Αν και έχει αποφευχθεί μέχρι στιγμής η αύξηση των επιτοκίων, για να ενισχυθεί η ισοτιμία της λίρας, επειδή υπάρχουν φόβοι μείωσης του ρυθμού ανάπτυξης, είναι πολύ πιθανόν ότι θα συμβεί – αφού διαφορετικά δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί η πτώση της λίρας, η οποία θα προκαλέσει την εκροή ακόμη περισσότερων ξένων κεφαλαίων (γεγονός πολύ επικίνδυνο για μία χώρα με υψηλό εξωτερικό χρέος – διάγραμμα).
.
Εξωτερικό χρέος Τουρκίας
.
Εάν τώρα διευρυνθούν οι συλλήψεις κατασκευαστών, σε ένα κράτος που στηρίζεται κυρίως στην οικοδομική δραστηριότητα, όσον αφορά την ανάπτυξη και την οικονομία του γενικότερα, είναι πολύ πιθανόν να χαθεί εντελώς η εμπιστοσύνη των διεθνών επενδυτών – με αποτέλεσμα το ξεπούλημα των επενδύσεων τους, τη μαζική εκροή κεφαλαίων, την κατάρρευση της λίρας, τη ραγδαία πτώση των δεικτών των χρηματιστηρίων κοκ.
Με δεδομένη τώρα την υπερχρέωση πολλών νεαρών νοικοκυριών, το μέγεθος της φούσκας των ακινήτων, το χαμηλό βιοτικό επίπεδο του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού και όλα τα υπόλοιπα, δεν είναι απίθανο να απορυθμισθεί εντελώς η Τουρκία – αποτελώντας ίσως το «φυτίλι» που θα πυροδοτήσει την έκρηξη της βόμβας μεγατόνων που ελλοχεύει στα θεμέλια του πλανήτη.
Περαιτέρω, είναι ίσως σημαντικό να αναφερθούμε στο ότι, η Τουρκία έχει έναν από τους νεότερους πληθυσμούς παγκοσμίως – με μέση ηλικία τα 29 έτη. Το γεγονός αυτό οφείλεται κυρίως στα γνωστά αποτελέσματα της «εισβολής» του ΔΝΤ σε μία χώρα – κάτι που συμπεραίνεται εύκολα από το διάγραμμα που ακολουθεί.
.
.
Όπως φαίνεται, η εξέλιξη του πληθυσμού ήταν αρνητική μέχρι το έτος που έφυγε το ΔΝΤ – τα μέτρα του οποίου μειώνουν το προσδόκιμο ζωής, προκαλούν υπογεννητικότητα (αφού τα οικονομικά προβλήματα εμποδίζουν τους νέους να αποκτήσουν παιδιά), κλιμακώνουν τις αυτοκτονίες, επιδεινώνουν τα προβλήματα υγείας κοκ.
Σε κάθε περίπτωση, πιθανολογούμε ότι οι απειλές εκ μέρους της Τουρκίας θα αυξηθούν στο επόμενο χρονικό διάστημα, αφού θα προσπαθήσει να λύσει τα εσωτερικά της προβλήματα με τη «φυγή προς τα εμπρός» – για την οποία χρειάζεται απαραίτητα την ύπαρξη ενός εχθρού, τη «διεκδίκηση» ξένων εδαφών ή οτιδήποτε άλλο ανάλογο.
Ολοκληρώνοντας, ένας ακόμη κίνδυνος «εξ Ανατολών», γεωπολιτικός αυτή τη φορά, που δεν απασχολεί δυστυχώς όσο θα έπρεπε τον πλανήτη (ο οποίος ενδιαφέρεται κυρίως για τις διαπραγματεύσεις στο Ιράν, σχετικά με την ατομική ενέργεια, καθώς επίσης για την έκβαση του πολέμου στη Συρία), είναι το Ισραήλ – το οποίο επιδιώκει να δημιουργήσει έναν καινούργιο ενεργειακό γίγαντα στη Μέση Ανατολή.
Έχοντας ανακαλύψει δικά του κοιτάσματα φυσικού αερίου και δρομολογώντας τη συνεργασία του με την Κύπρο και την Ελλάδα (ανάλυση μας), είναι πιθανότατα σε θέση, για πρώτη φορά μετά την ίδρυση του κράτους του (1948), να πάψει να εξαρτάται από τα πετρέλαια του ΟΠΕΚ.
Εκτός αυτού, φαίνεται να προετοιμάζεται να ανταγωνισθεί τόσο το Ιράν, όσο και τις αραβικές χώρες, ενδεχομένως και τη Ρωσία, σε συνεργασία φυσικά με τις Η.Π.Α., στην παγκόσμια αγορά πετρελαίου και φυσικού αερίου – γεγονός που θα προκαλούσε τεράστιες γεωπολιτικές «επιπλοκές», τις οποίες δεν φαίνεται να προβλέπει κανείς.
.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Η θέση της καγκελαρίου είναι ουσιαστικά σωστή – πόσο μάλλον όταν το χρηματοπιστωτικό σύστημα ολόκληρου του πλανήτη μπορεί πράγματι να καταρρεύσει από στιγμή σε στιγμή, ευρισκόμενο ήδη στην «εντατική» και διατηρούμενο τεχνητά στη ζωή από τις κεντρικές τράπεζες.
Οι «κίνδυνοι ανάφλεξης» από τις αναπτυσσόμενες οικονομίες, ειδικά από την Κίνα, από την Τουρκία και από τη Βραζιλία, αυξάνονται καθημερινά – ενώ δεν πρέπει να υποτιμούνται οι απειλές από την Ιαπωνία, καθώς επίσης από τα υπερτιμημένα χρηματιστήρια των Η.Π.Α. και της Ευρώπης.
Δεν είναι όμως σωστές σε καμία περίπτωση οι κρυφές προθέσεις της Γερμανίας, οι οποίες φαίνονται καθαρά από τις προσπάθειες να ξαναγραφεί η ιστορία της, από τις επιθέσεις της εναντίον των Η.Π.Α., από τις ενέργειες «αποδόμησης» της ρωσικής ηγεσίας (μεταξύ άλλων, πρόσφατο κείμενο του Spiegel εναντίον του κ.Putin), καθώς επίσης από πολλά άλλα.
Η Ελλάδα τώρα βρίσκεται σε πάρα πολύ δύσκολη θέση, απειλούμενη τόσο «εκ δυσμών», όσο και «εξ ανατολών» – ενώ για μία ακόμη φορά βασιλεύει μία απίστευτη διχόνοια στο εσωτερικό της, η οποία είναι ουσιαστικά η βασική αιτία των προβλημάτων στη μακραίωνη ιστορία της.
Όπως έχουμε λοιπόν ήδη αναφέρει, εάν τελικά καταφέρουμε να ενεργήσουμε συλλογικά και όχι ατομικά, εάν δηλαδή αντικαταστήσουμε δημιουργικά το «εγώ» με το «εμείς», τη διχόνοια με την ομόνοια, την αδιαφορία με την αλληλεγγύη και την κοινοβουλευτική δημοκρατία με την άμεση, προσελκύοντας ξανά ικανούς Πολίτες στην πολιτική, παράγοντας πλούτο και αριστοποιώντας τα προτερήματα μας, η έκβαση της κρίσης θα είναι θετική
Εάν όμως δεν μπορέσουμε τελικά να «υπερβούμε» τα χρόνια ελαττώματα μας, παραμένοντας στάσιμοι στη συνεχή, στην αρνητική, στη μη δημιουργική, στη «στείρα» κατ’ επέκταση κριτική «όλων σε όλους και για όλα» (είμαστε ίσως η μοναδική χώρα που «κατακρίνει» συνεχώς τον εαυτό της, χωρίς να κάνει πρακτικά τίποτα για να τον αλλάξει), τότε δυστυχώς δεν θα μπορέσουμε να αποφύγουμε το μοιραίο.
Ολοκληρώνοντας, ελπίζουμε ότι τελικά θα τα καταφέρουμε, βγάζοντας φτερά και πετώντας, αφού βρισκόμαστε ήδη στην άκρη του γκρεμού – εκμεταλλευόμενοι, ως οφείλουμε, ορθολογικά, τα τεράστια πλεονεκτήματα ενός πάμπλουτου, πολλαπλά προικισμένου, πανέμορφου κράτους, μοναδικού ίσως στον πλανήτη, όσον αφορά την ιστορία του και τον πολιτισμό του.
