Δεν θα περάσουν

(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)

“Η άρχουσα τάξη μπορεί να χάσει την εξουσία μόνο με τέσσερις τρόπους: ή ανατρέπεται εκ των έξω, ή κυβερνάει τόσο άσχημα ώστε να επαναστατούν οι μάζες, ή αφήνει να δημιουργηθεί μία δυνατή και δυσαρεστημένη μεσαία τάξη, ή χάνει την εμπιστοσύνη στον εαυτό της και τη βούληση να κυβερνά.

Τα αίτια αυτά δεν λειτουργούν μεμονωμένα και, κατά κανόνα, συνυπάρχουν και τα τέσσερα, ως ένα βαθμό. Μία άρχουσα τάξη που θα ήταν ικανή να φυλαχτεί από όλους αυτούς τους κινδύνους, θα μπορούσε να διατηρηθεί στην εξουσία για πάντα. Τελικά, ο αποφασιστικός παράγοντας είναι η πνευματική στάση αυτής της ίδιας της άρχουσας τάξης” (Orwell).

 .

Άποψη     

«Δίνουμε μάχη αντιμετωπίζοντας και πέμπτη φάλαγγα. Υπάρχει μία πέμπτη φάλαγγα, η οποία χαίρεται με τα αρνητικά δημοσιεύματα», είπε χαρακτηριστικά ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, υποχρεώνοντας τους σκεπτόμενους Έλληνες που τον άκουσαν, να αναρωτηθούν τι ακριβώς εννοεί.

Από τη μία πλευρά, η λέξη «πέμπτη φάλαγγα» που χρησιμοποίησε αναφέρεται στην προπαγάνδα, η οποία εκδηλώνεται εντός μίας υπό πολιορκία πόλης ή μίας χώρας σε εμπόλεμη κατάσταση – με αντικείμενο την ωφέλεια του εχθρού. Η προπαγάνδα αυτή μπορεί να είναι είτε εγχώρια, να προέρχεται δηλαδή από το εσωτερικό της χώρας (ή της πόλης), είτε εξωτερική – απ’ ευθείας από τον εχθρό.

Στόχος της είναι να υπονομεύσει με κάθε τρόπο το φρόνημα ή την ικανότητα των αμυνομένων – με τη βοήθεια της δολιοφθοράς, της διασποράς ψευδών ειδήσεων, της έντεχνης χειραγώγησης των μαζών, του «αντιπερισπασμού» της κοινής γνώμης, με τη μετατόπιση του ενδιαφέροντος της σε άλλα θέματα κοκ.

Στο ίδιο «πλαίσιο», ως «πέμπτη φάλαγγα» χαρακτηρίζονται επίσης οι κρυφές, ανατρεπτικές ομάδες ή ύποπτες ομάδες ανάλογων «δραστηριοτήτων», σκοπός των οποίων είναι η ανατροπή της υφιστάμενης τάξης πραγμάτων – έτσι ώστε να εξυπηρετηθούν τα ενδιαφέροντα, τα συμφέροντα καλύτερα μίας ξένης, επιθετικής και επεκτατικής δύναμης. Ο όρος χρησιμοποιείται πολύ συχνά ως μία μειωτική, συκοφαντική έκφραση, για οποιουσδήποτε πραγματικούς ή υποτιθέμενους πολιτικούς ή οικονομικούς ανταγωνιστές.

Από την άλλη πλευρά, ο όρος χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο (1936-1939), κατά τη διάρκεια της πολιορκίας της Μαδρίτης –  χαρακτηρίζοντας ως «5^η Φάλαγγα» τον άμαχο πληθυσμό της πόλης, από τον οποίο θα ξεκινούσε η επίθεση εναντίον των κομμουνιστών (οι πολίτες είχαν τοποθετηθεί υπέρ του Φράνκο και των εθνικιστών).

Χαρακτηριστικό είναι το σύνθημα τότε των αντιφασιστών «Δεν θα περάσουν» (no pasaran) – υπονοώντας πως δεν θα επέτρεπαν στους φασίστες να καταλάβουν τη πόλη. Επίσης, το αντίθετο σύνθημα των πολιτών της Μαδρίτης, οι οποίοι ζητωκραύγαζαν επαναλαμβάνοντας τη λέξη «Πέρασαν» (han pasado) – όταν κέρδισε τη μάχη ο φασισμός, τον οποίο επιδοκίμαζαν!

Με κριτήριο τα παραπάνω, η κυβέρνηση φαίνεται πως μας ενημερώνει έμμεσα ότι, αφενός μεν δίνουμε μία μάχη (εμείς για την υπεράσπιση της ελευθερίας, της ιδιοκτησίας και της εθνικής μας ανεξαρτησίας, αυτή για την παραμονή της στην εξουσία), αφετέρου πως γίνονται προσπάθειες χειραγώγησης των Ελλήνων (προπαγάνδα), τόσο από το εσωτερικό, όσο και από το εξωτερικό – προς όφελος του εχθρού.

Επειδή όμως πρέπει να αποφεύγουμε τις παγίδες θεωρώντας, όπως οι Ισπανοί τότε και σήμερα (ανάλυση), «φίλο» μας το φασισμό, ο οποίος φαίνεται να επιβάλλεται σταδιακά στη χώρα μας (προφανώς όχι από την ακροδεξιά, αλλά από τη σκιώδη, ξένη διακυβέρνηση, την οποία μάλλον υπηρετεί πιστά ένα μεγάλο μέρος των πολιτικών δυνάμεων της χώρας), οφείλουμε να βεβαιωθούμε σχετικά με το ποιος είναι πραγματικά ο εχθρός μας. Αμέσως μετά, πρέπει να ερευνήσουμε και να διαπιστώσουμε τον τρόπο, με τον οποίο προσπαθεί να μας χειραγωγήσει – το είδος της προπαγάνδας δηλαδή.

(α) Όσον αφορά το πρώτο σκέλος, οι εξωτερικοί εχθροί μας είναι αναμφίβολα το ΔΝΤ και η Γερμανία, η οποία ουσιαστικά μας το επέβαλε – υπενθυμίζοντας, σε σχέση με την επίσκεψη του σοσιαλδημοκράτη (SPD) συγκυβερνήτη της χώρας και την επικρότηση εκ μέρους του της πολιτικής της καγκελαρίου στην Ελλάδα ότι, «όλοι οι Γερμανοί πολιτικοί, ανεξαρτήτως κόμματος, μιλούν την ίδια γλώσσα: τα Γερμανικά».

Στόχος τους είναι η λεηλασία της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας, η κατάλυση του κοινωνικού κράτους, ο πλήρης εκφασισμός του συστήματος, οι φορολογικές επιδρομές, η εξαθλίωση του πληθυσμού, η «φυλετική εκκαθάριση», καθώς επίσης η μετατροπή των Ελλήνων σε σκλάβους χρέους – με σκοπό την εξουδετέρωση των υγιών αντιστάσεων τους στο διηνεκές.

Μέσα από τη συγκεκριμένη μεθόδευση, επιδιώκεται παράλληλα να υποχρεωθούν όλοι οι Έλληνες να αποδεχθούν τον «ξένο ζυγό», έτσι ώστε να μετατραπούν σε ένα άβουλο, ετερόφωτο προτεκτοράτο – παράδειγμα προς αποφυγή για όλους τους άλλους Ευρωπαίους πολίτες, εάν τυχόν τολμούσαν ποτέ να αμφισβητήσουν τους «επίδοξους» ηγεμόνες τους (Γερμανία, χρηματοπιστωτικό κτήνος).

Περαιτέρω, ο εσωτερικός μας άσπονδος εχθρός είναι προφανώς εκείνη η πολιτική και οικονομική ελίτ, η οποία αποδέχεται, μεθοδεύει και προάγει τα σχέδια των εισβολέων – επιδιώκοντας ανταλλάγματα για την «προδοσία» της, τα οποία είναι πολύ περισσότερα από τα γνωστά μας τριάντα αργύρια.

Υπενθυμίζουμε εδώ πως, στην περίπτωση της Τουρκίας, η οποία οδηγήθηκε στα νύχια του ΔΝΤ το 2001, η κυβέρνηση του σημερινού πρωθυπουργού της, η οποία ανέλαβε πολύ αργότερα την εξουσία, ήταν αυτή που ξεπούλησε τη χώρα της –  μετατρέποντας την ουσιαστικά σε «εξαρτημένη επαρχία» του τοκογλυφικού, διεθνούς κεφαλαίου (ανάλυση).

Το γεγονός αυτό οφείλει να μας προβληματίσει, όσον αφορά την αλλαγή της στάσης της αξιωματικής αντιπολίτευσης – αν και θεωρούμε πως το πιθανότερο μελλοντικό σενάριο είναι η συγκυβέρνηση των δύο ισχυρότερων σήμερα κομμάτων (κοινοβουλευτική δικτατορία).

(β)  Όσον αφορά τώρα το δεύτερο σκέλος της «έρευνας» μας, τον τρόπο δηλαδή, με τον οποίο γίνονται προσπάθειες χειραγώγησης μας (μεταξύ άλλων με τη βοήθεια ορισμένων φανερών ή αφανών διατεταγμένων ΜΜΕ), όλοι διαπιστώνουμε τα παρακάτω:

Όταν εφαρμόζονται μέτρα λεηλασίας της Ελλάδας, εκφασισμού της κοινωνίας και φτωχοποίησης των Ελλήνων (για παράδειγμα, δρακόντεια φορολογικά πρόστιμα* για να διευκολυνθεί η μελλοντική εκχώρηση των εισπράξεων των φόρων σε ιδιώτες, αντισυνταγματικοί διωγμοί ενός νόμιμου πολιτικού κόμματος, συνεχείς μειώσεις μισθών και συντάξεων, νέοι δημευτικοί φόροι, αυθαίρετες απαγορεύσεις διαδηλώσεων, γενόσημα κλπ.), τότε ενεργοποιείται «ως εκ θαύματος» το Κράτος Δικαίου – με τη σύλληψη κάποιων απίστευτα διεφθαρμένων πολιτικών, στρατιωτικών, διευθυντών δημοσίων εταιρειών και επιχειρηματιών, οι οποίοι στο παρελθόν κατέκλεβαν την Ελλάδα, παραμένοντας στο απυρόβλητο (οι απάτες με τις κρατικές τράπεζες, οι οποίες ήλθαν στην επιφάνεια πρόσφατα, είναι ένα από τα πολλά «δείγματα» της ληστείας – της εκμετάλλευσης του δημοσίου πλούτου, από μία μικρή μερίδα διεφθαρμένων Ελλήνων).

To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες (…)