Ευχόμαστε ολόψυχα στον Κυπριακό λαό να αποφύγει μια ακόμα καταστροφή γιατί, ο δρόμος της υποδούλωσης και με την δική μας υπογραφή, δεν θα έχει πλέον καμιά επιστροφή!
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
Άρθρον 20 Συνθήκης της Λωζάνης
«Η Τουρκία δηλοί ότι αναγνωρίζει την προσάρτηση της Κύπρου ανακηρυχθείσα υπό της Βρετανικής Κυβερνήσεως την 5ην Νοεμβρίου 1914»
.
Άρθρον 27 Συνθήκης της Λωζάνης
«Ουδεμία πολιτική, νομοθετική ή διοικητική εξουσία ή δικαιοδοσία θέλει ασκηθεί, δι΄ οιονδήποτε λόγο, υπό της Κυβερνήσεως ή των Αρχών της Τουρκίας εκτός του τουρκικού εδάφους επί των υπηκόων εδάφους διατελούντος υπό την κυριαρχία ή το προτεκτοράτο των λοιπών Δυνάμεων των υπογραψασών την παρούσα Συνθήκη και επί των υπηκόων εδάφους αποσπασθέντος της Τουρκίας. Εννοείται ότι η πνευματική δικαιοδοσία των θρησκευτικών μουσουλμανικών Αρχών δεν θέλει ποσώς θιγεί».
.
Η Τουρκία, το 1923 με τα παραπάνω άρθρα 20 και 27 της Συνθήκης της Λωζάνης παραιτήθηκε πανηγυρικά από κάθε δικαιοδοσία και λόγο στην Κύπρο, στην οποία εισέβαλε το 1570 και το 1878 την πούλησε στους Βρετανούς.
Μερικές δεκαετίες όμως αργότερα, η Βρετανία με την ύπουλη και απάνθρωπη πολιτική του «διαίρει και βασίλευε» και προκειμένου να εξουδετερώσει το αυτονόητο δικαίωμα αυτοδιάθεσης του Κυπριακού λαού (82% Ελληνοκύπριοι, 12% Τουρκοκύπριοι, υπόλοιπο ξένοι) σιγουρεύοντας τις πολύτιμες στρατιωτικές της εγκαταστάσεις στην Δεκέλεια και το Ακρωτήρι της Κύπρου, «επανέφερε» την Τουρκία στο Κυπριακό σαν επίσημο συνομιλητή, φροντίζοντας να μεθοδεύσει την Τουρκική εισβολή στο μαρτυρικό νησί της Αφροδίτης, τον Ιούλιο του 1974. Το 37% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας, το 65% της καλλιεργήσιμης έκτασης, το 70% του ορυκτού πλούτου, το 70% της βιομηχανίας και το 80% των τουριστικών εγκαταστάσεων βρέθηκαν υπό την κατοχή της Τουρκίας με τις «πλάτες» των μεγάλων συμμάχων μας, ενώ δημιουργήθηκαν 200.000 Κύπριοι πρόσφυγες μέσα στην ίδια τους την πατρίδα.
Με σειρά αποφάσεων τόσο της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών όσο και του Συμβουλίου Ασφαλείας, η εισβολή και η κατοχή εδαφών της Κύπρου από την Τουρκία καταδικάστηκε με σκληρή διπλωματική γλώσσα, ενώ η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων την έκρινε ένοχη για κατάφωρες παραβιάσεις κατά και μετά την εισβολή στην Κύπρο.
Παρ΄ όλα αυτά, η Τουρκική Δημοκρατία εδώ και 40 χρόνια αρνείται να εφαρμόσει τις αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών για την Κύπρο και αγνοεί την Ευρωπαϊκή Ένωση στην οποία επιδιώκει επίμονα να ενταχθεί. Όλες οι προσπάθειες των τελευταίων δεκαετιών για μια λύση στο Κυπριακό ναυάγησαν μπροστά στην αδιαλλαξία της Τουρκίας και την συνεχή προσπάθεια να προκαλέσει διεθνή αναγνώριση ενός ανεξάρτητου τουρκοκυπριακού «κράτους – μαριονέτα».
Ξαφνικά, στις αρχές 8 Φεβρουαρίου 2014 έγινε γνωστό ότι Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι συμφώνησαν σε ένα κοινό ανακοινωθέν, στην βάση του οποίου θα αρχίσουν και πάλι διαπραγματεύσεις για την επίλυση του Κυπριακού.
Το κοινό ανακοινωθέν δίνει μια γενική κατεύθυνση, αποφεύγοντας να αναφερθεί σε ζωτικά θέματα που θα κρίνουν την επιτυχία ή την αποτυχία των διαπραγματεύσεων. Μερικά χαρακτηριστικά σημεία:
«Η επίλυση θα βασίζεται σε δικοινοτική, διζωνική ομοσπονδία με πολιτική ισότητα, όπως καθορίζεται στα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας και τις Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου. Η ενωμένη Κύπρος, σαν μέλος των Ηνωμένων Εθνών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα έχει μια ενιαία νομική προσωπικότητα και μια κυριαρχία, η οποία θα καθορίζεται ως η κυριαρχία που απολαμβάνουν όλα τα κράτη-μέλη των Ηνωμένων Εθνών υπό το χάρτη του ΟΗΕ και η οποία προέρχεται εξίσου από Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους. Θα υπάρχει μια ενιαία Κυπριακή ιθαγένεια, που θα ρυθμίζεται από την ομοσπονδιακή νομοθεσία. Όλοι οι πολίτες της ενωμένης Κύπρου θα είναι και πολίτες είτε του ελληνοκυπριακού συνιστώντος κράτους είτε του τουρκοκυπριακού συνιστώντος κράτους. Αυτή η ιδιότητα θα είναι εσωτερική και θα συμπληρώνει και δεν θα αντικαθιστά με οποιοδήποτε τρόπο την ενωμένη Κυπριακή ιθαγένεια».
«Οι ομοσπονδιακοί νόμοι δεν θα καταπατούν τις νομοθεσίες των συνιστώντων κρατών που εμπίπτουν στις αρμοδιότητες των συνιστώντων κρατών, και οι νομοθεσίες των συνιστώντων κρατών δεν θα καταπατούν ομοσπονδιακούς νόμους που εμπίπτουν στις αρμοδιότητες της ομοσπονδιακής κυβέρνησης. Οποιαδήποτε διαμάχη σε σχέση με τα παραπάνω θα δικάζεται από το Ομοσπονδιακό Ανώτατο Δικαστήριο. Καμιά από τις δυο πλευρές δεν θα μπορεί να διεκδικεί εξουσία ή δικαιοδοσία στην άλλη».
«Η ενωμένη Κυπριακή ομοσπονδία θα προκύψει από την επίλυση μετά την έγκριση της επίλυσης σε ξεχωριστά ταυτόχρονα δημοψηφίσματα. Το ομοσπονδιακό σύνταγμα θα ορίζει ότι η ενωμένη Κυπριακή Ομοσπονδία θα αποτελείται από δυο συνιστώντα ίσα κράτη. Η δικοινοτική, διζωνική φύση της Ομοσπονδίας και οι αρχές πάνω στις οποίες βασίζεται η Ε.Ε. θα διασφαλίζονται και θα γίνονται σεβαστές σε όλο το νησί. Το Ομοσπονδιακό σύνταγμα θα αποτελεί τον ανώτατο νόμο του νησιού και θα δεσμεύει όλες τις εξουσίες της ομοσπονδίας και των συνιστώντων κρατών. Η ένωση ολόκληρης ή μέρους της Ομοσπονδίας με οποιαδήποτε άλλη χώρα ή οποιασδήποτε μορφής διχοτόμηση ή απόσχιση ή οποιαδήποτε άλλη μονομερής αλλαγή στην κατάσταση πραγμάτων απαγορεύεται».
«Οι διαπραγματεύσεις βασίζονται στην αρχή πως τίποτε δεν έχει συμφωνηθεί μέχρι να συμφωνηθούν τα πάντα».
«Μόνο μια συμφωνία στην οποία θα καταλήξουν ελεύθερα οι ηγέτες μπορεί να τεθεί σε ξεχωριστά ταυτόχρονα δημοψηφίσματα. Οποιασδήποτε μορφής διαιτησία αποκλείεται».
To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες (…)
