Oι διεθνείς δανειστές και οι τοκογλύφοι, συνεπικουρούμενοι από τις ελληνικές κυβερνήσεις, δεν αναζήτησαν ποτέ καμία λύση στο πρόβλημα της Ελλάδας – επιφυλάσσοντας της το ρόλο της Ιφιγένειας, τον οποίο συνεχίζει ακόμη να «υπηρετεί»
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
“Τον Απρίλιο του 2012 ψηφίστηκε στην Ελλάδα ένας νόμος, ο οποίος επέτρεπε στο Υπουργείο Υγείας να εξετάζει ανθρώπους, όσον αφορά τυχόν αφροδίσια νοσήματα – με ή χωρίς τη θέληση τους. Αιτία ήταν οι εκθέσεις νοσοκομείων και ιατρείων, σύμφωνα με τις οποίες ο αριθμός των νέων ασθενών Aids (μολύνσεων HIV), μόνο μέσα σε πέντε μήνες (Ιανουάριο έως Μάιο του 2011), εκτοξεύθηκε στα ύψη – κατά 52%.
Μία τόσο δραστική αύξηση δεν είχε συμβεί τα τελευταία χρόνια, σε καμία δυτικοευρωπαϊκή χώρα – με αποτέλεσμα να αναφέρονται τα διεθνή ΜΜΕ σε μία επιδημία-HIV στην Ελλάδα, άνευ προηγουμένου. Η ψήφιση λοιπόν του νόμου είχε σκοπό να περιορίσει την επιδημία, η οποία μεταδίδεται με τη σεξουαλική πράξη – ενώ ταυτόχρονα η κυβέρνηση χαρακτήρισε τις «ιερόδουλες» ως τεράστιο κίνδυνο για την κοινωνία, ως «θανατηφόρο παγίδα» καλύτερα για πολλά εκατομμύρια ανθρώπους, απειλώντας τες με φυλάκιση.
Περαιτέρω, ενώ στις εξαθλιωμένες περιοχές του κέντρου της Αθήνας εξελισσόταν ένας διωγμός άνευ προηγουμένου, με στόχο τις πόρνες, η αστυνομία περικύκλωσε τη Μεγάλη Βρετανία. Στόχος της ήταν να προστατεύσει τους πελάτες του ακριβού ξενοδοχείου από την επιδρομή, καθώς επίσης από τον συνεχώς αυξανόμενο αριθμό των άστεγων, των ζητιάνων, των ναρκομανών και των παιδιών του δρόμου – οι οποίοι είχαν κατακλύσει την περιοχή, τα καταστήματα, τις εισόδους πολυκατοικιών και τους σταθμούς του τραίνου, αναζητώντας μία «σκεπή» πάνω από το κεφάλι τους.
Ειδικότερα, επειδή οι άνθρωποι δεν γνώριζαν «που την κεφαλή κλίνει», μετά τη ραγδαία άνοδο των κατασχέσεων, καθώς επίσης την κατάρρευση των συστημάτων κοινωνικής πρόνοιας και ασφάλειας, ο αριθμός των αστέγων αυξήθηκε κατά 25% μεταξύ των ετών 2009 και 2011 – ειδικά στο κέντρο της Αθήνας και γύρω από το Μεγάλη Βρετανία, στο οποίο είχε ατύπως την έδρα της η τρόικα (ΕΚΤ, ΔΝΤ, Κομισιόν).
Η προστασία των πελατών του ξενοδοχείου από τους αστυνομικούς συμπεριελάμβανε και τους «άθλιους» διαδηλωτές – όπου η απαίτηση τους για περισσότερη δημοκρατία, αντιμετωπιζόταν με δακρυγόνα, με εκτοξευτές νερού, με ειδικά εκπαιδευμένα σκυλιά και με χτυπήματα ροπάλων.
Την ίδια εποχή, μερικούς μήνες δηλαδή μετά την εισβολή του ΔΝΤ, το εθνικό σύστημα υγείας της χώρας κατέρρευσε, ενώ αμέσως μετά εμφανίσθηκαν ευτυχώς οι «καλοί Σαμαρείτες» – ένα δίκτυο γιατρών δηλαδή, το οποίο προσπαθούσε να βοηθήσει τους ανασφάλιστους ασθενείς με φάρμακα από δωρεές, χωρίς να αμείβονται τα μέλη του.
Δυστυχώς όμως, παρά όλες αυτές τις ανιδιοτελείς προσπάθειες, η έλλειψη φαρμάκων, η αδυναμία πολλών ανθρώπων να συνεχίσουν τη θεραπεία τους, καθώς επίσης τα οικονομικά προβλήματα που δεν επέτρεπαν την πρόληψη των ασθενειών, επιδείνωναν καθημερινά τις συνθήκες – χωρίς να ενδιαφέρεται καθόλου η διεθνής κοινότητα” (από το βιβλίο των Stuckler, Basu, στους οποίους βασίζεται το άρθρο, με παρεμβάσεις).
.
Άρθρο
Ο «δεδηλωμένος» στόχος του προγράμματος λιτότητας της Τρόικα, ήταν ο εκμοντερνισμός του συστήματος υγείας – ενώ η επιλογή των μελών της κυβέρνησης εκ μέρους της, είχε ως βασικό κριτήριο την πίστη τους στις μεθόδους της, τις οποίες έπρεπε να ακολουθούν πιστά. Μοναδική ευθύνη τους ήταν και είναι ο τρόπος, με τον οποίο θα τις επικοινωνούν στους ψηφοφόρους – έτσι ώστε να αποφεύγονται οι κοινωνικές αναταραχές και οι αντιδράσεις.
Ο απώτερος στόχος βέβαια δεν φαίνεται παράλογος – αφού κανένας δεν έχει αντίρρηση, όσον αφορά τον εκσυγχρονισμό ενός πεπαλαιωμένου συστήματος, το οποίο είναι γνωστό πως πρέπει να αναδιαρθρωθεί. Το πρόβλημα είναι όμως το ότι, το σχέδιο της Τρόικα δεν έχει γίνει από ειδικούς στον τομέα της Υγείας, αλλά από οικονομολόγους και τεχνοκράτες – οι οποίοι έχουν απορρίψει τις εξειδικευμένες συμβουλές γιατρών ή άλλων.
Ειδικότερα, το πρόγραμμα αναδιάρθρωσης του ΔΝΤ βασίζεται σε εντελώς αυθαίρετα μαθηματικά δεδομένα. Για παράδειγμα, στόχος του είναι η μείωση των δαπανών υγείας στο 6% του ΑΕΠ – ταυτόχρονα με την εξασφάλιση της ιατρικής φροντίδας για όλους τους ανθρώπους, καθώς επίσης με την καλυτέρευση της ποιότητας των παρεχομένων υπηρεσιών! Ένα «Θεϊκό θαύμα» δηλαδή.
Στο σημείο αυτό, ενώ δεν υπάρχει καμία αναφορά σχετικά με το πως θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο, όταν ο αριθμός των ασθενών αυξάνεται λόγω της κρίσης, ενώ ταυτόχρονα μειώνεται το ΑΕΠ, κανένας δεν μπορεί να καταλάβει από που συμπεραίνεται αυτό το 6% – πόσο μάλλον όταν όλες οι άλλες χώρες τις Δύσης δαπανούν περισσότερα, παρά το ότι δεν αντιμετωπίζουν συνθήκες, ανάλογες με αυτές στην Ελλάδα.
Άλλωστε στη Γερμανία, η οποία είναι ο μεγαλύτερος υποστηρικτής των προγραμμάτων λιτότητας, οι δαπάνες υγείας υπερβαίνουν το 10% του ΑΕΠ – ενώ το ΑΕΠ αυξάνεται συνεχώς, η ανεργία μειώνεται και οι μισθοί των εργαζομένων είναι κατά πολύ υψηλότεροι.
Συνεχίζοντας, το ΔΝΤ πιέζει αφόρητα της ελληνική κυβέρνηση, για την εφαρμογή μίας σειράς μέτρων, τα οποία μοιάζουν λογικά, ορθολογικά και θετικά με την πρώτη ματιά – όπως αυτά που αφορούν τον περιορισμό των ελλειμμάτων του προϋπολογισμού. Στην πραγματικότητα όμως, τα μέτρα αυτά έχουν οδηγήσει χιλιάδες Έλληνες στο περιθώριο – εκτός του κρατικού συστήματος ασφάλισης και υγείας.
Μία δεύτερη αυθαιρεσία είναι η μείωση των δημοσίων δαπανών για φάρμακα, από το 1,90% του ΑΕΠ στο 1,33%. Φυσικά η διάγνωση του ΔΝΤ, το οποίο διαπίστωσε μία εκρηκτική άνοδο του κόστους των φαρμάκων, μετά την είσοδο της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, είναι σωστή – ενώ μία από τις αιτίες είναι η διαφθορά γιατρών και φαρμακοβιομηχανιών.
Εν τούτοις, με τη θεραπεία της ασθένειας, την οποία επέβαλλε, έκανε τα πράγματα ακόμη χειρότερα – αφού, αντί να ρυθμίσει αυστηρά την εμπορία και την πώληση των φαρμάκων, μείωσε εγκληματικά τον προϋπολογισμό των νοσοκομείων.
Το αποτέλεσμα της ενέργειας του αυτής ήταν να εξαφανισθούν εν πρώτοις τα αντιβιοτικά – οι ουρές αναμονής να διπλασιαστούν στην αρχή, να τριπλασιαστούν στη συνέχεια, ενώ πολλοί ασθενείς να μην βρίσκουν γιατρό ακόμη και στα μεγάλα κρατικά νοσοκομεία.
Εκτός αυτού, μεγάλες ξένες φαρμακοβιομηχανίες, όπως η «Novo Nordisk», αποσύρθηκαν από την Ελλάδα, επειδή δεν μπορούσαν να πουλήσουν σε λογικές τιμές τα φάρμακα τους – με αποτέλεσμα αφενός μεν να χαθούν χιλιάδες θέσεις εργασίας, αφετέρου να λείψει ξαφνικά η ινσουλίνη, από 50.000 διαβητικούς, με κίνδυνο να πεθάνουν.
Συνεχίζοντας, η υγεία όλο και περισσότερων Ελλήνων επιδεινώνεται – αφού η πιθανότητα να αισθάνονται κακά ή πολύ κακά στην υγεία τους οι Έλληνες αυξήθηκε κατά 15% το 2011, σε σχέση με το 2009. Κατά κανόνα δε, αυτού του είδους οι αυτοαξιολογήσεις των ανθρώπων συσχετίζονται γενικά με το ποσοστό θανάτου – ενώ χρησιμοποιούνται συχνά ως δείκτης υγείας μίας κοινωνίας, όταν δεν υπάρχουν άλλα δεδομένα.
To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες (…)
