Η κρίση είναι σίγουρα ευκαιρία, αλλά όχι για ημίμετρα. Και σίγουρα όσοι απέδιδαν την απραξία τους στην έλλειψη οράματος, αν βεβαίως συμφωνούν με την στοιχειοθετημένη πρόταση, θα πρέπει να ψάξουν για άλλη δικαιολογία
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
«Είμαστε τόσο απασχολημένοι με τα σφουγγαρίσματα, ώστε δεν βρίσκουμε χρόνο να δούμε μήπως μπορούμε να κλείσουμε τη βρύση» υποστηρίζει απόφθεγμα αδέσποτο στο αχανές διαδίκτυο. Και ακριβώς αυτό συμβαίνει.
Για να φθάσει, λοιπόν, ο αναγνώστης αυτού του άρθρου στην εξέταση έστω του ερωτήματος του τίτλου, χρειάζεται να προηγηθούν πειστικές απαντήσεις σε προηγούμενα ερωτήματα που θα τον υποχρεώσουν να βρει τον χρόνο να απαντήσει σε υποθετικές ερωτήσεις. Να οραματισθεί μία κολοσσιαία δημιουργική ανατροπή σε νοοτροπία και θεσμούς. Να τις δούμε μία-μία διαδοχικά και χαλαρά;
.
Μήπως πάμε καλά με το δίδυμο πλεόνασμα;
Το δημοσιονομικό πλεόνασμα του 2013 ήταν 603 εκ Και ήδη δαπανήθηκε σε παροχές που ακυρώνουν τον χαρακτηρισμό «πλεόνασμα». Ταυτόχρονα τα «εφ’ άπαξ» περιμένουν από το 2010, απονομές συντάξεων χρονίζουν όλο και περισσότερο, «φέσια» φοριούνται συνεχώς στον ΕΟΠΥΥ και τους προμηθευτές – να συνεχίσουμε; Και η όποια φοροδοτική ικανότητα των πολιτών εξαντλείται.
Πολλοί έχουν αντιληφθεί ότι πρόκειται για βάρβαρη υποτίμηση της νοημοσύνης μας. Αυτό που εκκρεμεί είναι να δούμε αν έπαιξε κάποιο ρόλο η εκλογική συγκυρία.
Γι’ αυτούς που θέλουν περισσότερα, καλύτερα να επισημάνουμε κάποια ψυχρά αριθμητικά στοιχεία που ίσως δεν έχουν απασχολήσει την ειδησεογραφία. Στην «Έκθεση για το 2013» του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Γ. Προβόπουλου, αναφέρεται (σελ.13) ότι υπόλοιπο κερδών της Τ.τ.Ε. ύψους 817,8 εκ.€ περιέρχεται στο Ελληνικό Δημόσιο, αλλάζοντας προφανώς το πρόσημο του πρωτογενούς αποτελέσματος.
Καθώς αποφεύγεται υπεύθυνη πρόβλεψη κερδών της Τ.τ.Ε. για το 2014, αρκεί να προβληματισθούμε ως προς την κυριότερη πηγή της μεγάλης μείωσης των εξόδων. Οι «προβλέψεις» μειώθηκαν από 2.342,7 εκ.€ το 2012 σε 468,8 εκ.€ το 2013. Τι παρόμοιο θα γίνει το 2014 ;
Αντίστοιχη κριτική της κοινής γνώμης δέχθηκε και το Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών της Χώρας (σελ.83). Πλεόνασμα 1.244,7 εκ.€, αλλά οφείλεται σε δραστικούς περιορισμούς και αναβολές δαπανών, και άρα εισαγωγών. Κοινώς, «τρώμε από τα έτοιμα».
Αλλά το ίδιο Ισοζύγιο θα ήταν -1.809,6 εκ.€, αν το Ισοζύγιο Τρεχουσών Μεταβιβάσεων δεν ενισχυόταν από 1.431,5 εκ.€ σε 4.475,8 εκ.€, λόγω κυρίως μεταβιβάσεων από την Ε.Ε. Είναι αυτό στοιχείο υγείας της Οικονομίας μας ;
Και πόσο υγιές στοιχείο είναι η μεταβολή των Συναλλαγματικών Διαθεσίμων (σελ.83) από 5.500 εκ.€ το 2012 σε 4.172 εκ.€ το 2013 ; -24,1%, δεν είναι και λίγο.
Άλλο : Καθαρή εκροή καταθέσεων 111 δις € (39% !) από το Σεπτέμβριο του 2009 (σελ.139).
Κι αν όλα αυτά δεν βάζουν όλους πια σε μαύρες ανησυχίες, τι συμπέρασμα να βγάλει κανείς από την ακόλουθη τοποθέτηση του κεντρικού τραπεζίτη της χώρας; Σελ.23 : «Η επιτυχής υλοποίηση του Προϋπολογισμού το 2014 θα αποτελέσει ισχυρή ένδειξη ότι η δημοσιονομική προσαρμογή είναι διατηρήσιμη και ότι, σε συνδυασμό με την επανεκκίνηση της αναπτυξιακής πορείας της οικονομίας, μπορεί να οδηγήσει στην οριστική έξοδο της χώρας από την κρίση».
Άρα η απάντηση στο πρώτο ερώτημα είναι : δυστυχώς όχι. Και πολλούς θα ανακούφιζε μία αξιόπιστη νέα ιδέα …
.
Μέχρι πότε θα περιμένουμε την ανάπτυξη ;
Η ευημερία των αριθμών, των επιλεγόμενων αριθμών μάλιστα, δεν κρύβει την δυστυχία των πολιτών. Κάπως έτσι αναδεικνύεται κάτι που ή αγνοούν ή αποκρύπτουν πολλοί οικονομολόγοι: άλλο ανάπτυξη της οικονομίας και άλλο ανάπτυξη.
Άλλες επιστήμες διαχωρίζουν σαφώς την ανάπτυξη (development) από την μεγέθυνση (growth). Η πρώτη μετριέται – καλύτερα : εκτιμάται – σε ποιότητα ζωής, η δεύτερη σε χρήμα.
Ποιότητα ζωής είναι π.χ. η Υγεία, όχι οι δαπάνες Υγείας. Κάπως έτσι πολλοί δεν καταλαβαίνουν π.χ. γιατί είναι γεμάτες οι καφετέριες. Ένας καθημερινός καφές με καλούς φίλους στοιχίζει συνολικά πολύ λιγότερο από μία επίσκεψη σε ψυχίατρο το μήνα συν τα φάρμακα. Χώρια που έχει θετικά αποτελέσματα …
Εμφανώς, το οικονομικό μας πρόβλημα είναι πολύ σοβαρό για να το αφήσουμε στους οικονομολόγους. Χρειάζεται ευρύτερη αντιμετώπιση. Και η βάρβαρα επιβληθείσα λιτότητα ανέδειξε την λιτότητα ως στάση ζωής, ως αξία. Μαζί και την έξυπνη κατανάλωση. Ουδέν κακόν αμιγές καλού.
Μοιραία, κάποιοι θα νοσταλγήσουν τον Έλληνα καταναλωτή …
Συμπέρασμα : η ανάπτυξη είναι ante portas. Απλώς κάποιοι περιμένουν growth. Άρα η απάντηση στο δεύτερο ερώτημα είναι : η ανάπτυξη, το μέλλον των παιδιών μας, είναι στα χέρια μας. Αλλάζοντας αντιλήψεις για τη ζωή. Τα άλλα έπονται και προκύπτουν αβίαστα.
To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες (…)
