Η τράπεζα αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου, αφού γαλλικά, ιταλικά, ισπανικά, βρετανικά και ελβετικά ιδρύματα αντιστοίχου μεγέθους, αντιμετωπίζουν ανάλογα προβλήματα επιβίωσης – εντός ενός εκρηκτικού περιβάλλοντος
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
“Η ανακοίνωση της Ευρώπης, σύμφωνα με την οποία δεν θα διενεργηθεί τεστ αντοχής στις ελληνικές τράπεζες το Φθινόπωρο, δεν είναι καθόλου καθησυχαστική – ειδικά επειδή οι νέες κεφαλαιοποιήσεις δεν θα γίνονται με το συνήθη τρόπο, αλλά με τη βοήθεια των ομολογιούχων, των μετόχων και των καταθετών τους, πριν απαιτηθεί τυχόν διάσωση τους από τα κράτη, με τα χρήματα των φορολογουμένων τους.
Τυχόν καθυστέρηση πάντως των κατασχέσεων και των πλειστηριασμών, σε συνδυασμό με την ενδεχόμενη αύξηση των κόκκινων δανείων, λόγω της ύφεσης, των νέων μέτρων λιτότητας κοκ., θα καθιστούσε μάλλον απαραίτητη μία επόμενη αύξηση κεφαλαίου των τραπεζών – οπότε θα δημιουργούταν καινούργια προβλήματα στην ελληνική κοινωνία” (Άρης Ο.).
.
Άρθρο
Το χειρότερο δυνατόν που μπορεί να συμβεί σε μία τράπεζα, πόσο μάλλον όταν θεωρείται ως η μακράν μεγαλύτερη βόμβα στα θεμέλια της Γερμανίας και της Ευρώπης των πολλών χρεοκοπημένων τραπεζών, είναι αυτά που δήλωσαν ο διοικητής της, καθώς επίσης ο οικονομικός της διευθυντής: “Η Deutsche Bank είναι σε θέση να πληρώσει τους τόκους για τα πολύ επικίνδυνα ομόλογα της“.
Η παραπάνω ανακοίνωση μοιάζει με το προοίμιο της παραδοχής της πτώχευσης – ενώ όλες οι δηλώσεις στήριξης της που ακολούθησαν, μεταξύ των οποίων του κ. Σόιμπλε και του κεντρικού τραπεζίτη της Γερμανίας, θυμίζουν σε μεγάλο βαθμό την Ελλάδα πριν από τη χρεοκοπία της. Τότε που ο πρωθυπουργός της, μαζί με τον υπουργό οικονομικών του, απειλούσαν τους κερδοσκόπους – ισχυριζόμενοι πως θα έχαναν τα χρήματα τους, εάν στοιχημάτιζαν εναντίον της οικονομίας μας.
Βέβαια η μετοχή της τράπεζας «αναθάρρησε», ειδικά μετά την ανακοίνωση της πως θα ξαναγοράσει κάποια ομόλογα, από αυτά που κατέχουν οι επενδυτές της – αν και πρόκειται για σταγόνα στον ωκεανό (4,8 δις €), αφού δεν έχει καταφέρει ακόμη να ξεφύγει από το αδιέξοδο, στον οποίο την οδήγησε η παράλογη διαχείριση των οικονομικών της (άρθρο). Εύλογα λοιπόν πολλοί την εξισώνουν με την Lehman Brothers – πόσο μάλλον όταν η διαγραμματική εικόνα της εμφανίζει καταπληκτικές ομοιότητες.
.
.
Περαιτέρω, όπως και να έχει η τράπεζα αποτελεί πλέον ένα χαρτί για τους κερδοσκόπους – αφού οι μακροπρόθεσμοι επενδυτές έχουν ήδη αποχαιρετίσει τη μετοχή της, η οποία έχει μετατραπεί σε ασανσέρ. Πολλές μεγάλες γερμανικές επενδυτικές εταιρείες έχουν μειώσει από την περασμένη άνοιξη τη συμμετοχή τους σε ελάχιστα ποσοστά – ενώ στις χρηματαγορές τα ασφάλιστρα κινδύνου της (CDS), έχουν αυξηθεί σε επίπεδα που θυμίζουν τη χειρότερη εποχή της κρίσης του 2008.
Όλα αυτά οφείλονται προφανώς σε μεγάλο βαθμό στην ίδια, η οποία έκανε τα πάντα στο παρελθόν, για να γίνει η μεγαλύτερη τράπεζα της ισχυρότερης οικονομίας της Ευρώπης – με αποτέλεσμα να υπερεκτιμήσει η αλαζονική διοίκηση της τις δυνατότητες της.
Έτσι κατάντησε να έχει μία χρηματιστηριακή αξία πολύ μικρότερη από τους περισσότερους ανταγωνιστές της, έναν εντελώς αδιαφανή ισολογισμό, καθώς επίσης μία αστρονομική έκθεση σε παράγωγα προϊόντα, την οποία κανένας δεν μπορεί να κατανοήσει (της τάξης των 47 τρις € σήμερα ή 15 φορές το ΑΕΠ της Γερμανίας, μετά τις μεγάλες προσπάθειες μείωσης τους στο πρόσφατο παρελθόν). Ούτε καν το υψηλόβαθμο στελεχιακό της δυναμικό, το οποίο δεν μπορεί να πιστέψει στα μάτια του.
.
Η οικονομική κατάρρευση
Συνεχίζοντας, η τράπεζα που δεν ήθελε για τίποτα στον κόσμο να διακινδυνεύσει τη φήμη και την αξιοπιστία της, έχει δαπανήσει από το 2012 το ποσόν των 12,7 δις € σε νομικές αντιπαραθέσεις – περί το 1 δις € περισσότερα, από τις αυξήσεις κεφαλαίου που διενήργησε στο ίδιο χρονικό διάστημα.
Εν τούτοις, οι ποινές και οι διώξεις εναντίον της για πολλά άλλα ζητήματα συνεχίζονται – παρά το ότι ο νέος διοικητής της ισχυρίζεται πως τα χειρότερα έχουν περάσει. Για παράδειγμα, απειλείται από το σκάνδαλο ξεπλύματος μαύρου χρήματος του υποκαταστήματος της στη Μόσχα, καθώς επίσης από τα πολύ ζημιογόνα ενυπόθηκα ομόλογα στις Η.Π.Α. – τα οποία δεν κατάφερε να ξεφορτωθεί έγκαιρα.
Εύλογα λοιπόν πολλά ηγετικά στελέχη της αναζητούν νέες θέσεις εργασίας – γνωρίζοντας πως ο καταναγκαστικός περιορισμός του τζίρου της, δεν θα της επιτρέπει μεγάλα περιθώρια κερδοφορίας. Επί πλέον, θα αντιμετωπίσει προβλήματα, ανάλογα με αυτά των υπολοίπων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων – όπως τον αυστηρότερο έλεγχο των κρατικών υπηρεσιών, τη μείωση της κερδοφορίας της λόγω των μηδενικών ή αρνητικών βασικών επιτοκίων, τον ανταγωνισμό των διαδικτυακών τραπεζών κοκ.
Όσον αφορά τους μετόχους της, θα πρέπει να αποδεχτούν τη μη είσπραξη μερισμάτων για δύο χρόνια – κάτι που δεν έχει συμβεί ποτέ μέχρι σήμερα, μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Φυσικά οι προμήθειες (Bonus) των στελεχών της θα μειωθούν σημαντικά, ενώ εντός της Γερμανίας θα κλείσει τα 200 από τα 750 συνολικά υποκαταστήματα της – με αποτέλεσμα να περιορισθούν οι θέσεις εργασίας κατά περίπου 30.000 στα 77.000 άτομα, συμπεριλαμβανομένης της πώλησης του ταχυδρομικού ταμιευτηρίου.
