Ένα διαβρωμένο πολιτικό σύστημα, στο βωμό των φιλοδοξιών και της αλαζονείας του, επιλέγει την καταστροφή της πατρίδας του – αδιαφορώντας για τις τρομακτικές συνέπειες που θα μπορούσαν να έχουν οι ιδιοτελείς επιλογές του στους Έλληνες
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
“Παραμένοντας υποταγμένοι στα μνημόνια της Τρόικα, μπορούμε ακόμη να απολαμβάνουμε ένα χαμηλό επιτόκιο για την ανακύκλωση των δανείων και την αποφυγή της χρεοκοπίας – ένα επιτόκιο που είμαστε σε θέση να εξυπηρετούμε.
Φυσικά μας επιβάλλεται δικτατορικά να προσφέρουμε οδυνηρά ανταλλάγματα, υιοθετώντας μία καταστροφική πολιτική λιτότητας και εκποιώντας τα περιουσιακά μας στοιχεία, δημόσια και ιδιωτικά, σε εξευτελιστικές τιμές – με την ψεύτικη ελπίδα πως έτσι θα μειωθεί κάποτε το χρέος.
Από την άλλη πλευρά, εάν αποφασίσουμε να εγκαταλείψουμε τα μνημόνια της Τρόικα, θα υποχρεωθούμε στα αντίστοιχα μνημόνια των αγορών, έναντι πολύ υψηλοτέρων επιτοκίων, αλλά και ανάλογων ανταλλαγμάτων – αφού η αλληλέγγυα Ευρωζώνη έχει πάψει πια να υπάρχει, ενδεχομένως οριστικά.
Εάν τώρα προσπαθήσουμε να διαπραγματευθούμε μία επόμενη ονομαστική διαγραφή του χρέους, τότε θα κινδυνεύσουμε να βρεθούμε εκούσια εκτός Ευρωζώνης και ακούσια εκτός αγορών – αδυνατώντας να χρηματοδοτήσουμε το δημόσιο χρέος, με πιθανότερο τελικό αποτέλεσμα την ανεξέλεγκτη χρεοκοπία
Αυτές είναι δυστυχώς οι οδυνηρές επιλογές της εγκλωβισμένης Ελλάδας (ανάλυση), στις οποίες οδηγήθηκε από μία συλλήβδην ανεύθυνη πολιτική ηγεσία – ένα επώδυνο πολιτισμικό δράμα που βιώνουμε καθημερινά στα τηλεοπτικά παράθυρα ως κωμωδία, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για μία απίστευτη τραγωδία” (ΒΒ).
.
Άρθρο
Παρακολουθώντας ένα από τα μεγαλύτερα κραχ στην ιστορία του ελληνικού χρηματιστηρίου (γράφημα), αμέσως μετά την πρόταση για τη διεξαγωγή πρόωρων προεδρικών εκλογών και την ανακοίνωση του υποψηφίου προέδρου, δεν μπορεί παρά να νοιώσει κανείς μία απέραντη απογοήτευση – ειδικά όσον αφορά την κυβέρνηση, αφού φαίνεται να επιλέγει ένα κομματικό δικό της πρόσωπο, με το οποίο προφανώς δεν πρόκειται να συμφωνήσει (εκούσια) η αντιπολίτευση, ακόμη και αν θα το επιθυμούσε.
.
.
Δυστυχώς για την Ελλάδα, η κίνηση της κυβέρνησης μάλλον τεκμηριώνει ότι, δεν προσπαθεί καθόλου να αποφευχθεί, ως οφείλει, το κλίμα του Εθνικού Διχασμού και των Εμφυλίων Συγκρούσεων, το οποίο απειλεί ξανά τη χώρα – με όλα όσα δεινά κάτι τέτοιο συνεπάγεται, ευχόμενοι φυσικά να κάνουμε λάθος.
Όσον αφορά την αξιωματική αντιπολίτευση, ευχόμαστε και ελπίζουμε να μην ακολουθήσει τον ίδιο ολισθηρό δρόμο, «ενδίδοντας στην κυβερνητική πρόκληση» – αφού θα ήταν απολύτως καταστροφικό για την Ελλάδα. Σε σχέση τώρα με τη διεξαγωγή των εκλογών, παραθέτουμε τα κατωτέρω από τον Τύπο – τα οποία φυσικά δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε για την ορθότητα τους, αφού δεν είμαστε συνταγματολόγοι:
.
“Την Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου αρχίζει στην Ολομέλεια της Βουλής η διαδικασία για την εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας. Το Σύνταγμα προβλέπει ότι, οι πρόεδροι όλων των κοινοβουλευτικών ομάδων θα πρέπει, εάν επιθυμούν, να υποδείξουν με επιστολή που θα αποστείλουν στον πρόεδρο της Βουλής τον υποψήφιο που προτείνουν στην ολομέλεια για το ανώτατο πολιτειακό αξίωμα.
Κατά την ονομαστική ψηφοφορία που θα διεξαχθεί στις 17 Δεκεμβρίου, ο υποψήφιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα πρέπει να ψηφιστεί από τουλάχιστον 200 βουλευτές. Σε περίπτωση μη συγκέντρωσης του συγκεκριμένου αριθμού, η ονομαστική ψηφοφορία θα επαναληφθεί πέντε ημέρες αργότερα. Σε αυτήν την ψηφοφορία απαιτούνται επίσης 200 ψήφοι.
Εάν στη δεύτερη ψηφοφορία δεν συγκεντρωθούν στο πρόσωπο ενός υποψηφίου οι 200 ψήφοι τότε, ξανά πέντε ημέρες αργότερα, θα διεξαχθεί η τρίτη και τελευταία ονομαστική ψηφοφορία. Αυτή τη φορά, οι θετικές ψήφοι για την ανάδειξη του Προέδρου της Δημοκρατίας πρέπει να είναι τουλάχιστον 180.
Σε περίπτωση αποτυχίας εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, τότε θα πρέπει, εντός δέκα ημερών το αργότερο, να παραιτηθεί το υπουργικό συμβούλιο και να θυροκολληθεί το προεδρικό διάταγμα διάλυσης της Βουλής και προκήρυξης εκλογών. Φυσικά θα πρέπει να προκύψει κυβέρνηση, διαφορετικά θα διεξαχθούν νέες εκλογές, όπως συνέβη το 2012 – όταν κινδύνευσε η Ελλάδα να χρεοκοπήσει.
Εάν υποθέσουμε πως συγκροτείται κυβέρνηση, η δεύτερη φάση της διαδικασίας διεξάγεται από τη νέα Βουλή αμέσως μετά τη συγκρότησή της σε σώμα – περιλαμβάνει δε άλλες τρεις διαδοχικές ψηφοφορίες. Κατά την πρώτη ψηφοφορία απαιτείται πλειοψηφία τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών, δηλαδή 180 ψήφοι.
Εάν δεν επιτευχθεί η συγκεκριμένη πλειοψηφία, η ψηφοφορία επαναλαμβάνεται μέσα σε πέντε ημέρες και απαιτείται απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών – δηλαδή 151 βουλευτές. Εάν δεν επιτευχθεί ούτε και αυτή η πλειοψηφία, τότε μετά από πέντε ημέρες, διεξάγεται η τρίτη και τελευταία ψηφοφορία, μεταξύ των δύο προσώπων που πλειοψήφησαν, κατά την οποία εκλέγεται Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκείνος που συγκεντρώνει τις περισσότερες ψήφους“.
.
