Επειδή κανένας δεν γνωρίζει εάν έχει σε λανθάνουσα κατάσταση μία βαριά ψυχική ασθένεια, η οποία μπορεί να έλθει στην επιφάνεια με την κατανάλωση εθιστικών ουσιών, είναι καλύτερα να τις αποφεύγει εντελώς, ελαχιστοποιώντας το ρίσκο
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
«Η κρίση στην Ελλάδα, το θέμα δηλαδή του μη βιώσιμου χρέους της, το οποίο την εμποδίζει να επιστρέψει στην ανάπτυξη μετά από έξι ολόκληρα χρόνια βαριάς ύφεσης, με αποτέλεσμα να συνεχίζονται οι αρνητικές ειδήσεις, η απογοήτευση των ανθρώπων, ειδικά των νέων, η γενικότερη απαισιοδοξία, καθώς επίσης η παράλυση της οικονομικής ζωής, πρέπει να τελειώσει με κάθε θυσία – είτε με έναν καλό τρόπο, όπως θα ήταν η διαγραφή χρεών, είτε με έναν κακό τρόπο, όπως θα ήταν η χρεοκοπία.
Το σημαντικότερο όλων είναι πάντως το τέλος της αγωνίας, της ανασφάλειας, του φόβου για την επόμενη ημέρα και της ειδησεογραφικής τρομοκρατίας – να πάψουν δηλαδή να πλημμυρίζουν τα δελτία ειδήσεων με αποτυχημένες προσπάθειες αντιμετώπισης των βασικών προβλημάτων της χώρας, με την ανθρωπιστική κρίση, με την εξαθλίωση μεγάλων μερίδων του πληθυσμού, με τον εμπαθή γερμανό υπουργό οικονομικών, με την ψυχρή καγκελάριο, με τους φόβους των άδειων τραπεζικών ΑΤΜ κοκ.
Με απλά λόγια, είναι προτιμότερο ένα τρομακτικό τέλος, από τον τρόμο χωρίς τελειωμό που βιώνει η Ελλάδα για πάρα πολλά χρόνια μέχρι σήμερα – χωρίς καμία προοπτική, έστω και αμυδρή για το μέλλον της.
Στα πλαίσια αυτά, θεωρούμε σκόπιμη την παρουσίαση μίας μελέτης που αφορά τις καταχρήσεις, οι οποίες έχουν αυξηθεί κατακόρυφα στην πατρίδα μας – σημειώνοντας πως στην Ελλάδα «εκπαιδεύεται» αυτά τα χρόνια, με το χειρότερο δυνατό τρόπο, μία ολόκληρη γενιά, με αποτελέσματα που δεν είναι δύσκολο να μπορέσει κανείς να προβλέψει.
Με στόχο την εύρεση της αιτίας, λόγω της οποίας ορισμένα άτομα παίρνουν εθιστικές ουσίες και εξαρτώνται από αυτές (αλκοόλ, ναρκωτικά κλπ), ενώ κάποια άλλα όχι, οι επιστήμονες στη Γερμανία και στην Αμερική διεξήγαγαν μία σειρά ερευνών, για μεγάλα χρονικά διαστήματα, με τις παρακάτω ενδιαφέρουσες διαπιστώσεις». (analyst team)
.
Άρθρο
Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς πως η προσωπικότητα ενός ανθρώπου, είναι κάτι σαν το δαχτυλικό αποτύπωμα της ψυχής του. Κατά τη διάρκεια της ζωής συναρμολογείται σιγά-σιγά, κομμάτι-κομμάτι, από τις γενετικές του προδιαθέσεις, καθώς επίσης από τις εμπειρίες του με το στενότερο και ευρύτερο περιβάλλον. Με την πάροδο του χρόνου δε συγχωνεύονται τα συναισθήματα, οι εντυπώσεις, οι συμπάθειες και οι αντιπάθειες σε ένα ομοιογενές σύνολο, σε μία ατομική μονάδα, αποτελούμενη από σκέψεις και δράσεις.
Αυτό το μοναδικό προφίλ παρέχει τη δυνατότητα να αναγνωρίζει ξανά κάποιος κάποιον, να αξιολογεί τη συμπεριφορά ενός ανθρώπου και να την προβλέπει.
Οι επιστήμονες έχουν τοποθετήσει από πολύ καιρό την προσωπικότητα ως «υποψήφιο στο στόχαστρο τους», όταν πρόκειται να ερμηνεύσουν γιατί ορισμένοι άνθρωποι παίρνουν εθιστικές ουσίες και στη συνέχεια εξαρτώνται από αυτές, ενώ άλλοι όχι. Μία μελέτη ενός γερμανικού πανεπιστημίου (Institut für Psychotherapie und Medizinische Psychologie der Universität Würzburg), στην οποία συμμετείχαν αρκετές χιλιάδες φοιτητές, κατέληξε στο εξής συμπέρασμα:
“Η χρήση εθιστικών ουσιών και η εξάρτηση από αυτές συναντάται κυρίως σε ανθρώπους που είναι συναισθηματικά ασταθείς, καθώς επίσης ελαφρά καταθλιπτικοί. Εκτός αυτού τα άτομα με ορισμένες ενοχλήσεις, όπως είναι η ζάλη, τα προβλήματα ύπνου, οι ημικρανίες, τα βουητά στο μυαλό και οι αναπνευστικές δυσκολίες, τείνουν περισσότερο στη χρήση ουσιών, σχετικά με τα υπόλοιπα“.
Μία άλλη μελέτη του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϋ απέδειξε ότι, εκείνα τα άτομα που στην ηλικία των 11 ετών δυσκολεύονταν να ελέγξουν τις παρορμήσεις τους, στην ηλικία των 18 ετών κατανάλωναν συχνότερα μεγάλες ποσότητες μαριχουάνας, σε σταθερά χρονικά διαστήματα. Μία τρίτη μελέτη του πανεπιστημίου του Ανοβέρου τεκμηρίωσε πως το 23% των αλκοολικών που ερευνήθηκαν, ήταν ήδη ως παιδιά υπερδραστήρια άτομα. Οι εξαρτημένοι δε από παράνομες ουσίες ήταν επίσης υπερδραστήριοι, σε ποσοστό υψηλότερο του 50%.
Φαίνεται τώρα πως το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της ανθρώπινης προσωπικότητας που ονομάζεται «αίσθηση αναζήτησης» (sensation seeking), της συνεχούς τάσης δηλαδή για αλλαγή και για νέες εμπειρίες, είναι αυτό που καθιστά τα άτομα ευάλωτα, επιδεκτικά και επιρρεπή στις εθιστικές ουσίες.
Μία έρευνα του πανεπιστημίου Libre των Βρυξελών βρήκε το 2004 πως αυτοί που εξετάσθηκαν για βαριά ναρκωτικά, είχαν υψηλότερα ποσοστιαία επίπεδα «αίσθησης αναζήτησης», συγκριτικά με τους αλκοολικούς. Εκτός λοιπόν από το ερώτημα, ποιός είναι επιρρεπής στις εθιστικές ουσίες, το παραπάνω αποτελεί μία ένδειξη, σχετικά με την επιλογή αυτών των ουσιών.
.
Η εξέλιξη της προσωπικότητας ως παράγοντας ζωτικής σημασίας για τη θεραπεία
Ακόμη και αν μπορεί να δημιουργηθεί ένα προφίλ για πολλούς εξαρτημένους από εθιστικές ουσίες, υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα. Μόνο από αυτές τις ιδιότητες, δεν μπορούν οι ερευνητές να προβλέψουν ποιοί ελαφρά καταθλιπτικοί νέοι, εξαρτώνται στη μετέπειτα ηλικία τους από εθιστικές ουσίες και ποιοί όχι. Οι προσπάθειες που έγιναν δεν είχαν επιτυχία, οπότε οι ερευνητές έπρεπε να σκεφτούν κάτι άλλο.
Αντί λοιπόν να επικεντρωθούν στην αναζήτηση της «εθισμένης προσωπικότητας», προσπάθησαν να ερευνήσουν την εξέλιξη της προσωπικότητας κατά τη διάρκεια του εθισμού στις ουσίες. Αυτό ήταν άλλωστε για τη θεραπεία των ασθενών πολύ πιο σημαντικό.
