Για να είμαι ειλικρινής, ντρέπομαι όταν σκέφτομαι πως αυτοί οι πολιτικοί με εκπροσωπούν σε διεθνές επίπεδο. Γνωρίζω όμως πως εάν δεν σταματήσει ο κατήφορος της κοινωνίας, δεν πρόκειται να υπάρξει καμία αλλαγή και καμία σωτηρία
.
Όταν οι μέτοχοι μίας επιχείρησης είναι καλλιεργημένοι, έντιμοι, δίκαιοι, ευγενείς, δεν διαφθείρουν, δεν διαφθείρονται και δεν φοροδιαφεύγουν, προσελκύουν καλό και ικανό προσωπικό σε όλες τις βαθμίδες. Έτσι, όπως φαίνεται από την πράξη, η εταιρία τους πετυχαίνει, ακόμη και αν το οικονομικό περιβάλλον της δεν είναι το καλύτερο.
Από την αντίθετη πλευρά, όταν διαπιστώνει κανείς πως το προσωπικό μίας επιχείρησης, μαζί με τη διεύθυνση της είναι καλής ποιότητας, συμπεραίνει το ίδιο και για τον ιδιοκτήτη ή τους μετόχους της, χωρίς καν να τους γνωρίζει.
Κάτι ανάλογο ισχύει και για τα κράτη, όπου οι μέτοχοι είναι οι πολίτες τους, το προσωπικό τα πολιτικά κόμματα και διευθυντές οι κυβερνήσεις. Στην προκειμένη περίπτωση, εάν τυχόν διαπιστώσει κανείς πως η ποιότητα τους είναι η χειρότερη δυνατή, συμπεραίνει νομοτελειακά πως κάτι αντίστοιχο συμβαίνει με τους πολίτες της χώρας, με τους μετόχους της τρόπον τινά.
Αυτός είναι ο λόγος που είναι διεθνώς αποδεκτό ότι, το κάθε κράτος έχει την κυβέρνηση και τα κόμματα που του αξίζουν. Με άλλα λόγια, πως οι πολιτικοί είναι η εικόνα της κάθε κοινωνίας. Το ίδιο ισχύει για τα ΜΜΕ της, για τους δημοσιογράφους της και για ολόκληρο το προβεβλημένο «στελεχιακό δυναμικό» της.
Με αυτή τη λογική, όταν βλέπει κανείς πολιτικές εκπομπές στην τηλεόραση, καταλαβαίνει αμέσως που οφείλονται τα προβλήματα της χώρας. Δεν εννοώ μόνο τις συζητήσεις που διεξάγονται, αλλά και τα πρόσωπα που συμμετέχουν, τα οποία πολύ σπάνια προκαλούν σεβασμό στους ακροατές τους.
Ειδικά όταν μιλούν συνεχώς, ο ένας ή η μία επάνω στον άλλο/άλλη και κραυγάζουν αντί να συζητούν. Προφανώς επειδή έτσι έχουν μάθει πως πρέπει να φέρονται για να επιβάλλονται, αφού αδυνατούν να πείσουν με επιχειρήματα λόγω απελπιστικής άγνοιας των θεμάτων ή αυθαίρετης ερμηνείας τους.
Όπως και να είναι, έχω την εντύπωση πως κάθε πέρυσι και καλύτερα, όσον αφορά τα «στελέχη» της Ελλάδας. Μπορεί βέβαια να κάνω λάθος, αλλά βλέποντας πολιτικούς του παρελθόντος που κάποτε δεν συμπαθούσα και συγκρίνοντας τους με τους σημερινούς, αλλάζω αμέσως άποψη. Προς το πολύ καλύτερο για τους παλαιότερους. Το ίδιο μου συμβαίνει με τους παρουσιαστές της τηλεόρασης και με τους αρθρογράφους των εφημερίδων, αν και εδώ το χάσμα είναι πολύ μικρότερο.
Το «κάθε πέρυσι και καλύτερα» ισχύει βέβαια και για την Ελλάδα. Για την οικονομία της, για την κοινωνία της, για τον πολιτισμό της και για όλα τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά της. Λογικά λοιπόν δεν μπορεί κανείς παρά να συνδέσει αυτά τα δύο γεγονότα, για να καταλήξει σε ένα απολύτως απογοητευτικό συμπέρασμα. Όσο και να φταίει λοιπόν το Κουαρτέτο, ο Σόιμπλε ή όποιος άλλος για τα μνημόνια, δεν μπορώ να υποτιμήσω τις δικές μας ευθύνες. Δεν θα ήταν ούτε έντιμο, ούτε αντικειμενικό.
Ακόμη περισσότερο, για να είμαι ειλικρινής ντρέπομαι όταν σκέφτομαι πως αυτοί οι πολιτικοί με εκπροσωπούν σε διεθνές επίπεδο. Εκτός αυτού, δεν περιμένω καμία αλλαγή προς το καλύτερο, γνωρίζοντας πως τίποτα δεν γίνεται από θαύμα ή επειδή το θέλουμε. Με απλά λόγια, πως εάν δεν σταματήσει ο κατήφορος της ελληνικής κοινωνίας, δεν πρόκειται να υπάρξει ποτέ σωτηρία.
Πιστεύω βέβαια πως η Ελλάδα έχει όλες τις δυνατότητες να τα καταφέρει. Φυσικό πλούτο, ενεργειακά αποθέματα, μοναδική ομορφιά και όλα τα υπόλοιπα. Κυρίως εκπαιδευμένο εργατικό δυναμικό, το οποίο κάτω από τις κατάλληλες προϋποθέσεις θα μπορούσε να κάνει θαύματα.
Καταλαβαίνω επίσης ποιός είναι ο λόγος που οι ικανοί Έλληνες και Ελληνίδες, οι οποίοι δεν είναι καθόλου λίγοι, αποφεύγουν την πολιτική. Απλούστατα, επειδή οι συγκεκριμένοι δεν είναι ιδιοτελείς, ενώ δεν θέλουν να υπηρετήσουν, ως οφείλουν από τέτοιες θέσεις, την ελληνική κοινωνία, έτσι όπως έχει δυστυχώς διαμορφωθεί.
Αφήνουν λοιπόν ελεύθερο το πεδίο στους καιροσκόπους και στους επαγγελματίες ψεύτες, σε αυτούς που δεν νοιώθουν καν την ανάγκη να τιμήσουν τις υποσχέσεις τους, να κρατήσουν το λόγο τους ή να υπηρετήσουν τα ιδανικά τους. Μεγάλο τους λάθος, κατά τη γνώμη μου, αλλά απολύτως κατανοητό. Επομένως, η αλλαγή που περιμένουμε, εάν τυχόν συμβεί, θα είναι το αποτέλεσμα μίας ριζικής αλλαγής της κοινωνίας.
Πότε θα συμβεί αυτό; Όταν κάποτε σταματήσουμε να ανεχόμαστε τις προσβολές και τους εξευτελισμούς των ξένων, αποτελώντας την ντροπή της Ευρώπης. Όταν αποφασίσουμε να εργαστούμε σωστά και να πάρουμε την τύχη μας στα χέρια μας. Όταν καταλάβουμε πως εάν δεν βοηθήσουμε εμείς τον εαυτό μας, δεν πρόκειται να μας βοηθήσει κανένας άλλος.
Όταν συνειδητοποιήσουμε πως το τέχνασμα και η ευκαιρία, οι απάτες, οι άναρθρες κραυγές, η θεατρινίστικη κακομοιριά για να μας λυπηθούν οι άλλοι και η ανεντιμότητα, δεν οδηγούν πουθενά. Όταν αγαπήσουμε την πατρίδα μας όπως της αξίζει. Όταν επιτέλους βγούμε από τη σκιά των μακρινών προγόνων μας, των αρχαίων Ελλήνων, παράγοντας το δικό μας φως.
