Η κατάσταση θυμίζει τον αγώνα δρόμου του παρελθόντος, μεταξύ των Η.Π.Α. και της Σοβιετικής Ένωσης – με τον οικονομικό πυρηνικό πόλεμο να εντείνεται σχεδόν καθημερινά, με ανυπολόγιστες συνέπειες για το χρηματοπιστωτικό σύστημα και τον πλανήτη
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
Το δημόσιο χρέος της υπερδύναμης ξεπέρασε πρόσφατα τα 18 τρις $ – έχοντας αυξηθεί κατά 70% (πάνω από 7 τρις $ !) από τη στιγμή που ο σημερινός πρόεδρος ανήλθε στην εξουσία. Αυτό σημαίνει πως οι τόκοι που πληρώνει το κράτος έχουν εκτοξευθεί στα ύψη, οπότε θα είναι πολύ δύσκολο να αυξηθούν τα βασικά επιτόκια εκ μέρους της κεντρικής τράπεζας – με αποτέλεσμα να συνεχίσει να διογκώνεται η χρηματοπιστωτική φούσκα.
Από την άλλη πλευρά, η μεσαία τάξη της χώρας «φθείρεται» με συνεχώς αυξανόμενο ρυθμό – γεγονός που φαίνεται από την πτώση του τζίρου λιανικής το Σαββατοκύριακο της γιορτής των Ευχαριστιών, η οποία τοποθετείται στο -11% σε σχέση με το προηγούμενο έτος. Η αιτία είναι η αύξηση των τιμών, σε συνδυασμό με τα μειωμένα πραγματικά εισοδήματα των εργαζομένων – με τον πληθωρισμό για τα νοικοκυριά, με ετήσιο εισόδημα μεταξύ 18.000 $ και 95.000 $ (με 2-3 εργαζομένους), να υπολογίζεται στο 12%, έναντι αύξησης των μισθών μόλις κατά 0,5%.
Σε μία χώρα τώρα που η κατανάλωση αποτελεί το 70% του ΑΕΠ της, οι παραπάνω συνθήκες σηματοδοτούν την είσοδο της στην ύφεση – πόσο μάλλον όταν πάνω από 100 εκ. τετραγωνικά μέτρα λιανεμπορικής επιφάνειας παραμένουν ανοίκιαστα. Το γεγονός δε ότι οι δαπάνες των νοικοκυρών, παρά το ότι μειώνονται, είναι ελάχιστα χαμηλότερες των εσόδων τους (γράφημα), δεν είναι καθόλου ευοίωνο.
.
(*Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση)
.
Περαιτέρω, ένας από τους μεγαλύτερους ειδικούς στον κλάδο του λιανεμπορίου προβλέπει πως μέχρι το τέλος της επόμενης δεκαετίας θα κλείσει το 50% των μεγάλων εμπορικών κέντρων (Mall) των Η.Π.Α. – μία διαδικασία που ευρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.
Όσον αφορά δε τα οφέλη της χώρας από την πτώση της τιμής του πετρελαίου, αφενός μεν το τεχνητά υπερτιμημένο δολάριο, αφετέρου η αδυναμία κάλυψης των δαπανών των εταιρειών εξόρυξης από σχιστόλιθο, προκαλούν ζημίες που, τουλάχιστον σε μακροπρόθεσμη βάση, θα είναι κατά πολύ υψηλότερες. Οι βιομηχανίες εξόρυξης του Τέξας, καθώς επίσης της Βόρειας Ντακότας παράγουν ήδη περισσότερες ζημίες από ότι πετρέλαιο – ενώ σύντομα θα ακολουθήσουν όλες οι άλλες.
Το όπλο λοιπόν που χρησιμοποιείται εναντίον της Ρωσίας άρχισε ήδη να εκπυρσοκροτεί προς τα πίσω – να λειτουργεί ως ένα επικίνδυνο μπούμερανγκ, το οποίο θα δημιουργήσει επίσης μεγάλα προβλήματα σε εκείνες τις τράπεζες, στις οποίες οι εταιρείες εξόρυξης είναι υπερβολικά χρεωμένες.
.
Το αμερικανικό δημόσιο χρέος
Επιστρέφοντας στο δημόσιο χρέος, η προπαγάνδα που «καλλιεργείται» στη χώρα, η παραπληροφόρηση καλύτερα, είναι κάτι παραπάνω από υπερβολική – με τους κυριότερους ισχυρισμούς να είναι οι εξής:
(α) Το χρέος μπορεί να ελεγχθεί: Το μοναδικό έτος, στο οποίο μειώθηκε το χρέος από τον ένα χρόνο στον επόμενο, ήταν το 1957 – ενώ τα τελευταία χρόνια η κυβέρνηση δαπανά περίπου το 90% ολόκληρων των φορολογικών εσόδων της για την πληρωμή των υποχρεωτικών προγραμμάτων συνταξιοδότησης, καθώς επίσης για τους τόκους του χρέους. Αυτό σημαίνει πως δεν απομένει σχεδόν τίποτα για την κάλυψη των υπολοίπων δαπανών του δημοσίου – πόσο μάλλον για τον έλεγχο (περιορισμό) του χρέους.
(β) Δεν έχει σημασία το ύψος του χρέους, αφού ανήκει στις ίδιες τις Η.Π.Α.: Μόνο δύο από τα αμερικανικά ταμεία κοινωνικής ασφάλισης (OASI, DI), κατέχουν 2,72 τρις $ του χρέους – οπότε η κυβέρνηση των Η.Π.Α. οφείλει αυτά τα χρήματα στους Πολίτες, οι οποίοι είναι ασφαλισμένοι στα ταμεία.
Επομένως, το χρέος δεν ανήκει στο κράτος, αλλά στους Πολίτες του – ενώ ένα άλλο μεγάλο μέρος του οφείλεται σε διάφορες χώρες, κυρίως στην Κίνα, η οποία προσπαθεί πλέον να μειώσει την έκθεση της στις Η.Π.Α.
