Οι ομοιότητες των μεθόδων των αποικιοκρατών στην Αφρική, με αυτές στην Ελλάδα, είναι τρομακτικές – με πρώτη την πλήρη εξάρτηση της αποικίας από τις εισαγωγές και δεύτερη τις θανατηφόρες επιδημίες, λόγω της εξαθλίωσης του πληθυσμού
(To άρθρο αποτελείται από 3 Σελίδες)
.
“Στο λιμάνι της Νάπολης δραστηριοποιείται η σημαντικότερη ναυτιλιακή εταιρεία της Κίνας, η COSCO, η οποία κατέχει τον τρίτο μεγαλύτερο στόλο στον κόσμο. Έχει αναλάβει τη διαχείριση του μεγαλυτέρου τερματικού σταθμού κοντέινερ, σε κοινοπραξία με την MSC – η οποία κατέχει το δεύτερο μεγαλύτερο στόλο στον κόσμο και εδρεύει στη Γενεύη. Ελβετοί και Κινέζοι ενώθηκαν σε κοινοπραξία και αποφάσισαν να επενδύσουν στη Νάπολη το μεγαλύτερο μέρος των επιχειρήσεων τους. Θα έπρεπε να διευρύνουμε υπερβολικά τη φαντασία μας, για να προσπαθήσουμε να αντιληφθούμε πως είναι δυνατόν το εύρος της κινεζικής παραγωγής να αποτίθεται στο κατώφλι του ναπολιτάνικου λιμανιού.
Τα προϊόντα έχουν πολλές υπηκοότητες – υβριδικές και νόθες. Τα μισά γεννιούνται στην κεντρική Κίνα, αργότερα ολοκληρώνονται σε κάποια σλαβική περιφέρεια, τελειοποιούνται στη βορειοανατολική Ιταλία και συσκευάζονται στα Τίρανα, για να καταλήξουν σε κάποια εμπορική αποθήκη της Ευρώπης. Σήμερα στη Νάπολη εκφορτώνονται εμπορεύματα, τα οποία προέρχονται σχεδόν αποκλειστικά από την Κίνα – 1.600.000 τόνοι είναι αυτά που καταγράφονται. Τουλάχιστον άλλο 1.000.000 τόνοι περνούν από το λιμάνι χωρίς να αφήσουν ίχνος. Σύμφωνα με την υπηρεσία τελωνείων, μόνο στο λιμάνι της Νάπολης το 60% των εμπορευμάτων διαφεύγει τον έλεγχο του τελωνείου – το 20% των δελτίων αποστολής δεν ελέγχεται, ενώ διενεργούνται περίπου 50.000 παραποιήσεις εγγράφων.
Τα κοντέινερ, τα οποία πρέπει να εξαφανιστούν προτού ελεγχθούν, ευρίσκονται στις πρώτες σειρές. Κάθε κοντέινερ είναι κανονικά αριθμημένο – υπάρχουν όμως πολλά με την ίδια ακριβώς αρίθμηση. Έτσι, ένα ελεγμένο κοντέινερ «βαφτίζει» αυτόματα όλα τα ομώνυμα του, αυτά δηλαδή που έχουν το ίδιο νούμερο, σε παράνομα, τα οποία πρέπει να εξαφανιστούν. Με αυτόν τον τρόπο, ένα μεγάλο μέρος των κινεζικών εμπορευμάτων κυκλοφορεί αφορολόγητο. Οι χονδρέμποροι τα αποκτούν, χωρίς να πληρώσουν δασμούς και εφορία. Οι τιμές πρέπει να πέσουν, όλα πρέπει να κινηθούν γρήγορα, κρυφά. Οι τιμές πρέπει να «συρρικνωθούν», μέχρι να φτάσουν σε αυτές που ζητάει η αγορά. Αναπάντεχο οξυγόνο για τους Ιταλούς και Ευρωπαίους εμπόρους.
Δηλητηριώδες μονοξείδιο βέβαια για τους ντόπιους βιοτέχνες, οι οποίοι είναι αδύνατον να ανταγωνιστούν τα «λαθραία» κινέζικα προϊόντα, χωρίς την προστασία των δασμών και των φόρων – τους οποίους καλούνται οι ίδιοι να πληρώσουν (για να παραμείνει υγιές το κράτος τους), τόσο για τον εαυτό τους, όσο και για τους Κινέζους λαθρέμπορους. Έτσι, συντελείται η αποβιομηχανοποίηση της Ιταλίας και η εξάρτηση της, τουλάχιστον σε πολλά καταναλωτικά είδη, από την Κίνα – μία ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της ΕΕ, έξυπνα τοποθετημένη από τις πολυεθνικές, τους κυρίαρχους του σύμπαντος” (Η κινεζική επιδημία – R. Saviano).
.
Άρθρο
Παρά το ότι στην αρχή της χιλιετίας η Αφρική χαρακτηριζόταν ως «η χαμένη ήπειρος», το βρετανικό Economist αναφέρθηκε πρόσφατα ενθουσιασμένο στη «θριαμβευτική» άνοδο της – λόγω της δήθεν ισχυρής ανάπτυξης της μεσαίας τάξης, καθώς επίσης της θεωρητικά μεγαλύτερης πολιτικής σταθερότητας των διαφόρων χωρών.
Σύμφωνα όμως με άλλες απόψεις, “οι περισσότερες οικονομίες της Αφρικής εξαρτώνται ακόμη από μία και μοναδική πρώτη ύλη, η οποία εξάγεται σχεδόν πάντοτε ακατέργαστη – οπότε δεν μπορεί κανείς να είναι καθόλου βέβαιος ότι η ανάπτυξη, η οποία βασίζεται στις εξαγωγές και στην παγκόσμια ζήτηση πρώτων υλών, θα είναι διαχρονική ή ένα απλό πυροτέχνημα”.
Ειδικότερα, μετά από μία μεγάλη περίοδο ύφεσης, φαίνεται πως, σε μερικές τουλάχιστον αφρικανικές χώρες, η οικονομία τους ακολουθεί ανοδική πορεία. Πρόσφατα η αφρικανική τράπεζα ανάπτυξης παρουσίασε την ετήσια οικονομική μελέτη της, στην οποία οι συγγραφείς προβλέπουν για το 2014 ρυθμό ανάπτυξης 4,8%. Ακόμη πιο αισιόδοξο είναι το ΔΝΤ το οποίο, για τις 48 χώρες νότια της Σαχάρας, «προφητεύει» ανάπτυξη 5,5% – αν και σπάνια είναι σωστές οι προβλέψεις του, γεγονός που έχει τεκμηριωθεί ειδικά στην Ελλάδα.
Σε κάθε περίπτωση, για δύο τουλάχιστον χώρες, για το Μαυρίκιο και τη Μποτσουάνα, οι προοπτικές φαίνεται να είναι εξαιρετικές. Η πρώτη, η μικρή νησιωτική δημοκρατία, έχει διακριθεί διεθνώς όχι μόνο στο επίπεδο του τουρισμού, αλλά και λόγω των επιτυχημένων ζωνών ελεύθερου εμπορίου για την κλωστοϋφαντουργία. Στο γράφημα που ακολουθεί φαίνεται η εξέλιξη του ΑΕΠ του Μαυρίκιου, η οποία είναι σχετικά ανοδικά σταθερή.
.
Μαυρίκιο – η εξέλιξη του ΑΕΠ της χώρας από το 2004 έως σήμερα
.
To άρθρο αποτελείται από 3 Σελίδες (…)
