Περιμέναμε από την κυβέρνηση να επιτύχει τη διαγραφή χρέους στο Euro Group, όταν η αντιπολίτευση απαιτεί τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών – κάτι προφανώς ανέφικτο, αφού κανένας δανειστής δεν διαπραγματεύεται με μία κυβέρνηση υπό αναθεώρηση
.
Εμείς οι Έλληνες, χωρίς καμία διάθεση υπερβολής ή «φυλετικής έπαρσης», είμαστε ένας εξαιρετικά προικισμένος λαός – ευφυείς, εργατικοί, δραστήριοι, ευέλικτοι, επινοητικοί, πολυπράγμονες, έχοντας μία αστείρευτη πραγματικά ικανότητα να ανταπεξερχόμαστε με κάθε είδους δυσκολίες.
Διαθέτουμε επί πλέον μία πάμπλουτη σε φυσικές ομορφιές και όχι μόνο χώρα, με μία τεράστια πολιτιστική κληρονομιά – η οποία δεν περιορίζεται στα μνημεία που καθημερινά ανακαλύπτουμε ή στα υπόλοιπα έργα κορυφαίας τέχνης και επιστήμης των προγόνων μας, αλλά αποτελεί μέρος των γονιδίων μας, κεντρικό συστατικό στοιχείο του χαρακτήρα μας.
Η μακραίωνη ιστορία μας όμως δεν μας εφοδίασε μόνο με πλεονεκτήματα, αλλά και με ελαττώματα – το σημαντικότερο ίσως εκ των οποίων είναι η εσφαλμένη αντίληψη μας για τον υπόλοιπο πλανήτη. Αυτό οφείλεται κυρίως στην περιορισμένη πληροφόρηση μας από τα ΜΜΕ, τα οποία όμως συμπεριφέρονται σύμφωνα με τις επιθυμίες των «πελατών» τους – ουσιαστικά λοιπόν στη δική μας αδιαφορία για όλα όσα συμβαίνουν εκτός Ελλάδας.
Ειδικότερα, θεωρώντας ανέκαθεν πως είμαστε το κέντρο του κόσμου, πως όλοι οι άλλοι είναι βάρβαροι, δίνουμε ελάχιστη σημασία σε όλα όσα συμβαίνουν διεθνώς. Επικεντρωνόμαστε στο εσωτερικό, με ατέρμονες πολιτικές συζητήσεις στα τηλεοπτικά παράθυρα, αναφερόμαστε επιδερμικά στα διεθνή θέματα, δεν εμβαθύνουμε σχεδόν ποτέ και δεν προσπαθούμε να αποκτήσουμε μία τεκμηριωμένη αντίληψη του πλανήτη – ούτε σε γεωπολιτικό, ούτε σε οικονομικό επίπεδο.
Στα πλαίσια αυτά, θεωρούμε πως είναι δυνατόν να ανακτήσουμε τη χαμένη εθνική μας κυριαρχία, χωρίς καν να προσπαθήσουμε – χωρίς να κουραστούμε και χωρίς να υποφέρουμε, παρά το ότι έχουν προηγηθεί χιλιάδες σφάλματα: δικά μας, κυρίως δεν των πολιτικών ηγεσιών μας. Απαιτούμε δε από εκείνους πολιτικούς, τους οποίους θεωρούμε ταυτόχρονα ανίκανους, ανεπαρκείς ή διεφθαρμένους, να επιτύχουν θαύματα – ενώ εμείς έχουμε αντικρουόμενες μεταξύ τους προσδοκίες, οι οποίες είναι απολύτως μη ρεαλιστικές.
Περιμέναμε λοιπόν από τη σημερινή κυβέρνηση να διεκδικήσει τη διαγραφή χρέους που της είχαν υποσχεθεί οι «εταίροι» μας το 2012, στο μέρος που τους αφορά (52,9 δις € διμερή δάνεια, 144,7 δις € δάνεια του ΕΤΧΣ – τα υπόλοιπα έως τα 240 δις € είναι του ΔΝΤ), όταν η αξιωματική αντιπολίτευση απαιτεί τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών σε μερικούς μήνες – κάτι που φυσικά είναι παράλογο, αφού κανένας δανειστής δεν διαπραγματεύεται με μία «κυβέρνηση υπό αναθεώρηση».
Πόσο μάλλον όταν ο διεκδικητής της εξουσίας αναφέρει ολοκάθαρα πως η κυβέρνηση δεν πρέπει και δεν επιτρέπεται να δεσμευτεί με τίποτα, έχοντας απολέσει τη νομιμοποίηση της, καθώς επίσης πως δεν θα σεβαστεί οτιδήποτε υπογραφεί – όταν «δυναμιτίζει» λοιπόν εκ των προτέρων οποιαδήποτε διαπραγμάτευση. Εμείς δεν εξετάζουμε βέβαια εάν έχει δίκιο ή άδικο η αντιπολίτευση, αλλά μόνο το γεγονός και τις εύλογες συνέπειες του – προσπαθώντας να είμαστε αντικειμενικοί.
Συνεχίζοντας, οι δημοσιογράφοι θεωρούν πως ο δύστυχος υπουργός οικονομικών απέτυχε στην πρόσφατη σύσκεψη του «Euro Group», επειδή δεν κατάφερε να φέρει εις πέρας την εκ των προτέρων εντελώς αδύνατη αποστολή του – να επαληθεύσει δηλαδή τις ουτοπικές προσδοκίες όλων μας.
Περιμένουμε δε πως η κυβέρνηση θα μπορέσει να διώξει το ΔΝΤ, οπότε να δανειστεί από τις αγορές, παρά το ότι απαιτούμε τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του, κατά τους δικούς μας ισχυρισμούς, μη βιώσιμου χρέους μας – ενώ είναι αδύνατον να μην κατανοούμε πως δεν δανείζει κανείς καμία χώρα, γνωρίζοντας πως η ίδια πιστεύει ότι είναι χρεοκοπημένη.
Επομένως, πιστεύουμε πως είναι λογικό να διακινδυνεύσουν οι αγορές να χάσουν συνειδητά τα χρήματα τους, επειδή η κυβέρνηση θα καταφέρει να τις πείσει να κάνουν «χαρακίρι» – διαφορετικά θεωρείται ανίκανη. Απορούμε δε για την χθεσινή εκτόξευση των επιτοκίων των δεκαετών ομολόγων στα ύψη, καθώς επίσης για την πολλοστή κατά σειρά κατάρρευση του χρηματιστηρίου (γράφημα), παρά το ότι εμείς την προκαλέσαμε – απαιτώντας ανόητα πράγματα, τα οποία γνωρίζουμε πολύ καλά πως είναι αδύνατον να πραγματοποιηθούν.
.
.
Περαιτέρω, είναι εύλογο πως η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους (75%), η πληρωμή του υπολοίπου με περίοδο χάριτος και με ρήτρα ανάπτυξης, παράλληλα με την διοχέτευση των ποσών που δεν θα διατεθούν για την εξυπηρέτηση του χρέους στην εσωτερική αγορά, κατά τις δεσμεύσεις της αντιπολίτευσης (τις οποίες συμμερίζεται ένα μεγάλο μέρος των Ελλήνων, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις), δεν είναι δυνατόν να επιτευχθούν με διαπραγμάτευση – αφού κανένας λογικός πιστωτής, κάτοχος ομολόγων αγγλικού δικαίου ή δρακόντειων δανειακών συμβάσεων, δεν πρόκειται να συμφωνήσει.
Επομένως, προϋποθέτουν τη μονομερή καταγγελία όλων όσων μας επιβλήθηκαν και αποδεχθήκαμε από την Τρόικα – κατ’ επέκταση, την αθέτηση πληρωμών, οπότε τη χρεοκοπία, όπως ακριβώς ενήργησε και η Αργεντινή (η οποία όμως δεν είχε υπογράψει κανένα PSI, δεν ανήκε σε καμία νομισματική ένωση, είχε τη δική της κεντρική τράπεζα κοκ.).
Μία ανάλογη τοποθέτηση της χώρας, με βάση την οποία θα αποκοπεί για πολλά χρόνια από τις διεθνείς αγορές (όπως και η Αργεντινή), είναι ενδεχομένως δυνατή, με τη μετατροπή του συστήματος μας σε «κομμουνιστικό» (άρθρο) – σε μία κεντρικά κατευθυνόμενη οικονομία, με την εθνικοποίηση των τραπεζών, με το δικό της νόμισμα κοκ.
Προϋποθέτει δε ένα χρονικό διάστημα εξαιρετικά επώδυνο για το σύνολο του πληθυσμού – το οποίο δεν μπορούμε να θεωρήσουμε παράλογο, αφού πράγματι μόνο έτσι ανακτάται η εθνική κυριαρχία μίας υπερχρεωμένης στο εξωτερικό χώρας.
Οφείλουν όμως να είναι ενημερωμένοι με κάθε λεπτομέρεια οι Έλληνες, σχετικά με το δρόμο που οδηγεί στην ελευθερία τους – να μην νομίζουν δηλαδή πως είναι ανώδυνος και σε κάθε περίπτωση να τον έχουν συνειδητά επιλέξει. Διαφορετικά θα οδηγηθούμε σε καταστάσεις που θα βυθίσουν τη χώρα στο χάος – το αργότερο όταν διαπιστωθεί πως τα ράφια των σούπερ μάρκετ θα είναι άδεια, ότι οι ουρές στα βενζινάδικα θα αυξάνονται καθημερινά, πως η θέρμανση θα είναι αγαθό πολυτελείας, ότι τα φάρμακα θα δίνονται με δελτίο, πως η εξαθλίωση θα αποτελεί τον κανόνα, ότι η εγκληματικότητα θα αυξηθεί κοκ.
Φυσικά ο κίνδυνος να υποστούμε επί πλέον κυρώσεις εκ μέρους των δανειστών μας, της Ευρώπης επίσης, δεν είναι ανύπαρκτος – ενώ το παράδειγμα της Ρωσίας (άρθρο), μίας προφανώς ισχυρότερης χώρας συγκριτικά με την Ελλάδα, αποδεικνύει πως τα αποτελέσματα δεν είναι καθόλου ανώδυνα. Η ελευθερία όμως δεν είναι κάτι το αυτονόητο, δεν μας την οφείλει δυστυχώς κανείς και δεν αποκτάται χωρίς αντίτιμο – το ύψος του οποίου δεν το καθορίζουμε εμείς, όσο και αν θα το θέλαμε, αλλά η διεθνής κοινότητα.
Στα πλαίσια αυτά, θα ήταν περισσότερο εποικοδομητικό και έντιμο το να ενημερώνονται σωστά οι Πολίτες, τόσο από τα κόμματα, όσο και από τα ΜΜΕ, σχετικά με τις ρεαλιστικές εναλλακτικές τους δυνατότητες – αφού όλα τα υπόλοιπα μόνο ως ανεύθυνη χειραγώγηση μπορούν να θεωρηθούν.
.
