Η Κίνα δεν ανέκοψε στην πραγματικότητα ποτέ την ανάπτυξή της, ακόμη και την περίοδο της αμερικανικής κρίσης του 2008. Η κυβέρνησή της κατά πάσα πιθανότητα φοβόταν ότι, εάν οδηγούταν σε αρνητική ανάπτυξη, ίσως να μην ανέκαμπτε ποτέ ξανά
(To άρθρο αποτελείται από 3 Σελίδες)
.
Ο Bao Li είναι ο ιδιαίτερος οικονομικός σύμβουλος του Γενικού Γραμματέα και αρχηγού του κομμουνιστικού κόμματος της Κίνας Xi Jinping. Παχουλός και συνεσταλμένος, με μικρή μύτη και με βαριά στρογγυλά γυαλιά στερεωμένα σε αυτήν, ο Bao είχε αρχίσει και πάλι να ιδρώνει, όπως του συνέβαινε σχεδόν πάντα όταν περίμενε για την μηνιαία συνάντηση με τα υψηλόβαθμα στελέχη της παράταξης.
Καθόταν αναπαυτικά (τουλάχιστον έτσι θα ίσχυε υπό διαφορετικές συνθήκες) στον φαρδύ καναπέ στην αίθουσα αναμονής, έξω από το γραφείο του κυβερνήτη της Κεντρικής Τράπεζας της Κίνας Zhou Xiaochuan, του ανωτέρου του. Τον περίμενε για να αναχωρήσουν μαζί για τα ειδικά γραφεία συναντήσεων στο «Μέγαρο του λαού», όπου θα τους περίμενε ο Γενικός Γραμματέας.
Ανυπόμονος όπως ήταν, ο Bao προσπαθούσε να συγκρατηθεί να μην κάνει περαιτέρω σκέψεις επάνω στο φλέγον ζήτημα της οικονομίας. Είχε ξανά και ξανά διαβάσει όλα τα δημόσια στοιχεία που δημοσιοποίησε η κυβέρνηση του, καταλήγοντας σε συμπεράσματα που σίγουρα δεν θα του επέτρεπαν να τα παρουσιάσει δημόσια.
Πάνω που αποφάσισε να σηκωθεί για να ξεμουδιάσει (ο άνετος καναπές του θύμιζε άλλες εποχές, εποχές με λιγότερες ανησυχίες και λιγότερες ώρες εργασίας, εποχές που θα κατάφερνε να παραμείνει ξύπνιος, καθισμένος σε έναν άνετο καναπέ), η πόρτα του κυβερνήτη άνοιξε και από μέσα ξεπρόβαλε η ξινή και κοντή (αλλά και υπερβολικά αυτάρεσκη) ιδιαιτέρα, η οποία ικανοποιήθηκε παρατηρώντας τον να πετάγεται απότομα και τρομαγμένα στο άνοιγμα της πόρτας.
Τον προσπέρασε με το κεφάλι να κοιτάζει ψηλά, ενώ ο Bao ευχόταν να μην παρατηρούσε το πεταμένο κάτω τσαντάκι του, πέφτοντας επάνω του.
Ο Bao Li συνήλθε γρήγορα και ακολούθησε τον ψηλό και λιγνό κυβερνήτη της Κεντρικής Τράπεζας στις σκάλες, προς το αμάξι που τους περίμενε, μαζί με τη σχετική συνοδεία ασφαλείας.
Μόλις μπήκαν στο αυτοκίνητο, ο κυβερνήτης Zhou Xiaochuan τελικά του έδωσε την απαραίτητη σημασία. Κοιτάχτηκαν για μερικά δευτερόλεπτα μέχρι που τελικά ο Bao μετακινήθηκε σχεδόν έντρομος στο κάθισμά του, συνειδητοποιώντας πως ο Xiaochuan περίμενε την αναφορά του.
«Κύριε κυβερνήτη, αφιέρωσα όλο τη χθεσινή ημέρα προετοιμαζόμενος για τη σημερινή συνάντηση», άρχισε να τραυλίζει. «Ομολογώ, πως έχω βαθιά προβληματιστεί. Η στρατηγική που εφαρμόζει η κυβέρνησή μας μετά τη κρίση των ΗΠΑ του 2008, δεν μπορεί να συνεχιστεί απ’ αόριστον».
Ο κυβερνήτης συνοφρυώθηκε, αναλογιζόμενος τα όσα συνέχισε να του λέει ο Bao και αναρωτιόταν πόσοι άλλοι άραγε αντιλαμβάνονταν τα όσα είχε ανακαλύψει ο νεαρός και παχουλός προσωπικός οικονομικός σύμβουλος της κυβέρνησης.
O Bao συνέχισε να μιλάει για το πώς η κίνηση της κυβέρνησης να μειώσει τα άμεσα χρηματοδοτικά της σχέδια (περιορίζοντας έτσι το δημόσιο χρέος) δεν έχει ανακόψει τις επενδύσεις σε υποδομές και έργα εκ μέρους των τοπικών κυβερνήσεων.
.
Κίνα – η εξέλιξη του δημόσιου χρέους της χώρας ως ποσοστό επί του ΑΕΠ.
.
Συνέχισε, τονίζοντας πως η συνολική χρηματοδότηση της Κίνας άγγιξε τα $317 δις τον Ιούνιο του 2014, τη στιγμή που οι προβλέψεις των αναλυτών (και του ιδίου) είχαν οριστεί στα $200 δις. Στο σημείο αυτό ο Bao έκανε μια παύση, ψάχνοντας μέσα στο ανοργάνωτο τσαντάκι (όπως του άρεσε να αποκαλεί τον ξεφτισμένο χαρτοφύλακά του) για τα στοιχεία του προηγούμενου μήνα και όταν τελικά τα βρήκε, ξαναστερέωσε τα βαριά γυαλιά του που είχαν γλιστρήσει χαμηλότερα και τον εμπόδιζαν να δει καθαρά τα νούμερα με τα μυωπικά του μάτια.
Σαν να ανακάλυψε κάποιον θησαυρό, ανέφερε στον κυβερνήτη πως τον Μάιο του ίδιου έτους, η συνολική χρηματοδότηση ήταν περί τα $200 δις, ενώ το προηγούμενο έτος ήταν στα $150 δις. Για άλλη μια φορά έκανε μια παύση, αυτή τη φορά όμως για να συνειδητοποιήσει πόσο σημαντική ήταν η διαφορά με πέρυσι.
Τελικά προχώρησε σε ένα ακόμη αμφιλεγόμενο ζήτημα, που αφορούσε τα ξένα συναλλαγματικά αποθέματα της χώρας. Έκανε μια σύντομη αναφορά στις τελευταίες ανακοινώσεις του οικονομικού επιτελείου, σχετικά με την αύξηση των αποθεμάτων κατά 1,1% – επίπεδα χαμηλότερα του 2012.
Προχωρώντας μέσα από εξειδικευμένα στατιστικά και μαθηματικά στοιχεία, ο Bao κατέληξε στο συμπέρασμα πως το 1,1% ήταν εξαιρετικά χαμηλό ποσοστό και πως ισοδυναμούσε με τη φυγή κεφαλαίων από τη χώρα – μια κατάσταση που θα ασκούσε σημαντικές πιέσεις στην ισοτιμία του εθνικού νομίσματος, του Γουάν (ή του Renminbi όπως πραγματικά λέγεται).
Ο κυβερνήτης Zhou Xiaochuan δεν φάνηκε να εκπλήσσεται. Πολλά από όσα του έλεγε ο Bao, του ήταν ήδη γνωστά. Άλλωστε ο ρόλος του νεαρού συμβούλου, ήταν να βγάζει συμπεράσματα αποκλειστικά από τα δημόσια στοιχεία, ώστε να μπορεί εκείνος μετά να κρίνει πόσα αντίστοιχα είναι σε θέση να ανακαλύψουν οι αγορές.
Αυτός ήταν άλλωστε και ο λόγος, που αργότερα ο πρωθυπουργός Li Kegiang έκανε τη δημόσια εμφάνισή του, μιλώντας μεταξύ άλλων για το πώς «η οικονομία πήγε καλύτερα το 2ο τρίμηνο» ενώ πρόσθεσε πως «θα αυξήσουμε τα μέτρα για να την στηρίξουμε ακόμη περισσότερο» – μειώνοντας έτσι τον κίνδυνο να πανικοβληθούν οι αγορές και να προκαλέσουν μεγαλύτερη ζημία, από ότι θα ήταν δικαιολογημένη από τα πραγματικά στοιχεία.
To άρθρο αποτελείται από 3 Σελίδες (…)
