Όταν εκραγεί, γεγονός που θα συμβεί νομοτελειακά, οι καταστροφές που θα προκληθούν σε παγκόσμιο επίπεδο θα είναι ανυπολόγιστες – ενώ η αντίστροφη μέτρηση προς το χάος έχει ξεκινήσει, πανικοβάλλοντας τις κεντρικές τράπεζες
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
Η χρεοκοπία της Ελλάδας, η οποία δεν έχει συνειδητοποιήσει πως μοιάζει με έναν πολύ βαριά τραυματισμένο που προσπαθεί να βρει το βηματισμό του μέσα σε ένα απέραντο, παγκόσμιο ναρκοπέδιο, είναι ουσιαστικά νομοτελειακή.
Ορισμένοι πιστεύουν βέβαια στο μαγικό ραβδί ενός νέου εθνικού νομίσματος, μέσα σε ένα περιβάλλον συναλλαγματικών πολέμων, το οποίο θα επέτρεπε ως δια μαγείας την ανάρρωση της Ελλάδας από τις πολλαπλές ασθένειες που υποφέρει. Θεωρούν δε πως το άρθρο των δανειακών συμβάσεων, σύμφωνα με το οποίο (πηγή)
.
“Ο Δανειολήπτης αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει, όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία, από νομικές διαδικασίες σε σχέση με την παρούσα Σύμβαση, περιλαμβανομένων, χωρίς περιορισμούς της ασυλίας όσον αφορά την άσκηση αγωγής, δικαστική απόφαση ή άλλη διαταγή, κατάσχεση, αναστολή εκτέλεσης δικαστικής απόφασης ή προσωρινή διαταγή, και όσον αφορά την εκτέλεση και επιβολή κατά των περιουσιακών στοιχείων του στο βαθμό που δεν το απαγορεύει αναγκαστικός νόμος”
.
δεν δεσμεύει μία εθνικά κυρίαρχη χώρα – η οποία θα μπορούσε να μετατρέψει το χρέος της σε ένα νέο νόμισμα, παρά το ότι η δυνατότητα της αυτή έχει χαθεί, μετά την αποδοχή του αγγλικού Δικαίου και την υπογραφή του PSI. Εναλλακτικά να αρνηθεί την εξυπηρέτηση του (απεχθές χρέος), χωρίς να υποστεί καμία συνέπεια – παρά το ότι έχει παραδώσει την εθνική της κυριαρχία στους δανειστές της!
Εν προκειμένω δεν θα θέλαμε να τοποθετηθούμε υπέρ ή κατά αυτής της άποψης, αφού πρόκειται για ένα νομικό θέμα – ελπίζοντας πως οι υποστηρικτές της δραχμής έχουν λάβει υπ’ όψιν τους τις αντοχές και την προθυμία των Ελλήνων να βιώσουν τις συνέπειες μίας ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας. Επί πλέον, το σοκ της ξαφνικής υιοθέτησης ενός εθνικού νομίσματος, μετά από έξι χρόνια οικονομικής κατάρρευσης – καθώς επίσης τις τεχνοκρατικές ικανότητες του πολιτικού και χρηματοπιστωτικού προσωπικού της χώρας μας το οποίο, κατά την άποψη μας, είναι το χειρότερο στην ιστορία της.
.
Το διεθνές χρηματοπιστωτικό περιβάλλον
Όσον αφορά τώρα το διεθνές περιβάλλον, όπως έχουμε αναφέρει τα μεγάλα αμερικανικά κερδοσκοπικά κεφάλαια στοιχηματίζουν μαζικά υπέρ της σημαντικής υποτίμησης του νομίσματος της Κίνας (άρθρο) – θεωρώντας πως ο μεγαλύτερος κίνδυνος της χώρας κρύβεται στο χρηματοπιστωτικό της σύστημα.
Κατά την θεωρεία τους, πρόκειται για μία ωρολογιακή βόμβα μεγέθους 34 τρις $, τριπλάσια δηλαδή του ΑΕΠ της Κίνας, η οποία αργά ή γρήγορα θα εκραγεί – ενώ οι τεράστιες συναλλαγματικές ρεζέρβες της, ύψους περί τα 3,3 τρις $, δεν θα φτάσουν για να εμποδίσουν την έκρηξη. Σύμφωνα με το ΔΝΤ βέβαια η Κίνα χρειάζεται «μόλις» 2,7 τρις $ για να τα καταφέρει – ένα ποσόν που όμως δεν θα αργήσει πολύ να εξαντληθεί, χωρίς κανένας να γνωρίζει εάν θα εξουδετερώσει τελικά τη βόμβα.
Σε κάθε περίπτωση, εάν προκληθεί ένας μεγάλος σεισμός στο χρηματοπιστωτικό της σύστημα, κάτι για το οποίο είναι πεπεισμένα τα κερδοσκοπικά κεφάλαια, τότε η κεντρική τράπεζα της Κίνας θα αναγκασθεί να ανακεφαλαιοποιήσει τις εμπορικές τράπεζες – με αποτέλεσμα να αυξηθεί μαζικά ο ισολογισμός της, οπότε να υποτιμηθεί το νόμισμα.
Ήδη θεωρείται πως είναι «ληξιπρόθεσμη» μία υποτίμηση της τάξης του -10%, ότι το νόμισμα δηλαδή είναι υπερτιμημένο, ενώ υπολογίζεται πως τελικά θα διαμορφωθεί στο -40% – κάτι που δεν είναι καθόλου ακίνδυνο για μία οικονομία των 10 τρις $, με έναν υπερδιογκωμένο τραπεζικό τομέα των 34 τρις $. Για σύγκριση, ο όγκος του αμερικανικού χρηματοπιστωτικού συστήματος υπολογίζεται στα 17 τρις $ – είναι δηλαδή χαμηλότερος από το ΑΕΠ της χώρας.
Όσον αφορά τώρα τα δάνεια των τραπεζών της Κίνας προς τον ιδιωτικό τομέα, έχουν υπερδιπλασιαστεί τα τελευταία τέσσερα χρόνια (γράφημα) – γεγονός που, σε συνδυασμό με τις φούσκες στην οικονομία της, καθώς επίσης με την επιβράδυνση του ρυθμού ανάπτυξης της, δεν είναι καθόλου ακίνδυνο.
.
.
Με απλά λόγια, θεωρείται βέβαιο πως οι επισφάλειες των τραπεζών της Κίνας (κόκκινα δάνεια), έχουν αυξηθεί κατακόρυφα, ενώ γίνεται προσπάθεια αντιμετώπισης των χρεών με νέα χρέη – κάτι που είναι αδύνατον να στεφθεί με επιτυχία.
