Ελβετία
Το λαϊκό κόμμα της χώρας εγκαινίασε μία πρωτοβουλία εναντίον της μαζικής μετανάστευσης, συγκεντρώνοντας υπογραφές για να μπορέσει να προωθήσει το θέμα. Πολλοί δε Ελβετοί θεωρούν πως οι 80.000 άνθρωποι, οι οποίοι εγκαθίστανται ετήσια στη χώρα τους, εκ των οποίων οι 13.000 είναι Γερμανοί, αποτελούν ένα μεγάλο πρόβλημα για ένα κράτος με μόλις 8 εκ. πληθυσμό.
Σύμφωνα με έναν Γερμανό, ο οποίος ήθελε να εγκατασταθεί στην Ελβετία, ο ιδιοκτήτης ενός διαμερίσματος που ήθελε να νοικιάσει αρνήθηκε, λέγοντας πως στην περιοχή μένουν αρκετοί μετανάστες και οι κάτοικοι δεν επιθυμούν άλλους.
Υπενθυμίζουμε εδώ τον τίτλο μίας μεγάλης ελβετικής εφημερίδας η οποία το 2008, όταν 30.000 Γερμανοί ζήτησαν άδεια παραμονής στην Ελβετία λόγω της ευρωπαϊκής κρίσης, είχε γράψει τα εξής: Πόσους Γερμανούς μπορεί να αντέξει η Ελβετία;
.
Ευρωπαϊκή ένωση
Στο γράφημα που ακολουθεί φαίνεται το επίσημο ποσοστό των ξένων στην ΕΕ (με κόκκινο συνολικά, με γκρίζο από άλλα κράτη της ΕΕ και με μαύρο από τρίτες χώρες) όπου, με κριτήριο το επίσημο από το ποσοστό της Ελλάδας, συμπεραίνουμε ότι ο πραγματικός αριθμός είναι σχεδόν διπλάσιος.
.
(*Πατήστε στο διάγραμμα για μεγέθυνση)
.
Ο συνολικός αριθμός των μεταναστών στην ΕΕ των 27 το 2010 υπολογιζόταν επίσημα στα 32,5 εκ. (6,5% του συνολικού πληθυσμού). Από αυτούς, τα 12,3 εκ. ήταν πολίτες μίας άλλης ευρωπαϊκής χώρας, ενώ τα 20,2 εκ. προέρχονταν από τρίτα κράτη.
Η μέση ηλικία των μεταναστών ήταν σημαντικά χαμηλότερη από αυτήν των «ιθαγενών» (34,4 έτη έναντι 41,5 έτη). Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με το ότι οι αυτόχθονες έχουν εξαιρετικά χαμηλά ποσοστά γεννητικότητας, ενώ οι ξένοι πολύ αυξημένα, θα συμβάλλει στην κλιμάκωση του αριθμού των μεταναστών, απόλυτα και ως ποσοστό επί του συνόλου. Επομένως, η σχέση θα «ανατραπεί» πολύ γρήγορα, προς όφελος των μεταναστών.
Οι περισσότεροι ξένοι σε απόλυτα νούμερα μένουν στη Γερμανία (7,1 εκ. ή 9% του πληθυσμού επίσημα), αμέσως μετά στην Ισπανία (5,7 εκ. ή 12%), στη Βρετανία (4,4 εκ. ή 7%), στην Ιταλία (4,2 εκ. ή 7%) και στη Γαλλία (3,8 εκ. ή 6%). Το 75% των ξένων συνολικά μένουν στις πέντε παραπάνω χώρες.
Σχετικά με το ποσοστό των ξένων, πρώτο έρχεται το Λουξεμβούργο (43%), ακολουθούμενο από τη Λετονία (17%), την Εσθονία (16%) και την Κύπρο (16%).
.
Συμπέρασμα
Εκτός από τις τρεις παραπάνω χώρες που περιγράψαμε, τεράστια προβλήματα αντιμετωπίζει το Βέλγιο, η Ολλανδία, η Αυστρία, η Γαλλία και η Σκανδιναβία – με τα εθνικιστικά κόμματα να αυξάνουν συνεχώς την εκλογική τους δύναμη. Την ίδια στιγμή, οι θάνατοι εκείνων που προσπαθούν να εισχωρήσουν κρυφά στην Ευρώπη αυξάνονται συνεχώς (γράφημα).
.
(*Πατήστε στο γράφημα για μεγέθυνση)
.
Επομένως, το πρόβλημα της μετανάστευσης γίνεται όλο και μεγαλύτερο στην Ευρώπη αφενός μεν λόγω της κρίσης, της πολιτικής λιτότητας και της ανεργίας, αφετέρου λόγω της διεύρυνσης της ΕΕ, η οποία έχει δημιουργήσει μεγάλα κύματα μετανάστευσης από τις φτωχές προς τις πλουσιότερες χώρες.
Ένας τρίτος λόγος είναι ασφαλώς τα προβλήματα της Β. Αφρικής, καθώς επίσης της Μέσης Ανατολής, τα οποία αναγκάζουν χιλιάδες ανθρώπους να εγκαταλείπουν τις πατρίδες τους, αναζητώντας αλλού «ευκαιρίες επιβίωσης».
Το αποτέλεσμα των παραπάνω είναι η άνοδος των ακροδεξιών κομμάτων και των πάσης φύσεως ρατσιστικών οργανώσεων, οι οποίες επικροτούνται, δυστυχώς αλλά εύλογα, από όλο και περισσότερους πολίτες.
Εάν λοιπόν δεν υπάρξουν λύσεις στα οικονομικά προβλήματα της Ευρώπης, καθώς επίσης μία κοινή μεταναστευτική πολιτική, η οποία να μην είναι εις βάρος κανενός (όπως συμβαίνει σήμερα, όπου η Ελλάδα, μετά το Δουβλίνο ΙΙ, χρησιμοποιείται με το χειρότερο δυνατό τρόπο από τους «εταίρους» της), η κατάσταση θα επιδεινωθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό, με οδυνηρά αποτελέσματα τόσο για τους «ιθαγενείς», όσο και για τους μετανάστες.
Ιάκωβος Ιωάννου, για το Analyst.gr
