Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΣ ΔΡΑΧΜΗΣ

Ειδικότερα, εάν οι οφειλές της Ελλάδας δεν μεταφέρονταν από τους ιδιώτες στα κράτη (για τα οποία ουσιαστικά πληρώνουν οι Πολίτες εν αγνοία τους, αντί οι τοκογλύφοι – κάτι που ασφαλώς δεν θέλουν ούτε οι λοιποί Ευρωπαίοι, αλλά ούτε εμείς οι Έλληνες), τότε η χρεοκοπία μίας σειράς από ευρωπαϊκές τράπεζες δεν θα μπορούσε να αποφευχθεί – σε περίπτωση βέβαια αδυναμίας πληρωμών της χώρας μας.

Επομένως ο κίνδυνος για το Ευρώ, εάν όχι η πλήρης καταστροφή της Ευρωζώνης, θα ήταν μάλλον δεδομένος, ενώ για μία ακόμη φορά θα διασωθούν οι κερδοσκοπικές τράπεζες από τους φορολογουμένους Πολίτες – ανακηρύσσοντας το «ετεροβαρές ρίσκο» στο «δόγμα» της εποχής μας και τις τράπεζες στον απόλυτο κυρίαρχο του «παιχνιδιού».

.

 ΤΟ ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ ΕΓΚΛΗΜΑ

Όπως τεκμηριώνεται από τον Πίνακα Ι που ακολουθεί, ο οποίος δημιουργήθηκε με κριτήριο κάποιες «αισιόδοξες υποθέσεις εργασίας» στο τέλος του, η Ελλάδα πολύ δύσκολα θα αποφύγει το μοιραίο, με το πρόγραμμα που της επιβάλλεται από τη Γερμανία – οπότε δεν βλέπουμε γιατί θα έπρεπε να εξοφλήσουν οι Έλληνες τους «διαφθορείς» πιστωτές του «διεφθαρμένου» δημοσίου τους, χωρίς καμία προοπτική για το μέλλον τους. 

ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Βασικά μεγέθη του προϋπολογισμού σε δις €, με ιδιωτικοποιήσεις, με εκποιήσεις καλύτερα, ύψους 15 δις €(ελπίζοντας φυσικά να διαψευσθούν προς το καλύτερο οι προβλέψεις μας) 

* ΑΕΠ 2009: 235.017  ΑΕΠ 2010: 230.173 –  ΑΕΠ 2011 με 4% ύφεση (αποπληθωρισμένα)

** Χρέος 2012: 370.000 – 50.000 (διαγραφή) + 24.335 (έλλειμμα) – 3.750 (αποκρατικοποιήσεις)

Πηγή: Μεσοπρόθεσμο από 10.06.2011  (διαφοροποιήσεις Β.Βιλιάρδος)

Αισιόδοξες υποθέσεις: (α) Μείωση του χρέους κατά 50 δις € το 2012 λόγω απόσβεσης τραπεζών, (β) μέσο επιτόκιο δανεισμού 5% (αφού εγκρίθηκε το 3,5% για να νέα δάνεια), (γ) ύφεση 2012 στο -3%, 2013 στο -1%, 2014 στο 0% και 2015 ανάπτυξη 2% (δ) έσοδα +3% από το 2012 λόγω νέων φόρων μεσοπρόθεσμου (ε) δαπάνες σταθερές  (στ) αποκρατικοποιήσεις συνολικά 15 δις €, μοιρασμένες εξ ίσου στα έτη 2012 – 2015 (3,75 δις € μειωτικές του χρέους).

Πρόβλεψη: Υπολογίζουμε ότι, το αργότερο στα μέσα του 2012 η Ελλάδα θα πρέπει να διαπραγματευθεί ξανά με τους πιστωτές της – με στόχο ακόμη μία φορά (τρίτη κατά σειρά) τη διαγραφή χρέους, τη μείωση των επιτοκίων, τη χρηματοδότηση των ελλειμμάτων κοκ. Ενδιάμεσα βέβαια, πολύ πιο σύντομα από ότι φανταζόμαστε, η Ελλάδα θα ζητήσει νέα χρήματα από την ΕΕ – αφού οι «ζημίες» (ελλείμματα) του προϋπολογισμού, ύψους περίπου 2 δις € μηνιαία, δεν καλύπτονται από κανένα εκ των δύο προγραμμάτων στήριξης (ακόμη και αν ξεπουλήσει βιαστικά δημόσιες επιχειρήσεις, για να καλύψει κάποιες τρύπες του προϋπολογισμού).

 Από τον Πίνακα Ι συμπεραίνουμε μεταξύ άλλων ότι, τα φορολογικά έσοδα του 2015 θα αντιστοιχούν στο 29% περίπου του ΑΕΠ μας, από 25% σήμερα – θα είναι δηλαδή αναλογικά περισσότερα, από αυτά της Γερμανίας (περί το 27% του ΑΕΠ της). Επομένως, η δυνατότητα παραπάνω αύξησης τους θα είναι πλέον μηδενική – ενώ, εάν συμπεριλάβουμε το 10% επί του ΑΕΠ που κοστίζει η ιδιωτική υγεία και η παιδεία (φροντιστήρια) στην Ελλάδα (σχεδόν 0% στην Ευρώπη), τότε η «φορολογική» επιβάρυνση του μέσου Έλληνα θα ανερχόταν το 2015 στο 39%!

Αυτό θα σήμαινε μία ύφεση άνευ προηγουμένου, λόγω τεράστιας μείωσης της κατανάλωσης – εάν όχι την απόλυτη καταστροφή. Επομένως, ο κίνδυνος να μην έχουμε ανάπτυξη της τάξης του 2%, όπως υπολογίσαμε στον Πίνακα Ι, αλλά, αντίθετα, επαυξημένη επαναφορά της ύφεσης, είναι κάτι παραπάνω από πιθανός.

Εάν δε συνειδητοποιήσουμε ότι, οι ιδιωτικοποιήσεις των κερδοφόρων επιχειρήσεων του δημοσίου μειώνουν τα έσοδα του προϋπολογισμού, λόγω απώλειας των μερισμάτων, ενώ αυξάνουν τις δαπάνες λόγω ανεργίας (οι απολύσεις προσωπικού είναι δεδομένες, όταν αποκρατικοποιούνται κρατικές εταιρείες), οπότε «εκβάλλουν» υποχρεωτικά σε νέους φόρους, τότε οι παραπάνω προβλέψεις μας (Πίνακας Ι) ίσως είναι πολύ αισιόδοξες. Πόσο μάλλον εάν συμπεριλάβουμε το ότι, η εμπορική δραστηριοποίηση των ξένων πολυεθνικών στη χώρα μας, προκαλεί την «εξαγωγή» φόρων και συναλλάγματος στις χώρες προέλευσης τους, εις βάρος όλων μας.