Σύμφωνα με την υπηρεσία τελωνείων, μόνο στο λιμάνι της Νάπολης το 60% των εμπορευμάτων διαφεύγει τον έλεγχο του τελωνείου – το 20% των δελτίων αποστολής δεν ελέγχεται, ενώ διενεργούνται 50.000 παραποιήσεις εγγράφων.
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
Ένας από τους βασικότερους λόγους, οι οποίοι εμπόδισαν τη Γερμανία να χρεοκοπήσει την Ελλάδα, ήταν η επένδυση της κινεζικής εταιρείας Cosco στον Πειραιά – γεγονός που είναι γνωστό σε όλους όσους παρακολούθησαν από κοντά τη «διάσωση» της χώρας από το ΔΝΤ, καθώς επίσης τις διαπραγματεύσεις του 2011 στις Κάνες.
Τα ενδιαφέροντα βέβαια της Κίνας η οποία, όπως και η Ρωσία, αναπτύσσεται στο εξωτερικό με τη δραστηριοποίηση των τεράστιων κρατικών της επιχειρήσεων, δεν σταματούν στην Ελλάδα, αλλά επεκτείνονται σε ολόκληρο τον ευρωπαϊκό Νότο – στον οποίο διακρίνει μεγάλες ευκαιρίες εξαγοράς εταιριών, καθώς επίσης ακίνητης περιουσίας.
Ειδικά όσον αφορά τον Πειραιά ο ελεγχόμενος από το κράτος όμιλος «China Overseas Shipping Group CO.» (γράφημα), ο οποίος εμφανίσθηκε πριν από πέντε περίπου χρόνια στην Ελλάδα, αντιμετώπισε στο ξεκίνημα του μία απεργία διαρκείας 45 ημερών – εκ μέρους των εργατών του λιμανιού, οι οποίοι τον υποδέχτηκαν με πανό που έγραφαν «Cosco γύρισε σπίτι σου» (πηγή: WSJ).
.
Cosco – η διακλάδωση και τα ποσοστά που διατηρεί η εταιρία σε θυγατρικές της. Τα λιμάνια και η μονάδα container leasing, παραδόξως δεν της «ανήκουν» ολοκληρωτικά, με την έννοια πως διατηρεί το 51% των μετοχών τουλάχιστον.
.
Λίγο αργότερα οι διαμαρτυρίες των συνδικάτων σταμάτησαν, κυρίως επειδή η κινεζική εταιρεία δημιούργησε 1.000 νέες θέσεις εργασίας στην καινούργια επένδυση της στο λιμάνι, για την κατασκευή του τερματικού σταθμού εμπορευματοκιβωτίων – επενδύοντας 1 δις $ και υποσχόμενη ακόμη 0,5 δις $. Έκτοτε ο Πειραιάς, στον οποίο η Cosco απέκτησε 30ετή δικαιώματα έναντι 490 εκ. € (αργότερα η σύμβαση επεκτάθηκε στα 35 έτη, με ορισμένες ακόμη παραχωρήσεις), έχει γίνει ένα από τα μεγαλύτερα και γρηγορότερα αναπτυσσόμενα λιμάνια της Μεσογείου.
Έως το 2016 η Cosco σχεδιάζει να αυξήσει τη διακίνηση των Container σε περισσότερα από 6 εκατομμύρια – έχοντας κατασκευάσει έντεκα καινούργιους γερανούς. Όταν συμβεί αυτό, η παραγωγική ικανότητα του Πειραιά θα ανταγωνίζεται τα τρία μεγαλύτερα λιμάνια εμπορευματοκιβωτίων της Ευρώπης: την Αμβέρσα, το Ρότερνταμ και το Αμβούργο.
Περαιτέρω, η επένδυση θεωρείται ως μία από τις πλέον επιτυχημένες ιδιωτικοποιήσεις της Ελλάδας – ενώ αποτελεί μία από τις λίγες νίκες της Κίνας στον τομέα των δημοσίων σχέσεων. Η αιτία είναι οι κατηγορίες που αφορούν τις ενισχυόμενες από το κράτος εταιρείες της Κίνας, σύμφωνα με τις οποίες εξαγοράζονται πολυάριθμες επιχειρήσεις κάθε είδους στις βιομηχανικές χώρες, έναντι υπερβολικά μεγάλων ποσών, με μία συνήθως αποτυχημένη διαχείριση τους.
Το λιμάνι του Πειραιά αποτελεί όμως εξαίρεση στον κανόνα, αφού πρόκειται για μία επιτυχημένη επένδυση, η οποία ωφελεί και τους δύο συμμετέχοντες – ενώ ήταν η πρώτη που η κινεζική εταιρεία (ιδρύθηκε το 1961) απέκτησε την πλειοψηφία, σε αντίθεση με τα λιμάνια στη Σιγκαπούρη, στο Σουέζ και στην Αμβέρσα, όπου η συμμετοχή της είναι μειοψηφική.
Συνεχίζοντας, ένα χρόνο πριν από την είσοδο της Cosco στον Πειραιά, διακινούταν 433.582 μόλις Container – μία ποσότητα που το 2013 επταπλασιάστηκε, φτάνοντας στα 3,16 εκ., εκ των οποίων το 80% αφορά την Cosco. Σημαντικό ρόλο στην επιτυχία αποτέλεσε η επιτυχημένη διαπραγμάτευση της διοίκησης με τους εργαζομένους, μετά την απεργία που είχαν κηρύξει τον Οκτώβριο του 2009 – όπου οι αμοιβές τους μειώθηκαν τελικά στα 1.200 € μηνιαία, στο ένα τρίτο περίπου του μισθού που απολάμβαναν προηγουμένως.
Προφανώς οι εργαζόμενοι αναγκάσθηκαν να συμφωνήσουν, αφενός μεν λόγω της κρίσης, αφετέρου επειδή η εταιρεία δημιούργησε 1.000 νέες θέσεις εργασίας – αν και οι Κινέζοι γνωρίζουν πολύ καλά τη μέθοδο, με την οποία αντιμετωπίζονται οι εργατικές αντιδράσεις.
Όσο για την τοπική αυτοδιοίκηση του Πειραιά, μάλλον ενδιαφέρεται περισσότερο για τα «στοιχήματα της διαφθοράς» στο ποδόσφαιρο, παρά για την πόλη – έχοντας απογοητεύσει για μία ακόμη φορά τους κατοίκους, οι οποίοι πίστευαν πως επέλεξαν μία πραγματική αλλαγή προς το καλύτερο.
