Πρόκειται για την εποχή που, σύμφωνα με τη σκιώδη CIA, ξεκίνησε το 2008, με τον πόλεμο της Ρωσίας εναντίον της Γεωργίας, καθώς επίσης με τη συνεργασία των χωρών της BRICS – το νέο αμερικανικό πολεμικό μοντέλο στον πλανήτη
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
Το «Stratfor» είναι μία ειδική αμερικανική δεξαμενή σκέψης (Think Tank), η οποία έχει χαρακτηρισθεί στο παρελθόν, από το οικονομικό περιοδικό «Barrons», λόγω των ιδιαίτερων «ειδησεογραφικών» υπηρεσιών της, ως η «σκιώδης CIA».
Η οργάνωση αυτή συμβουλεύει μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, καθώς επίσης κρατικούς θεσμούς, σε διάφορα θέματα – ενώ η πρόσφατη ομιλία του διευθυντή της κ. Friedman, στο Συμβούλιο Διεθνών Υποθέσεων του Σικάγο (ιδρύθηκε το 1922 από 23 άτομα, ως αντίδραση στον 1ο Παγκόσμιο πόλεμο, έχοντας διεθνούς φήμης ομιλητές, όπως τον Keynes, τον πρόεδρο Hoover, τον καγκελάριο της Γερμανίας κοκ.), προκάλεσε πολύ μεγάλη εντύπωση (πηγή).
Ο κ. Friedman αναφέρθηκε σε θέματα που αφορούν την εξωτερική πολιτική των Η.Π.Α., τα οποία θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως θεωρία συνωμοσίας, εάν τα έλεγε κάποιος άλλος – σε μία ομιλία που εμπεριείχε εξαιρετικά σημαντικές πληροφορίες, οι οποίες θα έπρεπε να ενδιαφέρουν όλους τους ανθρώπους στον πλανήτη. Ειδικότερα, αποκάλυψε την εξωτερική στρατηγική της υπερδύναμης, λέγοντας σε ελεύθερη απόδοση τα εξής:
“Οι Η.Π.Α. έχουν θεμελιώδη ενδιαφέροντα σε ολόκληρη την υφήλιο. Ελέγχουν όλους τους ωκεανούς του πλανήτη. Καμία δύναμη δεν το έχει ποτέ επιτύχει. Ως εκ τούτου, εισβάλλουν σε όλες τις χώρες, οι οποίες όμως δεν μπορούν να εισβάλλουν στις Η.Π.Α. Πρόκειται για κάτι πάρα πολύ καλό.
Ο έλεγχος των ωκεανών, καθώς επίσης του διαστήματος, αποτελεί τα θεμέλια της δύναμης μας. Ο καλύτερος τρόπος για να νικήσουμε έναν εχθρικό στόλο, είναι να εμποδίσουμε την κατασκευή του. Ο τρόπος, με τον οποίο προσπάθησαν οι Βρετανοί να εξασφαλίσουν τη μη δημιουργία ενός στόλου από κάποια ευρωπαϊκή δύναμη, ήταν η φροντίδα τους να είναι συνεχώς οι Ευρωπαίοι σε διαμάχες μεταξύ τους.
Η πολιτική που προτείνω είναι αυτή που εφάρμοσε ο πρόεδρος R. Reagan στο Ιράκ και στο Ιράν: χρηματοδοτούσε και τις δύο χώρες, για να πολεμούν μεταξύ τους και όχι εμάς. Ήταν ασφαλώς κυνικό, ηθικά ανάρμοστο επίσης, αλλά λειτούργησε με επιτυχία.
Αυτό είναι το βασικό σημείο που πρέπει να προσέξουμε: οι Η.Π.Α. δεν μπορούν να καταλάβουν την Ευρασία, να τη θέσουν υπό τη στρατιωτική κατοχή τους. Από εκείνη τη στιγμή και μετά που θα τοποθετούσαμε τη «στρατιωτική μπότα μας» σε ευρωπαϊκό έδαφος, θα είμαστε, λόγω των δημογραφικών διαφορών, αριθμητικά εντελώς αδύναμοι. Μπορούμε να νικήσουμε έναν εχθρικό στρατό, αλλά δεν είμαστε σε θέση να καταλάβουμε το Ιράκ, παραμένοντας ασφαλείς εντός του.
Επομένως, δεν μπορούμε να πάμε απέναντι, στην Ευρασία, αλλά είμαστε σε θέση να στηρίξουμε τα διάφορα κράτη που πολεμούν μεταξύ τους, με οποιονδήποτε τρόπο – έτσι ώστε να επικεντρώνονται στη συγκεκριμένη διαμάχη“.
Στη συνέχεια, ο κ. Friedman εξήγησε τι ακριβώς εννοεί με την έννοια «στήριξη» – η οποία συμπεριλαμβάνει τη στρατιωτική, την οικονομική, καθώς επίσης τη χρηματοπιστωτική ενίσχυση των αντιμαχομένων, καθώς επίσης την αποστολή ειδικών συμβούλων εκ μέρους των Η.Π.Α. Πρόσθεσε ως τελικό μέσον τις «προληπτικές επιθέσεις» (Spoiling attacks), στόχος των οποίων δεν είναι να νικήσουν τον αντίπαλο, αλλά να διαταράξουν την ισορροπία του.
Ξέχασε βέβαια να αναφέρει τα αμέτρητα δισεκατομμύρια, τα οποία εισπράττουν εταιρίες όπως η δική του, η πολεμική βιομηχανία των Η.Π.Α., οι ιδιωτικοί στρατοί που χρηματοδοτούνται με τα χρήματα των φορολογουμένων αμερικανών, οι κατασκευαστικές επιχειρήσεις που αναλαμβάνουν την ανοικοδόμηση των καταστραμμένων χωρών κοκ. – τα «ματωμένα χρήματα», όπως συνήθως αποκαλούνται (γράφημα).
.
.
Όπως φαίνεται από το παραπάνω γράφημα, το κόστος του πολέμου εναντίον της τρομοκρατίας, όπως αποκαλούνται οι μάχες που δίνουν οι αμερικανοί στον πλανήτη, συμπεριλαμβανομένου του Ιράκ και του Αφγανιστάν, ανήλθε στα 1,7 τρις $ από το 2001 έως το 2015 – εκ των οποίων τα 1,56 τρις $ αφορούν το υπουργείο αμύνης.
Με κριτήριο το κόστος του πολέμου στο Βιετνάμ, το οποίο σε σημερινές τιμές ήταν της τάξης των 686 εκ. €, κατανοεί κανείς το τεράστιο ύψος του – το οποίο συνεχίζει να αυξάνεται, εις βάρος των Πολιτών των Η.Π.Α. και προς όφελος της ιδιωτικής βιομηχανίας πολέμου.
