Πως μπορείς να ψηφίσεις εκείνους τους «γυμνούς βασιλιάδες» που αποφεύγουν, όπως ο διάβολος το λιβάνι, να επιτρέψουν στη γνώση, στην ικανότητα και στην εμπειρία την είσοδο στο «κομματικό τους φέουδο» και γενικότερα στην πολιτική;
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
“Δεν έχει νόημα η συζήτηση, σχετικά με το αν έχουμε ή αν θα έχουμε περισσότερους ή λιγότερους δημοσίους υπαλλήλους αλλά, εάν η χώρα εργάζεται παραγωγικά ή μη, καλύτερα ή χειρότερα.
Έχει βέβαια νόημα να είμαστε εκτός των μνημονίων υποτέλειας των ανίκανων και ηλιθίων, όμως το βασικό θέμα μας είναι εάν η χώρα μας μπορεί ή θα μπορεί να διαχειρίζεται τα οικονομικά της με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην ληστεύει τους πολίτες της, να μην τους καταδικάζει στην ανεργία ή στη χρεοκοπία, να έχει τη δυνατότητα να δανείζεται από τις αγορές, καθώς επίσης να ελέγχει τα ελλείμματα και τα χρέη της.
Περαιτέρω, δεν έχει νόημα να συζητάμε σχετικά με τη σκιώδη εξουσία που έχει επιβληθεί στην Ελλάδα από το ΔΝΤ ή τη Γερμανία, αλλά το εάν και πως μπορούμε να δημιουργήσουμε εκείνες τις προϋποθέσεις, οι οποίες θα μας εξασφαλίσουν την εθνική ανεξαρτησία και την ελευθερία μας: όπως, για παράδειγμα, την αναβίωση του παραγωγικού μας ιστού.
Τέλος εννοείται ότι δεν έχει, ανάλογα, νόημα, εάν την διακυβέρνηση θα την ασκούν αριστεροί ή δεξιοί, αλλά εάν θα υπάρχουν εγγυήσεις μια χρηστής διακυβέρνησης. Μεταξύ άλλων, στελέχη που μπορούν να μας πείσουν τεκμηριωμένα πως έχουν τόσο τις ικανότητες, όσο και ρεαλιστικό σχέδιο, για να οδηγήσουν την Ελλάδα εκεί που της αξίζει “.
.
Άποψη
Έχοντας ορίσει την «πολιτική ανοησία» στην Ελλάδα (κείμενο) επιθυμώ να συμπληρώσω σήμερα ότι, γνωρίζω πολύ καλά γιατί οι περισσότερες κομματικές παρατάξεις αποφεύγουν να συμπεριλάβουν στο στελεχιακό τους δυναμικό καταξιωμένους επιστήμονες ή ακόμη και επιτυχημένους επιχειρηματίες, οι οποίοι θα μπορούσαν να προσφέρουν πάρα πολλά στη διακυβέρνηση της χώρας.
Ακόμη περισσότερο, γιατί επιλέγουν «συλλήβδην» τραγουδιστές, ηθοποιούς, γελωτοποιούς, κομματικούς δημοσιογράφους (φερέφωνα), ποδοσφαιριστές, καθώς επίσης άτομα που δεν έχουν την παραμικρή δυνατότητα να βοηθήσουν στην επίλυση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει το κράτος, είτε στο εσωτερικό του, είτε στην Ευρώπη.
Χωρίς να επεκταθώ σε περιττές λεπτομέρειες, πιστεύω πως βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μία «συνωμοσία των ηλιθίων», όπως αποκαλεί χαρακτηριστικά τους επικίνδυνους πολιτικούς ο κ. Γιανναράς, εξισώνοντας τους με κακοποιούς. Με «γυμνούς βασιλιάδες» διαφορετικά που αποφεύγουν, όπως ο διάβολος το λιβάνι, να επιτρέψουν στη γνώση, στην ικανότητα και στην εμπειρία την είσοδο στο «κομματικό τους φέουδο» και γενικότερα στην Πολιτική.
Θεωρώντας δε τις παρατάξεις τους προσωπικές εταιρίες, μαγαζιά καλύτερα, με πελάτες και χρηματοδότες τους Έλληνες Πολίτες (γράφημα), έχουν αποκλειστικό και μόνο στόχο την υφαρπαγή ή τη διατήρηση της εξουσίας, πιστεύοντας ακράδαντα πως ο σκοπός, ο δικός τους σκοπός, αγιάζει τα μέσα.
.
.
Μεταξύ τους δε, διακομματικά, με ελάχιστες εξαιρέσεις, συνεννοούνται χαμογελαστά, με κατανόηση και απόλυτα, αφού υιοθετούν τους ίδιους ακριβώς κανόνες που αφορούν την κομματική λειτουργία, τα «στεγανά», τους αποκλεισμούς των «αιρετικών», τους υπερβολικά έντιμους, αυτούς που αρνούνται να πουν ψέματα στο λαό, την αντιμετώπιση της «μάζας» και όλα τα υπόλοιπα.
Στα πλαίσια αυτά, η άγνοια και η ανοησία συνεχίζουν να αποτελούν τα υποκατάστατα της επιστήμης και του ορθολογισμού, τα οποία (υποκατάστατα) συμβαδίζουν με την πελατειακή πολιτική και με τον λαϊκισμό.
To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες (…)
