθιστα υψηλές. Η αιτία είναι το ότι, είμαστε υποχρεωμένοι να προστατεύουμε τους πελάτες μας, ελαχιστοποιώντας την πιθανότητα να διαπράξουν ποινικά κολάσιμες πράξεις”!

Όταν η είδηση έγινε γνωστή, ξεκίνησε η σιωπηλή τραπεζική επίθεση των καταθετών – με αποτέλεσμα να αναγκασθεί η τράπεζα να αποσύρει τους περιορισμούς στις αναλήψεις, για να αποφύγει τη χρεοκοπία.

Όπως είναι γνωστό, οι μαζικές αναλήψεις από οποιαδήποτε τράπεζα μπορούν να την οδηγήσουν στην πτώχευση – επειδή οι τράπεζες διατηρούν μόνο ένα μικρό μέρος των καταθέσεων τους ως εγγύηση (1% στην ΕΚΤ, 10% στις Η.Π.Α., 20% στην Κίνα κοκ.), επενδύοντας όλα τα υπόλοιπα.

To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες (…)