Επικεντρώνεται στα βόρεια της χώρας, όπου το 45% αφορά επιχειρηματίες, ενώ το 42% ανέργους. Οι αιτίες είναι η αδυναμία πληρωμής φόρων, η μη εύρεση τραπεζικής χρηματοδότησης και η απώλεια των αποταμιεύσεων
.
Σχεδόν στο περιθώριο της διεθνούς δημοσιότητας, χωρίς να γίνει ευρύτερα γνωστό δηλαδή, τέσσερις τοπικές τράπεζες της Ιταλίας (Τοσκάνη), επιβάρυναν τους 1.000.000 καταθέτες, τους 130.000 μετόχους και τους 12.500 ομολογιούχους τους, με συνολικά 750 εκ. € (πηγή).
Οι τέσσερις αυτές τράπεζες διασώθηκαν με τα επί πλέον χρήματα των τριών άλλων μεγάλων της χώρας (UniCredit, Intesa Sanpaolo, Ubi Banca), υπό την ηγεσία της κεντρικής, καθώς επίσης με τη συμμετοχή του δημοσίου. Η διάσωση κόστισε 3,6 δις € ενώ στη συνέχεια, αφού τα κόκκινα δάνεια τους μεταφερθούν σε μία «κακή τράπεζα», θα επιδιωχθεί η πώληση τους σε διεθνείς επενδυτές.
Το γεγονός ότι, οι τράπεζες διασώθηκαν λίγο πριν την αλλαγή του έτους δεν ήταν τυχαίο. Η ιταλική κυβέρνηση ήθελε να αποφύγει την ευρωπαϊκή νομοθεσία που τέθηκε σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου του 2016 (Bail in), έτσι ώστε να «κατασχέσει» επί πλέον τα χρήματα των αποταμιευτών με καταθέσεις χαμηλότερες των 100.000 €. Αυτό δεν θα μπορούσε να συμβεί μετά την 1η Ιανουαρίου, οπότε αποφάσισε να επιταχύνει τη διαδικασία.
Η μεγάλη απάτη διαπιστώνεται επίσης από την πώληση ομολόγων το 2015 εκ μέρους της μίας από τις τέσσερις παραπάνω τράπεζες (Banca Etrunia), η οποία υποσχόταν απόδοση 4% στους μικροεπενδυτές, παρά το ότι βρισκόταν υπό αναγκαστική κρατική διαχείριση.
Στις 28 Νοεμβρίου πάντως ένας συνταξιούχος, ο οποίος είχε επενδύσει τις καταθέσεις του σε προϊόντα της τράπεζας (110.000 €), μετά από δική της παρότρυνση, αυτοκτόνησε. Στο σημείωμα που άφησε εξήγησε πως το έκανε επειδή έχασε ολόκληρη την περιουσία του, στα πλαίσια της διάσωσης της τράπεζας.
Φυσικά δεν είναι ο μοναδικός, ενώ η ιταλική κυβέρνηση, για να αποφύγει τις αναταραχές, ανακοίνωσε τη σύσταση ενός εξισορροπητικού επενδυτικού κεφαλαίου ύψους 100 εκ. €, το οποίο θα αποζημιώνει ένα μέρος των αποταμιεύσεων των μικρών καταθετών. Από το 2012 πάντως έχουν καταγραφεί 550 επίσημες οικονομικές αυτοκτονίες, ενώ έκτοτε η στατιστική υπηρεσία της χώρας έχει σταματήσει να τις αναφέρει χωριστά.
Εν τούτοις, το γεγονός ότι, ο αριθμός των αυτοκτονιών αυξήθηκε κατά 11,3% το 2015, στα μεγαλύτερα επίπεδα μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, είναι κάτι περισσότερο από ανησυχητικό. Το κύμα επικεντρώνεται στη Βόρεια Ιταλία η οποία, από μία ανεπτυγμένη περιοχή στο παρελθόν, έχει μετατραπεί σε προπύργιο αυτοκτονιών.
Από το συνολικό αριθμό τους, το 45% αφορά επιχειρηματίες, ενώ το 42% ανέργους, με κύριες αίτιες την αδυναμία πληρωμής φόρων, τη μη εύρεση τραπεζικής χρηματοδότησης, καθώς επίσης την απώλεια των καταθέσεων λόγω των διασώσεων. Ήδη έχει δρομολογηθεί μία οργάνωση για την ψυχολογική υποστήριξη αυτών που χάνουν τα χρήματα τους λόγω της κρίσης, οι οποίοι είναι πολύ περισσότεροι από αυτούς που καταγράφονται στις επίσημες στατιστικές.
Στην Πορτογαλία έχουν ξεκινήσει επίσης οι τραπεζικές διασώσεις. Ειδικότερα, ο μεγαλύτερος δανειστής ιδιωτών της χώρας, η Banco Espirito Santo, μετά το διαχωρισμό της το 2014 σε «καλή» και «κακή», συνεχίζει να έχει προβλήματα. Το καλό της μέρος (Novo Banco), θεωρήθηκε από την ΕΚΤ το Νοέμβριο του 2015 πως έχει ανάγκη από 1,4 δις € νέα κεφάλαια. Στα πλαίσια αυτά, η κεντρική τράπεζα της χώρας μετέφερε άμεσα πέντε ομόλογα στην κακή τράπεζα, χαρακτηρίζοντας τα μηδενικής αξίας!
Με τον τρόπο αυτό οι κάτοχοι των ομολόγων, μεταξύ των οποίων αρκετοί Ευρωπαίοι που είχαν τοποθετήσει εκεί τα χρήματα τους, έχασαν συνολικά 2 δις €. Φυσικά θα ακολουθήσουν αγωγές, οι οποίες όμως έχουν ελάχιστες πιθανότητες επιτυχίας, αφού τα κράτη, σε συνεργασία με την ΕΚΤ, επιτρέπουν στις τράπεζες να διαχειρίζονται κατά το δοκούν τα χρήματα που τους εμπιστεύονται οι πολίτες.
Η ληστεία βέβαια στην Ελλάδα (άρθρο) όπου το δημόσιο, όλοι εμείς δηλαδή, χάσαμε πάνω από 50 δις €, κανένας δεν τιμωρήθηκε, ενώ κανένας δεν γνωρίζει τι θα συμβεί με τις κρατικές εγγυήσεις ύψους άνω των 140 δις €, είναι πολύ μεγαλύτερη. Εάν πιστεύει δε κανείς πως έχει γραφτεί ήδη ο επίλογος, μάλλον πλανάται, αφού τα κόκκινα δάνεια των τραπεζών συνεχίζουν να αυξάνονται.
Πόσο μάλλον όταν η παγκόσμια οικονομία πνέει τα λοίσθια, με το διακρατικό εμπόριο να έχει σχεδόν σταματήσει (πηγή). Αυτό συμπεραίνεται τουλάχιστον από το δείκτη ξηρού φορτίου (Baltic Dry), ο οποίος βρίσκεται στο χαμηλότερο σημείο του μετά το 2003. Επίσης από την ελεύθερη πτώση των τιμών του πετρελαίου και των μετάλλων, την οποία θα ακολουθήσουν αργά ή γρήγορα τα χρηματιστήρια.
.
.
Ειδικά όσον αφορά την ελληνική οικονομία, το σπιράλ του θανάτου συνεχίζεται με ακόμη μεγαλύτερο ρυθμό. Ο συνδυασμός των υψηλών φόρων, με τους χαμηλούς μισθούς και με την ανεργία είναι εκρηκτικός, ενώ θα έχει σοβαρά επακόλουθα για τις τράπεζες, οπότε για τους καταθέτες, μετόχους και ομολογιούχους τους.
Κατά την άποψη μου, η Ελλάδα είναι στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, καθώς επίσης της εξόδου της από το ευρώ, παρά τα όσα ισχυρίζεται η κυβέρνηση. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο δε θα είχε οδυνηρές συνέπειες για τους καταθέτες, οι οποίοι δεν πρέπει να νοιώθουν καθόλου ασφαλείς. Ειδικά λόγω αυτών που συμβαίνουν στην Ιταλία και στην Πορτογαλία, ενώ θα ακολουθήσουν πολλές άλλες χώρες, χωρίς να εξαιρείται ούτε καν η Γερμανία.
Κλείνοντας, δεν θέλω να είμαι απαισιόδοξη, ούτε νομίζω πως έχω αρκετές οικονομικές γνώσεις για να κατανοήσω όλα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα, στην Ευρωζώνη, στην ΕΕ και στον πλανήτη. Πιστεύω όμως πως ο έλεγχος έχει χαθεί σε όλα τα επίπεδα, οπότε αργά ή γρήγορα θα επικρατήσει το «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω» του συναδέλφου. Φυσικά εύχομαι να διαψευσθώ.
.
