Η Αυστρία
Το ακροδεξιό κόμμα της χώρας (FPÖ) εμφανίσθηκε έντονα υποχωρητικό κατά τη διάρκεια των ευρωεκλογών, ενδεχομένως με στόχο να μην τρομάξει την αστική τάξη – γεγονός που συμπεραίνεται από το ότι, δεν χρησιμοποίησε υπερβολικά εθνικιστικά ή ρατσιστικά συνθήματα στην προεκλογική του καμπάνια. Η απόφαση του αυτή ήταν σωστή, αφού αναδείχθηκε στον πραγματικό νικητή στην Αυστρία – με 20,5% ή με 7,8% περισσότερους ψήφους από τις προηγούμενες εκλογές.
Τέσσερις βουλευτές του κόμματος εξελέγησαν στο Ευρωκοινοβούλιο, ενώ ανήκουν στην ίδια ευρωπαϊκή παράταξη με το γαλλικό «Εθνικό Μέτωπο» – παρά το ότι το κόμμα δυσκολεύεται να ελέγξει τις εξτρεμιστικές ακροδεξιές και ρατσιστικές τάσεις στο εσωτερικό του, οι οποίες μοιάζουν με τις αντίστοιχες στην Ελλάδα.
Η παράταξη πάντως τοποθετείται ανοιχτά εναντίον των μειονοτήτων ενώ, όπως και το γαλλικό κόμμα, επιδιώκει δημοψήφισμα στη χώρα της, με στόχο την έξοδο της από την Ευρώπη – καθώς επίσης την ισχυροποίηση του εθνικού Κοινοβουλίου, απέναντι στις Βρυξέλες.
Σύμφωνα με τον ηγέτη των σοσιαλιστών στην Ευρώπη, ο αρχηγός του αυστριακού ακροδεξιού κόμματος είναι ολοφάνερα ναζιστής – μάχεται δε εναντίον του κινδύνου «ισλαμοποίησης» της Ευρώπης, εμφανιζόμενος με έναν χριστιανικό σταυρό στις προεκλογικές του συγκεντρώσεις.
.
Η Γερμανία
Η «Εναλλακτική παράταξη για τη Γερμανία» (AfD) αρνείται το δεξιό ή ακροδεξιό χαρακτηρισμό της – με τον καθηγητή οικονομικών και αρχηγό της να θεωρεί πως είναι απλά μία αστική, φιλελεύθερη λύση, απέναντι στα παραδοσιακά κόμματα της χώρας του.
Προφανώς δεν θέλει να χαρακτηριστεί ως ναζιστική, για να μην διακινδυνεύσει την εκλογική της δύναμη – αν και ο αρχηγός της τόνισε σε μία συνέντευξη του πως είναι καλύτερα να ψηφίσουν το κόμμα του, αντί για το νεοναζιστικό NPD. Όταν δε ο ίδιος ο πρόεδρος της Γερμανίας έδειξε ικανοποιημένος σχετικά με το ότι, “η δημαγωγική αυτή παράταξη δεν εκλέχτηκε στο γερμανικό Κοινοβούλιο“, οι αμφιβολίες κλιμακώνονται
Σε κάθε περίπτωση όμως, η εκλογική δύναμη του κόμματος αυξήθηκε στο 7%, με επτά βουλευτές στο Ευρωκοινοβούλιο – ενώ οι θέσεις του είναι ξεκάθαρα αντιευρωπαϊκές, απαιτώντας την έξοδο της Γερμανίας από την Ευρωζώνη, όσο το δυνατόν γρηγορότερα.
Η Γερμανία βέβαια εξέλεξε και ένα αυθεντικό ναζιστικό κόμμα στο Ευρωκοινοβούλιο – την NPD, την εθνικοδημοκρατική παράταξη, με έναν βουλευτή. Προφανώς πρόκειται για ένα ρατσιστικό, αντιευρωπαϊκό κόμμα, το οποίο εξυμνεί το Χίτλερ όπως και το ελληνικό.
.
Η Ιταλία
Στην Ιταλία δεν διακρίνονται σαφή φασιστικά στοιχεία – αφού τα δύο αντιευρωπαϊκά κόμματα (Beppe Grillo, Berlusconi) δεν έχουν καμία σχέση με την ακροδεξιά. Και τα δύο όμως έχασαν στις ευρωεκλογές – το δεύτερο τη μισή περίπου δύναμη του (16,8%) ενώ το πρώτο 4,4% (21,2%).
Το αμιγώς φασιστικό κόμμα της χώρας (Fratelli d‘Italia – Alleanza Nazionale), δεν κατάφερε να εκλέξει κανέναν ευρωβουλευτή – παίρνοντας μόλις 3,7%. Οι αντιευρωπαϊστές της Lega Nord, οι οποίοι είναι εναντίον των Βρυξελών, όπως επίσης της κεντρικής κυβέρνησης της Ιταλίας, επιδιώκοντας την ανεξαρτησία της Β. Ιταλίας, κέρδισαν ελαφρά – φτάνοντας το 6,2% (αν και στις ευρωεκλογές του 2009 είχαν υπερβεί το 10%).
.
Η Δανία
Το ακροδεξιό «λαϊκό κόμμα» του μικρού Βασιλείου αναδείχθηκε στη μεγαλύτερη κομματική δύναμη, παίρνοντας το 26% των ψήφων – με ισχυρότερη απαίτηση του την αυστηρή μεταναστευτική πολιτική.
Πρόκειται βέβαια για ένα πολύ μετριοπαθές κόμμα, συγκρινόμενο με τα υπόλοιπα – αφού απορρίπτει τη συνεργασία ακόμη και με το συγγενικό του γαλλικό κόμμα, καθώς επίσης με το αντίστοιχο της Σουηδίας.
Έγινε ιδιαίτερα αντιληπτό διεθνώς, όταν απαίτησε το κλείσιμο των συνόρων της Δανίας με τη Γερμανία, για να εμποδιστεί η παράνομη μετανάστευση – ενώ επιμένει να δίνονται επιδοτήσεις στα παιδιά των ξένων εκ μέρους του κράτους, μόνο αφού παρέλθουν δύο χρόνια. Σε κάθε περίπτωση, το κόμμα δεν επιδιώκει την έξοδο της Δανίας από την ΕΕ, αλλά την αύξηση της ισχύος του Κοινοβουλίου της χώρας, απέναντι στις Βρυξέλλες.
.
Η Αγγλία
Το αντιευρωπαϊκό κόμμα της χώρας (Ukip) δεν έχει καμία σχέση με τις υπόλοιπες ναζιστικές παρατάξεις – επίσης όχι με το γαλλικό «Εθνικό Μέτωπο». Ο αρχηγός του τις θεωρεί όλες ως ρατσιστικές και αντισημιτικές παρατάξεις – ενώ δεν είναι υπέρ του προστατευτισμού ή της αναίρεσης της παγκοσμιοποίησης.
Οι θέσεις του όσον αφορά το πρόβλημα της μετανάστευσης δεν είναι η απαγόρευση της εισόδου ξένων στη χώρα, αλλά ο περιορισμός τους στους 50.000 ετήσια – έχοντας την άποψη πως η Αγγλία δεν μπορεί να αφομοιώσει περισσότερους, κάτι με το οποίο φαίνεται να συμφωνεί και η κοινή γνώμη.
Το πρόγραμμα του κόμματος δεν είναι τόσο καθαρό, αλλά πρόκειται για μία φιλελεύθερη, εξαιρετικά συντηρητική παράταξη η οποία επιδιώκει, μεταξύ άλλων, τη μείωση των φόρων – ενδεχομένως έναν «επίπεδο» φορολογικό συντελεστή (Flat Tax), ο οποίος να ισχύει για όλους. Σε κάθε περίπτωση, ήταν ο μεγάλος νικητής των Ευρωεκλογών στην Αγγλία – γεγονός που θορύβησε σημαντικά τα παραδοσιακά κόμματα της χώρας, τα οποία υιοθετούν πλέον πολλές από τις θέσεις του.
.
Η Γαλλία
Το «Εθνικό Μέτωπο» έχει διαφοροποιηθεί σημαντικά με την πάροδο του χρόνου – αν και στο ξεκίνημα του δεν διέφερε καθόλου από το ξεκίνημα της ακροδεξιάς στην Ελλάδα, ενώ ήταν ίσως πολύ πιο βίαιο. Σήμερα όμως δεν τοποθετείται ανοιχτά εναντίον των Εβραίων, έχει σταματήσει τη ρατσιστική ρητορική του και συμπεριφέρεται αρκετά πολιτισμένα – αν και στον πυρήνα του, στη βασική του ιδεολογία, παραμένει όπως ήταν.
Σύμφωνα με το ίδιο, ο λαός είναι υγιής αλλά υποφέρει από ένα διεφθαρμένο, σάπιο σύστημα. Δεν υπάρχει αριστερά και δεξιά, αλλά η πατρίδα και η πολιτική της έκφραση: Το «Εθνικό Μέτωπο». Το Κοινοβούλιο είναι ένα «σάπιο δημιούργημα» (οι ναζί το ονόμαζαν μαύρο δωμάτιο), ενώ οι κυβερνώντες είναι υπηρέτες του διεθνούς κεφαλαίου (για τους ναζί ήταν το εβραϊκό κεφάλαιο).
Οι καινούργιοι προδότες της πατρίδας είναι για το κόμμα εκείνοι οι πολιτικοί, οι οποίοι υπηρετούν πιστά τις Βρυξέλες – ενώ ο φιλελευθερισμός είναι ανεπιθύμητος, επειδή υποτιμάει τις πατριωτικές αξίες. Όσον αφορά τα δημοκρατικά δικαιώματα, η παράταξη θεωρεί πως δεν είναι αρνητικός ο περιορισμός τους, εάν κάτι τέτοιο απαιτείται για το καλό της πατρίδας.
Υπενθυμίζουμε πως το κόμμα, το οποίο ιδρύθηκε το 1972, πήρε το 25% των ψήφων – ενώ στο ξεκίνημα του είχε έντονο ρατσιστικό χαρακτήρα, θεωρούσε το ολοκαύτωμα ως μία αδιάφορη λεπτομέρεια, καθώς επίσης τον κύριο «Ebola», τη θανατηφόρο επιδημία δηλαδή, ως τη σωστή λύση για το πρόβλημα του υπερπληθυσμού της Αφρικής. Η κόρη του ιδρυτή, η αρχηγός του κόμματος, εκφράζεται με αντίστοιχες ρατσιστικές και αντισημιτικές λέξεις – ενώ πιστεύει πως η ΕΕ είναι μία δικτατορία των τραπεζών.
.
Η Ολλανδία
Το «κόμμα της ελευθερίας» (PVV), το οποίο συνεργάζεται στενά με το «Εθνικό Μέτωπο», έχασε 3,2% σε σχέση με το 2009 – καταλαμβάνοντας με 13,2% την τρίτη θέση στη χώρα του (4 Ευρωβουλευτές).
Ο αρχηγός του είναι ορκισμένος εχθρός της Ευρώπης, ενώ θεωρεί «τρέλα» το Ευρώ – παράλληλα μισεί το Ισλάμ, πιστεύοντας πως είναι η πηγή της τρομοκρατίας. Είναι εναντίον της μετανάστευσης Βουλγάρων, Ρουμάνων και Πολωνών στην πατρίδα του, τοποθετήθηκε βίαια εναντίον των Μαροκινών, έντονα ρατσιστής αλλά όχι αντισημίτης – ισχυριζόμενος πως οι εμπειρίες του από την παραμονή του στο Ισραήλ είναι οι καλύτερες.
.
Συμπέρασμα
Είναι προφανές ότι, η ακροδεξιά στην Ευρώπη ευρίσκεται σε μία συνεχή ανοδική πορεία – ενώ η Δημοκρατία υποχωρεί άτακτα. Το ίδιο ισχύει και στην Ελλάδα στην οποία, εάν η ακροδεξιά εθνικιστική παράταξη μειώσει τους τόνους, «λειάνει» τη γλώσσα και ωραιοποιήσει το πρόγραμμα της, η άνοδος της θα είναι ραγδαία.
Η αιτία θα είναι φυσικά η απολύτως λανθασμένη και «αιμοβόρα» πολιτική που επιβάλλουν οι δανειστές της χώρας, μέσω του επίσημου εκπροσώπου τους: της ελληνικής κυβέρνησης.
Για εκείνο το χρονικό διάστημα λοιπόν που η πολιτική αυτή αποτυγχάνει, όσον αφορά το βιοτικό επίπεδο, την απασχόληση και τις προοπτικές των Ελλήνων, ενώ επιχειρείται παράλληλα η λεηλασία της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας τους, η εθνικιστική παράταξη θα σημειώνει δυστυχώς μεγάλη αύξηση των εκλογικών ποσοστών της – τα οποία ίσως ξεπεράσουν ακόμη και το 20%, κρίνοντας από το «συγγενικό» της γαλλικό κόμμα.
