Ουσιαστικά η Αίγυπτος απόφυγε τη χρεοκοπία, επειδή έλαβε δάνεια τόσο από τις αραβικές χώρες, όσο και από την Τουρκία – ενώ τα 1,5 δις $ που λαμβάνει ετήσια από τις Η.Π.Α. δαπανώνται σχεδόν εξ ολοκλήρου για το στρατό. Στο διάγραμμα που ακολουθεί φαίνεται ο εξωτερικός δανεισμός της χώρας – η αύξηση του οποίου είναι τρομακτική.
.
Εξωτερικό χρέος Αιγύπτου
.
Ολοκληρώνοντας, ο στρατός έχει μία δική του, εντελώς ξεχωριστή οικονομική υπόσταση, η οποία δεν εξαρτάται από αυτά που συμβαίνουν στην υπόλοιπη χώρα. Τα όπλα και ο σχετικά μεγάλος αριθμός των στρατιωτών αποτελούν τη μοναδική εγγύηση για τη σταθερότητα του κράτους – ενώ ο στρατός είναι αγαπητός, επειδή δημιουργεί θέσεις εργασίας, ενώ απασχολεί πολλές επιχειρήσεις, οι οποίες θα είχαν χρεοκοπήσει χωρίς τη σύνδεση τους μαζί του.
Οι κυριότερες χώρες εξαγωγής αιγυπτιακών προϊόντων είναι η Ιταλία, η Ισπανία και η Γαλλία – οι οποίες όμως αντιμετωπίζουν μεγάλα προβλήματα. Θεωρείται λοιπόν δεδομένο το ότι, η Αίγυπτος θα παραμείνει σε καθεστώς εμφυλίου πολέμου για πολλά χρόνια – αποτελώντας έναν από τους πολλούς αποσταθεροποιητικούς παράγοντες στην περιοχή, με ανυπολόγιστους κινδύνους για την Ευρώπη.
.
ΟΙ ΔΙΩΓΜΟΙ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ
Οφείλουμε να αναφέρουμε εδώ πως στα πλαίσια των «θρησκευτικών αντιπαραθέσεων» που παρατηρούνται στην Ασία και στην Αφρική, ελάχιστοι γνωρίζουν ότι, περί τα 100 εκ. χριστιανοί παγκοσμίως διώκονται (πηγή: Reuters) – ενώ υπολογίζεται πως 100.000 χριστιανοί θανατώνονται κάθε χρόνο, λόγω του θρησκεύματος τους. Ορισμένοι καίγονται ζωντανοί, άλλοι αποκεφαλίζονται και σταυρώνονται, ενώ πάρα πολλοί βασανίζονται μέχρι θανάτου.
Χωρίς να αναφερθούμε σε λεπτομέρειες, αφού υπάρχουν αναλυτικά σε πολλά ΜΜΕ, οι κυριότερες περιοχές διωγμού των χριστιανών είναι η Β. Κορέα, η Σαουδική Αραβία, το Αφγανιστάν, το Ιράν, η Σομαλία, το Μαλί, το Ιράν, η Υεμένη, και η Ερυθραία – επίσης η Αίγυπτος, η Συρία, η Λιβύη, η Τυνησία, η Νιγηρία, η Ακτή του Ελεφαντοστού, η Ινδία, το Πακιστάν, η Αιθιοπία, κοκ. Διώκτες είναι συνήθως οι μουσουλμάνοι – οι «ισλαμιστές εξτρεμιστές», όπως αποκαλούνται.
.
Η ΤΟΥΡΚΙΑ
Έχουμε αναλύσει την οικονομική κατάσταση της χώρας πολλές φορές στο παρελθόν, προβλέποντας την κατάρρευση της ήδη από το 2011 («Η λεηλασία της Τουρκίας», «Ο Τιτανικός του Βοσπόρου», «Η κατάρρευση της Τουρκίας», «Η λευκή Τουρκία»). Έχουμε αναφερθεί επίσης διεξοδικά στον ενεργειακό πόλεμο που μαίνεται στην περιοχή, με τη Συρία και το Ισραήλ να ευρίσκονται στο επίκεντρο του.
Είναι δε προφανές ότι κάποια στιγμή, οι οικονομικοί και ενεργειακοί πόλεμοι εξελίσσονται σε συμβατικούς – όσο και αν δεν θέλει να το πιστεύει κανείς, θεωρώντας ότι οι άνθρωποι έχουν πλέον «ενηλικιωθεί», έχουν πάρει καλύτερα το μάθημα τους, μετά τις καταστροφικές εμπειρίες των δύο παγκοσμίων πολέμων.
Ειδικά όσον αφορά την Τουρκία, οι τελευταίες εξελίξεις είναι κάτι παραπάνω από επικίνδυνες – πόσο μάλλον όταν έχουν φέρει στην επιφάνεια τα τεράστια οικονομικά, πολιτικά, φυλετικά και κοινωνικά της προβλήματα (κουρδικό, μειονότητες κλπ.). Ακόμη περισσότερο, έχουν τροφοδοτήσει με πολύ μεγάλες ποσότητες εκρηκτικής ενέργειας τις υφιστάμενες φυγόκεντρες δυνάμεις στην πολιτική της σκηνή, μία εκ των οποίων είναι η παλαιά «κεμαλική ελίτ» – η οποία, έχοντας παραγκωνισθεί από τους συνεργάτες του πρωθυπουργού, κατά την ίδια δικτάτορα και ηγέτη ενός απολυταρχικού καθεστώτος, θα ήθελε να τον ξεφορτωθεί με κάθε τρόπο.
Το μεγάλο πρόβλημα όμως του πρωθυπουργού είναι η «Κίνηση Gülen» – η οποία, αν και τον βοήθησε να ανέλθει στην εξουσία, «απέσυρε» πριν από μερικά χρόνια τη στήριξη της. Η ισλαμική εθνικιστική αυτή οργάνωση έχει έδρα την Πενσυλβανία των Η.Π.Α. και ηγέτη τον «ιεροκήρυκα» F.Gülen, ο οποίος «μετακόμισε» εκεί το 1999 – ενώ διεξάγει εκπαιδευτικά προγράμματα σε ολόκληρο τον πλανήτη, με τους επικριτές της να ισχυρίζονται πως έχει «θρησκευτικά απολυταρχικές» προθέσεις.
Η συγκεκριμένη κίνηση ισχυρίζεται πως ανακάλυψε ένα καινούργιο πολιτικό μοντέλο, το οποίο ενώνει τον ισλαμισμό με τη Δημοκρατία – με το γερμανικό «ίδρυμα επιστήμης και πολιτικής» να θεωρεί πως πρόκειται για μία οργάνωση με θετικές αρχές (στη Γερμανία λειτουργούν περίπου 300 όμιλοι που ανήκουν στην «Κίνηση Gülen» – η οποία διατηρεί επίσης 24 ιδιωτικά σχολεία εγκεκριμένα από το κράτος, καθώς επίσης περί τα 150 εξωσχολικά φροντιστήρια). Παραρτήματα της κίνησης, η οποία είναι ισχυρότατη στις Η.Π.Α., υπάρχουν στο Βέλγιο, στην Ολλανδία, στη Γαλλία και σε πολλά άλλα κράτη – με τον προσηλυτισμό «αλλόθρησκων» να ευρίσκεται στις πρώτες προτεραιότητες της.
Το μεγαλύτερο μειονέκτημα της οργάνωσης αυτής είναι η ομιχλώδης λειτουργία της, αφού δεν δημοσιοποιεί τις δομές ή τα οικονομικά της στοιχεία και δεν ανοίγεται σε εξωτερικούς παρατηρητές – ενώ δραστηριοποιείται κατά κανόνα με αδιαφάνεια και με αιρετικές διαδικασίες (σέκτα). Στην Τουρκία θεωρείται ως η «μυστική ελίτ» της χώρας, στην οποία ουσιαστικά οφείλεται η άνοδος του σημερινού πρωθυπουργού.
Ο τόπος καταγωγής του ηγέτη της, ο οποίος γεννήθηκε το 1938, είναι η επαρχία του Erzurum – ενώ ο πατέρας του ήταν ιμάμης και θρησκευτικός εθνικιστής, όπως και ο ίδιος (συμμετείχε στην ίδρυση της τοπικής οργάνωσης για την καταπολέμηση του κομμουνισμού – μία εξτρεμιστική, μιλιταριστική, εθνικιστική ομάδα, η οποία την εποχή του ψυχρού πολέμου χρηματοδοτούταν από τις μυστικές υπηρεσίες της Τουρκίας και των Η.Π.Α.).
Περαιτέρω, οι πρόσφατες αναφορές του πρωθυπουργού της Τουρκίας, σύμφωνα με τις οποίες «οι εχθροί του είναι πράκτορες των Η.Π.Α., οι οποίοι συνεργάζονται με την ισραηλινή μυστική υπηρεσία (Mossad), ενώ θα κόψει τα χέρια των πρακτόρων που θέλουν να κάνουν κακό στην Τουρκία», έχουν πιθανότατα σχέση με την «κίνηση Gülen» – η οποία του απάντησε με τον ίδιο εριστικό τρόπο, με ένα βίντεο-μήνυμα μέσω του επίσημου οργάνου της, της Zaman, τα εξής: «Σε εκείνους, οι οποίοι δεν βλέπουν τον κλέφτη, αλλά καταδιώκουν αυτούς, οι οποίοι προσπαθούν να πιάσουν τον κλέφτη, ο Θεός θα ρίξει φωτιά και θα κάψει τα σπίτια τους».
Συνεχίζοντας, ο πρωθυπουργός της Τουρκίας εξέπληξε πολύ συχνά στο πρόσφατο παρελθόν τους Αμερικανούς, εξοργίζοντας τους – μεταξύ άλλων ανακοινώνοντας πως θα αγοράσει πολεμικούς πυραύλους από την Κίνα, γεγονός που σημαίνει ότι θα έχαναν πολύ σημαντικές παραγγελίες αφενός μεν οι Η.Π.Α. (Lockheed), αφετέρου ο Ιταλό-Γαλλικός όμιλος Eurosam.
Αμέσως μετά η αμερικανική Βουλή αποφάσισε να απαγορεύσει στους Τούρκους τη διάθεση των χρημάτων που δίνει στη χώρα για στρατιωτικούς σκοπούς, για την αγορά των παραπάνω πυραύλων – χωρίς την οποία οι Τούρκοι δεν μπορούν να αγοράσουν τα πανάκριβα αυτά όπλα, κόστους περίπου 4 δις $.
