Στα πλαίσια τώρα της πρόσφατης υπόθεσης διαφθοράς (οφείλουμε να αναφέρουμε εδώ πως η «κίνηση Gülen» έχει ισχυρές προσβάσεις στην αστυνομία, καθώς επίσης στη δικαστική εξουσία, ενώ το βασικό «χαρτί» του πρωθυπουργού είναι η μυστική υπηρεσία της χώρας), οι Αμερικανοί έμαθαν ότι, η Τουρκία διεξήγαγε ευρέως συναλλαγές χρυσού με το Ιράν, παρά το εμπάργκο – με τους Τούρκους να ισχυρίζονται πως οι διαδικασίες που ακολουθήθηκαν ήταν νόμιμες.
Σύμφωνα τώρα με έρευνες του FBI και της CIA (πληροφορίες της ιδιωτικής μυστικής υπηρεσίας Stratfor, οι οποίες δόθηκαν στη δημοσιότητα από τα Wikileaks), δεν βρέθηκε τίποτα που να ενοχοποιεί την «κίνηση Gülen» – χωρίς βέβαια να γνωρίζει κανείς εάν υπάρχει στενή συνεργασία μεταξύ τους, όπως συνηθίζουν πάντοτε οι μυστικές υπηρεσίες, όταν σχεδιάζουν την αποσταθεροποίηση μίας χώρας.
Μία επόμενη έκπληξη εκ μέρους του πρωθυπουργού της Τουρκίας ήταν η αντισημιτική του προπαγάνδα, όταν αναφέρθηκε στη «Μαφία των τοκογλύφων» – γεγονός που προβλημάτισε σε μεγάλο βαθμό τις διεθνείς χρηματαγορές. Ο πρωθυπουργός ανανέωσε πρόσφατα τις καταγγελίες του, ισχυριζόμενος πως οι έρευνες που αφορούν την ενδεχόμενη διαφθορά στην κρατική τράπεζα «Halkbank», είναι μία ακόμη επίθεση της «Μαφίας των τοκογλύφων» – εναντίον του τελευταίου, ανεξάρτητου χρηματοπιστωτικού «προπυργίου» της χώρας.
Εν τούτοις, όλοι γνωρίζουν πως τα τουρκικά νοικοκυριά είναι δραματικά υπερχρεωμένα, ενώ τα μεγάλα χρέη του νεαρού πληθυσμού της χώρας δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια της παρούσας κυβέρνησης – οπότε, κατά τους αναλυτές, δεν μπορεί να ενοχοποιεί κανείς τους «Εβραίους τοκογλύφους», λέγοντας ότι αυτοί έχουν προκαλέσει την κατάρρευση της οικονομίας της Τουρκίας. Στο διάγραμμα που ακολουθεί φαίνεται η ραγδαία άνοδος του δανεισμού στην Τουρκία.
.
Δανεισμός στον ιδιωτικό τομέα της Τουρκίας κατ’ετος
.
Από την άλλη πλευρά, η «κίνηση Gülen» φοβάται ένα στρατιωτικό πραξικόπημα, το οποίο θα επεφύλασσε στη θρησκευτική οργάνωση μία παρόμοια μοίρα, με τους «Αδελφούς Μουσουλμάνους» στην Αίγυπτο – οι οποίοι «κατηγοριοποιήθηκαν» ως μία «τρομοκρατική οργάνωση», με αποτέλεσμα να είναι αναμενόμενος ο ολοκληρωτικός «διαμελισμός» και η διάλυση τους (κάτι ανάλογο με αυτά που αντιμετωπίζει η χρυσή αυγή στην Ελλάδα).
Για να αποφύγει το μοιραίο, η κίνηση προσπαθεί να προωθήσει το σημερινό πρόεδρο της Τουρκίας (A.Gül), ως διάδοχο του πρωθυπουργού. Δυστυχώς όμως για την ίδια, οι «κοσμικές δυνάμεις» στην Τουρκία, οι ελεύθεροι πολίτες δηλαδή που βγήκαν και συνεχίζουν να βγαίνουν στους δρόμους, δεν στηρίζουν ούτε το σημερινό πρωθυπουργό, ούτε τον πρόεδρο.
Μετά την «αιμοβόρες» επιχειρήσεις της αστυνομίας εναντίον των διαδηλωτών του πάρκου «Gezi», περιμένουν την ευκαιρία να κηρύξουν τον πόλεμο εναντίον του, κατά τη γνώμη τους, «κατασταλτικού θρησκευτικού νεοφιλελεύθερου συστήματος» που έχει επιβληθεί στην πατρίδα τους.
Όλες αυτές οι εσωτερικές πολιτικές «διεργασίες» διαδραματίζονται στο σκηνικό μίας γιγαντιαίας φούσκας χρέους και ακινήτων, καθώς επίσης μίας οικονομίας που ευρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης – με τη ραγδαία πτώση του νομίσματος να απειλεί να οδηγήσει τη χώρα στο απόλυτο χάος (το ευρώ ξεπέρασε τις τρεις λίρες).
Πολύ περισσότερο, όταν μετά την εισβολή του ΔΝΤ, πολλές ξένες τράπεζες και επιχειρήσεις λεηλάτησαν, στα πλαίσια ενός άνευ προηγουμένου «αρπαχτικού καπιταλισμού» τόσο τα ιδιωτικά, όσο και τα δημόσια περιουσιακά στοιχεία της χώρας – ενώ όλες οι εξαγορές και οι ξένες επενδύσεις που έγιναν μετά το 2005 ήταν σχεδόν εξ ολοκλήρου με δανεικά χρήματα (όπως, για παράδειγμα στη χώρα μας, η εξαγορά του ΟΠΑΠ).
Ο συνδυασμός πάντως της πολιτικής κρίσης με το σπάσιμο της πιστωτικής φούσκας, δεν θα δημιουργήσει τρομακτικά προβλήματα μόνο στον σημερινό πρωθυπουργό – ενώ δεν θα έχει ανάλογα αποτελέσματα, με αυτά που έχουν συμβεί σε άλλες χώρες, στις οποίες εισέβαλλε κατά καιρούς το ΔΝΤ. Κατά τη άποψη πολλών, η Τουρκία απειλείται αφενός μεν με τριχοτόμηση, αφετέρου με την επιστροφή της σε έναν οικονομικό και πολιτικό μεσαίωνα – σε μία «οπισθοδρόμηση» τουλάχιστον 500 ετών.
.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Η κατάσταση στην περιοχή μας είναι κάτι περισσότερο από εκρηκτική – ενώ δυστυχώς δεν δίνεται η απαιτούμενη σημασία από τη Δύση, στα κοινωνικά και πολιτικά επακόλουθα της κρίσης.
Ειδικότερα, όταν οι άνθρωποι απογοητεύονται από τις εθνικές κυβερνήσεις τους, βιώνοντας παράλληλα οικονομικά προβλήματα, τα οποία επιδεινώνουν ραγδαία το βιοτικό τους επίπεδο, οδηγούνται σχεδόν νομοτελειακά σε ακραίες επιλογές – από τις οποίες ενισχύονται εθνικιστικά, μιλιταριστικά και θρησκευτικά κινήματα κάθε είδους και κάθε μορφής.
Στα πλαίσια αυτά, το ενδεχόμενο κατάρρευσης της Τουρκίας θα είχε ανυπολόγιστες συνέπειες για την ευρύτερη περιοχή – επίσης, για την ισορροπία της Ασίας με την Ευρώπη, η οποία θα απειλούταν από την εισβολή πεινασμένων και θρησκευτικά φανατικών μαζών που θα μπορούσαν να καταστρέψουν τα πάντα στο πέρασμα τους.
Οι κίνδυνοι για την Ελλάδα είναι προφανώς αμεσότεροι και μεγαλύτεροι – κυρίως επειδή εκείνα τα καθεστώτα, τα οποία απειλούνται να καταρρεύσουν παταγωδώς, επιλέγουν να μεταφέρουν τα προβλήματα τους προς τα έξω – κηρύσσοντας τον πόλεμο σε άλλους λαούς, χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένη αιτία.
Απαιτείται λοιπόν, όσο σε καμία άλλη προηγούμενη χρονική περίοδο της ιστορίας μας, η διατήρηση της πολιτικής ομαλότητας, της εσωτερικής ειρήνης και της κοινωνικής συνοχής – κάτι που προϋποθέτει τη ριζική αλλαγή πορείας εκ μέρους της κυβέρνησης, σε συνεργασία με την αντιπολίτευση, έτσι ώστε να αποφύγουμε την τεράστια καταιγίδα που πλησιάζει γρηγορότερα και εντονότερη, από όσο υποθέτουμε.
