Η Σαουδική Αραβία, έχοντας να επιλέξει μεταξύ της λιτότητας και της διεύρυνσης του πολέμου στη Μέση Ανατολή, για να αποφύγει την οικονομική της κατάρρευση, μάλλον κατέληξε στη δεύτερη λύση – οι προβλέψεις για το πετρέλαιο
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
“Εάν η αιμοχαρής μοναρχία των al-Sauds κατέρρεε, τότε δεν θα ακολουθούσε μία δεύτερη αραβική άνοιξη, αλλά ένας καινούργιος αραβικός χειμώνας”.
.
Άρθρο
Τα δύο από τα τέσσερα μεγάλα ρίσκα του πλανήτη το 2016 (άρθρο), η Κίνα και η Μέση Ανατολή, εμφανίστηκαν αμέσως στο κατώφλι του – όπου στη μεν πρώτη διαπιστώθηκαν δύο διαδοχικές αναστολές των συνεδριάσεων στα χρηματιστήρια της, ενώ στη δεύτερη μία μαζική εκτέλεση Σιιτών εκ μέρους της Σαουδικής Αραβίας, η οποία προκάλεσε τη σύγκρουση της με το Ιράν.
Η αρνητική πορεία τώρα των χρηματιστηρίων της Κίνας, η οποία θα έχει συνέπειες διεθνώς, είναι πιθανότατα ακόμη στο ξεκίνημα της – κρίνοντας από τις υπερτιμημένες τιμές των μετοχών των επιχειρήσεων, με βάση τα κέρδη τους (είδηση).
Εν τούτοις, επειδή πρόκειται για την περισσότερο χειραγωγημένη αγορά του πλανήτη, ενώ το κράτος διαθέτει πολύ μεγάλα συναλλαγματικά αποθέματα, έχοντας τη δυνατότητα να παρεμβαίνει όποτε κρίνει πως είναι απαραίτητο, κανένας δεν μπορεί να προβλέψει το μέλλον – εκτός από το ότι η αλματώδης ανάπτυξη της Κίνας, η οποία λειτούργησε ως η ατμομηχανή του πλανήτη, αποτελεί πλέον παρελθόν.
Το γεγονός αυτό είναι πολύ δυσάρεστο, κυρίως για τις χώρες παραγωγής ενέργειας και πρώτων υλών – καθώς επίσης γενικότερα για τις τιμές των εμπορευμάτων, η πτώση των οποίων προηγείται συνήθως των κραχ.
.
Μικρή ιστορική αναδρομή
Όσον αφορά τη Σαουδική Αραβία, οφείλουμε να γνωρίζουμε πως η «σύγχρονη» παραλλαγή της ξεκίνησε το 1973 – όπου, μεταξύ των ετών 1973 και 1980, η δυναστεία των al–Sauds εθνικοποίησε την αμερικανική μονοπωλιακή εταιρεία πετρελαίου Aramco, με αφορμή τη στήριξη του Ισραήλ από τις Η.Π.Α. στον πόλεμο Yom-Kippur.
Επειδή όμως πρόκειται για μία από τις τελευταίες απολυταρχικές μοναρχίες, σημαίνει ότι η δυναστεία έχει στη διάθεση της όλο τον πετρελαϊκό πλούτο της χώρας – εφαρμόζοντας έκτοτε μία πολιτική γεμάτη αντιθέσεις. Για παράδειγμα, από τη μία πλευρά ενισχύει τις Η.Π.Α. στον πόλεμο εναντίον της τρομοκρατίας, πολεμώντας και αυτή εναντίον της ISIS ή των Αδελφών Μουσουλμάνων, ενώ από την άλλη είναι ο μεγαλύτερος χρηματοδότης του θρησκευτικού εξτρεμισμού.
Σε γενικές γραμμές, η Σαουδική Αραβία είναι μία χώρα των τριών κοινωνικών τάξεων. Στην πρώτη υπάγονται οι περίπου 7.000 πρίγκιπες της δυναστείας, οι οποίοι κατέχουν τις σημαντικότερες θέσεις στην κρατική μηχανή και στην οικονομία, ενώ είναι «de facto» υπεράνω των νόμων – πολλαπλασιάζονται δε συνεχώς, αφού επιτρέπεται η πολυγαμία.
Στη δεύτερη τάξη συμπεριλαμβάνονται τα 23.000.000 περίπου των απλών Σαουδαράβων, οι οποίοι απολαμβάνουν τεράστιες κοινωνικές παροχές – όπως ένα δωρεάν σύστημα υγείας και παιδείας, καθώς επίσης πολύ χαμηλές τιμές ενέργειας και νερού με τη βοήθεια των κρατικών επιδοτήσεων. Ως εκ τούτου, εμφανίζουν το μεγαλύτερο δείκτη γεννήσεων παγκοσμίως, έχοντας σχεδόν δεκαπλασιαστεί σε σχέση με το 1950.
Στην κατώτατη βαθμίδα του ταξικού συστήματος της χώρας ευρίσκονται τα 10.000.000 περίπου ξένων, οι οποίοι αναλαμβάνουν τις χειρωνακτικές κυρίως εργασίες για τους Σαουδάραβες – ως σύγχρονοι σκλάβοι, παρά το ότι η δουλεία στη χώρα απαγορεύθηκε επίσημα το 1963.
.
Η εποχή των προβλημάτων
Περαιτέρω, παράλληλα με το πετρέλαιο, το δεύτερο μεγαλύτερο εξαγωγικό προϊόν της χώρας είναι το αντιδραστικό και επαναστατικό Ισλάμ – χρηματοδοτείται δε από τους πάμπλουτους 7.000 πρίγκιπες, οι οποίοι έχουν οικοδομήσει ένα αδιαφανές δίκτυο με τεράστιες χρηματοοικονομικές ροές, πολύ δύσκολο να ερευνηθούν.
Εν τούτοις, τα τελευταία χρόνια δεν κύλισαν θετικά για τη Σαουδική Αραβία – στην οποία οφείλουν οι Η.Π.Α. την τεράστια δύναμη του δολαρίου, ως το μοναδικό νόμισμα για τις συναλλαγές πετρελαίου παγκοσμίως.
Η συμμαχία της με την υπερδύναμη έχει διαρραγεί, η εισβολή στην Υεμένη της προκάλεσε μεγάλα προβλήματα, ενώ η ραγδαία πτώση των τιμών του πετρελαίου ενέτεινε την τραγωδία – με αποτέλεσμα να αυξάνονται τα ασφάλιστρα κινδύνου (CDS, γράφημα), να μειώνονται συνεχώς τα συναλλαγματικά της αποθέματα, καθώς επίσης να απειλείται με τη χρεοκοπία μετά από 5 χρόνια (ανάλυση), εάν δεν υπάρξουν ριζικές αλλαγές.
.
.
Περαιτέρω, με δεδομένο το ότι η οικονομία της χώρας εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικά από τις εξαγωγές πετρελαίου, ενώ με τις σημερινές τιμές είναι αδύνατη η διατήρηση του πανάκριβου κοινωνικού της συστήματος (παιδεία, υγεία, επιδοτήσεις), η οποία απαιτεί τιμές της τάξης των 105 $ ανά βαρέλι (διαφορετικά τα ελλείμματα εκτοξεύονται στα ύψη), ευρίσκεται σήμερα σε πάρα πολύ δύσκολη θέση.
